|
september en oktober 2011. Ik start met een kort globaal
overzicht over de eerste 2 maanden ( geschreven op 17 november )
Op 31 augustus onder goede omstandigheden vertrokken uit Zutphen. Toch een
moeilijk moment: je laat je vrienden-wereldje wel even plots achter je.
Nieuwe vrienden of elders gevestigde vrienden doemen echter op! Na 2 dagen bij
John Fontenoy Le Chateau afgemeerd ( zomaar een bijnaam van hem ) en we
hebben een aantal leuke dagen samen, niet in het minst omdat we
"even" naar Frankrijk gaan met de auto.... Vervolgens bij de werf
geweest alwaar ik onder leiding en toeziend oog van de beste werf-boys ter
wereld !! mijn boegschroefje wist te plaatsen ( goed... ik kreeg een beetje
hulp...), en nog wat andere dingetjes ( wie heeft er nou een vierkante
spudpaal? ) waarvoor ik natuurlijk mijn beste retourhulp aanbood. Allerhande
overtollige dingen krijg ik belangeloos toegespeeld, en ik krijg ook nog eens
een van de allerhartelijkste kado's ooit, wat ik hier niet kan beschrijven,
maar ik kan ieder verzekeren dat dit echt mensen met een hart van goud zijn,
geloof me nou maar, en de familie aldaar maakt het dubbel. Nog een dagje of
wat bij Johmmy gelegen die me hielp de twee motorfietsen op het schip te
takelen. Na vertrek uit Coevorden met nichtje Wendy over de Verlengde
Hoogeveense vaart westwaarts gevaren. In Hoogeveen afgemeerd en Eric en
Arienne van Mil bezocht in Zuidwolde. Daar kom je anders ook niet gauw in de
buurt. Gelukkig had hij lekkere whisky! (Lagavulin nog wel, die is zelfs lekkerder
dan Talisker!). Via Zwartsluis, waar ik ook nog de Oosterkim langszij kreeg
(kort en warm weerzien met Fransien en Bert die ook nog eens jarig was die dag)
door naar het Ketelmeer. Met redelijk weer overgestoken naar Flevoland, en
door de Noordersluis omlaag de polder in. Kalm aan, dus lekker aan de
passanten- steigertjes liggen en niet te veel kilometers per dag doen. Je
ligt soms wel echt verlaten, in the middle of nowhere... In oktober is er ook
niet veel andere vaart. Almere is het doel. Daar ligt de Bregetta. Bea en
haar kinders ( zijn al groot, en behoorlijk zelfstandig...) bieden een
gastvrij en warm verblijf. Daniël geeft me weer wat bijles in de
relativiteits-theorie, en Elisa doet dapper mee met het in- en uittakelen van
het hulpsetje ( zo heet een losstaand motortje in een schip, voor diverse
dingen). Ik krijg de lasgenerator ( en 220V voorziening ) eindelijk op gang
(had al eens eerder een poging gewaagd), hetgeen me onsterfelijk maakt ( was
ik al, weten de insiders ) en Bea regelt een cursus scheeps-Frans voor me.
Het was een buitengewoon prettig weekje. Daarna gaan we varen naar...:
AMSTERDAM ! Het moet gezegd, zeer
indrukwekkend als je voor het eerst met je eigen schip het centrum in vaart.
De bruggen zouden 2.80 m zijn, voor mij iets te laag. Ze blijken 3.00 meter
te zijn. Dan past het net ! En zo kwam het dat ik met mijn gasten Jet, een
beroepsfotografe en Manoe, in de schemer vanaf het Oosterdok naar de Staalkade voeren,
en daar ook nog een prachtplekje aantroffen! Vlakbij het Rembrandtplein.
Enkele dagen daar gebleven, en de sfeer van Amsterdam gesnoven. Toch wel heel
erg leuk. Aansluitend van Amsterdam naar Maarssen via de Utrechtse Vecht.
Het regende, maar het was toch een leuke tocht, met diverse scheeps-belevenissen.
Een dag later ging ik langs Utrecht
naar Tull en 't Waal alwaar ik enkele dagen bij Roel van de Riboet heb
vertoefd. Lekker eten! Dan naar Vianen en verder naar Meerkerk, zie aldaar in
het volgende tekstblok.
27
oktober 2011. Meerkerk, een "gat" aan het Merwedekanaal tussen
Gorinchem en Vianen. Wel een mooie afmeerstrook, met klein stukje kade, waar
je 7 dagen mag blijven liggen. Een unicum in kneuter-Holland ( en nog echt in
Holland ook, het ligt in Z-H ), want zoveel schepen er in Nederland varen, zo
weinig afmeermogelijkheden zijn er. 3 dagen is al veel... Nu niet geklaagd,
en genieten van de gelegenheid: motorfiets op de kant ( via de kade ), zodat
ik lekker makkelijk overal naar toe kan, en klussen in het mooie
nazomer-weer. Ik strijk een verfje over de wat lelijke plekken, en leuk
foto's maken bij de molen. Die 7 dagen maak ik helemaal vol. Het schiet niet
op met mijn reis, maar ach...
3
november 2011. In Gorinchem afgemeerd, naast de Jonge Jan IV, het scheepje
van Sjon. Altijd welkom. Aparte belevenis daar, maar altijd warm en
hartelijk. Ik help Sjon met wat problemen, die hij altijd wel heeft (radio,
hydrofoor, enz) en ik krijg wat ondersteuning met mijn klusjes, dus waar je
dingen kunt kopen, een snoertje elektra (vooral handig om te lassen, en
natuurlijk om de accu's weer op lading te brengen), en gewoon over en weer
gezelligheid ( biertje ! ). Ik installeer eindelijk mijn dagtank, plaatst
diverse brandstofkraantjes, en een voorverwarm-unit voor mijn
plantaardige-olie-experiment ( motor op planten-olie laten lopen ). Een
belangrijke keuze dient zich aan: ga ik oost of west...? Ik was dus van plan
om west via Zeeland naar Gent te gaan. Sjon gaat ( naar later blijkt tevens
met andere boot-vrienden ) naar Veghel voor de Sinterklaas-intocht. Of ik niet
liever gezellig meega naar Veghel... Ik zie voordelen, want dan kom ik ook in
Maasbracht. West vervalt en het wordt oost. Geen Vlaanderen maar voorbij
Maastricht naar Namen en daar zal de volgende keuze worden gemaakt: zuid naar
Dinant en dan Givet (F), of west naar Charleroi.
10
november 2011. We zouden afvaren, met een geplande stop in de afgedamde Maas,
op weg naar Veghel. Maar het was nogal mistig. Dus Sjon ging niet. En ik dus
ook niet. Dan maar de volgende dag een hele dag varen, ipv 2x een halve dag.
En zo bleef ik nog een extra dag ( nacht ) in Gorinchem.
11
november 2011. De 11e van de 11e, dus 's-Hertogenbosch was opeens Oeteldonk.
Niet veel van gemerkt toen we door het centrum voeren. Het kanaal gaat nog
steeds zeer aanwezig door de stad, en het wegverkeer heeft veel last van de
steeds openende bruggen. Wordt aan gewerkt (omleiding), maar dat duurt nog
even. De 5 schepen meerden af net zuid van sluis 0 ( nul ) waar een mooi
plekje is. Er was gelukkig voldoende plek. Later kwam Manoe ook en maakte weer
veel foto's zoals gebruikelijk. Altijd leuk als ze weer even
komt meedoen met het scheeps-gebeuren. Ze geniet er zichtbaar van.
12
november 2011. Varen naar, en aankomst in Veghel. Ik was meegevaren met de
vrienden, die ieder met hun schip mee gingen doen aan de intocht van
st-Nikolaas, op zondag 13 november. Het was best bijzonder om dit evenement mee te maken.
Mijn scheepje lag in het kanaal en
ik had een pracht-positie om de passerende schepen, deels ingepakt in
vlaggen die aan Spanje doen denken, en op het dek voorzien van velerlei
Pieten, in kleurige pakjes, en met de meest verrassende kwaliteiten ( vooral
muziek maken ), goed voorbij te zien komen. Veel foto's gemaakt. Ga ik aan de
deelnemende schippers toezenden.
14
november 2011. Vandaag aangekomen in Beek en Donk; een plaats waar vroeger
veel scheepvaart-stops waren. Nu niet meer; iedereen vaart er voorbij. De
oude sluis is vervangen door een nieuwe die groter is, en iets verderop ligt.
Op de plek van de oude sluis is een afmeerplaats voor kleine schepen
aangelegd, net zuid van de brug. Dat kwam mooi uit. Mijn vrienden Hans en
Anja Smulders-Fieret met hun kinderen wonen vlakbij. Ik besloot ze te
verrassen met een bezoek. Het was inderdaad een verrassing, en het viel in
goede aarde. De volgende dag kwamen zij mijn scheepje bekijken, en het werd
een fijne avond, met nogmaals een leuk weerzien. Woensdag deed ik wat
boodschappen en een klusje.
17
november 2011: Vandaag toch wel wat bijzonders meegemaakt. Vanmorgen, voordat
ik zou afvaren naar de volgende stop, ben ik naar de kapper geweest. En niet
zomaar eentje, nee, een old timer. Soort Dolf Brouwers, maar dan nóg echter.
Deze kapper, dhr. M. Donkers te Beek en Donk werd mij aangeraden door mijn
goede vriend Hans Smulders, die er zelf ook komt en mij dus deze tip gaf; nog
bedankt Hansje. Geen spijt want de oude baas ( dik in de zeventig ) blijkt een
bekwaam haarsnijder te zijn. Waarom deze klassieke term? Omdat hij het
letterlijk kan! Toen ik binnen kwam zag hij mijn gigantische bos haar ( coupe
Mozart ) en vond het geweldig. Hij stelde voor om het te snijden, en omdat ik
deze man mijn volle vertrouwen gunde, zei ik: doet u maar wat u goed vindt !
En zo kwam er geen schaar aan te pas en ging ik, schijnbaar niet geknipt, zó
natuurlijk zat het, een half uurtje later ( de man maakt geen haast; de helft
van de tijd is het een leuk praatje...) naar buiten en leek ik nog steeds
Mozart ( of Andre Rieu ) maar dan net even beter gekapt dan voorheen. Leuk
hè, wat ik allemaal meemaak?!
Om plm 12:00 uur op weg gegaan, gewoon naar de volgende stop. Ik had zo op de
kaart gekeken, dat sluis 13 wel te halen moest zijn met weinig inspanning ( =
vaar-uren ). Viel tegen. Evengoed is alles prima verlopen. Sluis 13 ligt
tussen Someren en Nederweert. Er zou een afmeer- mogelijkheid zijn. Onderweg
bemerkte ik, dat er tot die tijd geen enkele mogelijkheid tot afmeren was. Lekker
varen hier in NL. Maar goed, het is gelukt, ik lig er. Het is wel weer in
"the middle of nowhere". Had ik al eerder meegemaakt in Flevoland,
maar het verschil is, dat er hier veel beroepsvaart langs komt. Je kunt dus
af en toe behoorlijk tegen de kant stuiteren, hoe dik je bandjes ook zijn...
Geeft niet, al dit is normaal, en de sluizen draaien 's-nachts niet, dus toch
enige rustige uurtjes. Om 17:30 lag ik als enige aan een honderden meters
lange afmeerstrook ( nee, een kade is het niet ), en begon mijn genoeglijke
avond, met eerst een biertje ( had dorst ) en later een wit wijntje bij het
eten. Toen de PC aan en eens even fijn mailen en meer van die dingen ( die je
nu dus leest ). Bakje koffie.... Wie doet je wat? Hm?! Morgen toch maar wat
eerder op weg; ik kwam vandaag aan in het donker en zag haast niet wat ik
deed. Als je pech hebt val je tussen wal en schip. Vandaar natuurlijk dat
spreekwoord.... jaja.
18
november 2011: lekker rustig dagje met memorabele afloop. Vanmorgen rustigjes
opgestaan, ontbijtje genuttigd, en even buiten gekeken. Mooi weer.... even
wat fotootjes maken, more of the same eigenlijk. Toen starten maar en tuf-tuf
kalm aan naar Panheel, en voor de sluis afgemeerd. Graskant met
damwandplaten, precies zo hoog als het schip, dus hup: motorfiets op de kant.
Meteen even naar Maasbracht gereden, en gekeken of er plek is. Naast Dirk
Baas lag het vol. Maar achter de GE-AL ligt de scouting bij de oude kolentip
en daarnaast ligt nog wat klein spul. o.a de vrij beroemde luxe motor Colibri
van Romeijnders. Daar ga ik maar eens naast liggen. Dan is dat scheepje ook
eens in goed gezelschap ! Ligt er anders maar verloren bij, hahaha. Er is
daar walstroom: 1,2 KWh voor 50 eurocent. Kan ik de accu's weer vol krijgen.
Ook nog even naar het graf van Jan Troost gegaan; er is nog steeds geen steen
geplaatst.
25 november 2011: al weer een week in Panheel...
Hoe komt dát nou weer..?
Eenvoudig: je ligt er goed en er is steeds iets, waardoor de reis niet verder gaat.
Het motorfietsje staat op de kant, dus als je weg wil, moet 'ie eerst weer op t schip.
Dat doe je niet zomaar, dus dat remt af... Maar er was meer:
Maandag 21 nov was het redelijk weer, dus ik probeerde een nieuw achterbandje te regelen.
Voor de motorfiets dus. En dat lukte natuurlijk weer niet. Vertel ik nog wel 's.
Dinsdag eigenlijk dito, maar ik deed ook nog wat boodschappen en ik haalde 10 liter olie.
Dat was als voorbereiding voor de grote olie-ververs-beurt. De filters moest ik nog halen.
Hier is dus vrijwel alles te verkrijgen (Maasbracht) dus die filters zou wel lukken....
Nou, dat werd vrijdag, want ik had opeens een loei van een snotter-verkoudheid te pakken.
Dus woensdag en deels donderdag gingen in het gesnotter ( en warm kacheltje ) voorbij.
Wel binnen redelijk leuke dingen kunnen doen, zoals het opzoeken van het onderdelenboek.
Ik vond het zowaar, dus ik had nu de nummers van de filters en inderdaad, op voorraad bij Houben.
Toen die enorme klus, waar ik zo tegenop zag. De motor van het schip ligt nogal ingebouwd...
Dus je kan niet echt overal makkelijk bij. Dus ook niet bij de carter-aftap-plug.
En een lekbakje er onder zetten gaat ook niet echt fijn. Het lukte evenwel best goed.
Ik kreeg alles los ( een wonder ) maar er bleek wel 15 liter olie in te zitten......
Dus tussentijds het plugje even terug en de lekbak leeg-slobberen met mijn zelf bedachte
water ( of olie ) slobberaar ( een constructie met een stofzuiger en een tussenvat ).
Kortom: het lukte allemaal, en met schone filters ( en schoongemaakt gaas ) werd alles
weer gemonteerd. Die 10 liter olie verdween er zo in natuurlijk, dus er moest nog meer komen.
Dat werd echter zaterdag, want ik was het zat en met trek in een hapje warmde ik wat op.
Hoewel ik vandaag (zaterdag 26 nov 2011) vroeg opstond, en de olie heb gehaald, kwam het er
weer niet van te vertrekken. De motorolie is nu gereed voor de komende heleboel jaren, maar
toen ik goed en wel klaar was, waren de sluizen gesloten, dus dan maandag maar weer....
Moet nu wel gaan, want het is hier 3 dagen toegestaan liggen..... het nadert al 3 x 3, hahaha.
27 november 2011: Marjan en Adri van Bekkum ( ja, die van het beroemde duik- en bergingsbedrijf )
bellen op om te vragen of het goed is het scheepje even te bekijken. Uiteraard ! En zo had ik visite vandaag.
Met wat leuke over-en-weer praatjes komen we van elkaars belevenissen op de hoogte.
De mijne zijn intussen wel bekend. Dus beleef deze van Adri eens mee:
Of hij in Maastricht een drijvend kunstwerk even onder water los wilde koppelen. Nou, dan gaan ze samen
daarheen met alle spullen, en dan blijkt het vol met zooi te drijven, dus eigenlijk was het een gevaarlijke klus.
Goed afgelopen, gelukkig, en nu gaat dat kunstwerk binnenkort op transport naar Amsterdam, waar het
nabij het scheepvaartmuseum wordt neergelegd, en weer tot leven zal worden gebracht. Want het is
techno-art, dus er beweegt van alles aan dit kunstwerk. Alleen het transport al zal enorme bekijks opleveren.
Morgen (maandag) ga ik een kort stukje varen, en dan meer ik in Wessem af naast de drijvende bok
van de firma van Bekkum. Of ik de marifoon even onder handen wil nemen.... Ruist zo raar...
29 november 2011: Sinds gisteren in Wessem afgemeerd, echter niet aan de kade voor het dorpje,
maar achterin om de hoek waar de werkplaats is van Adri van Bekkum. Dus de coördinaten zijn niet juist.
Verander ik nog wel. Ik heb 1 uurtje aan de kade gelegen, naast zijn drijvende bok, om de marifoon aan te pakken.
De werkplaats is dus een landje met een groot stuk water er achter met diverse drijvend spul.....
Het is wat klauteren met acrobatiek, maar ik kan uiteindelijk toch op mijn scheepje komen. Het verlengsnoer ook.
Een uurtje of wat later komt Adri vertellen, dat hij nog even naar Maastricht gaat voor een hijsklusje.
Bij dat drijvend kunstwerk dus. Goh, leuk, zeg ik en ik stel voor dat ik mee ga, zodat hij niet alleen is
en ik kan toch altijd wat betekenen, nietwaar? Een fijn plan en zo gingen we op weg. De schemer naderde al....
Aldaar aangekomen troffen wij de kunstenaar in rep en roer om de hijsklus voor te bereiden.
Er moesten wat delen van het kunstwerk als het ware opgestapeld worden, omdat het geheel
over een klein half jaar naar Amsterdam gevaren zal worden. Ik hielp dapper mee, maar uiteindelijk was het weer
een soort trapeze-acrobatiek wat er aan te pas kwam. Over de constructie heen klimmen om de, met de kraan
aangedragen raamwerken, op z'n plek te doen belanden. Wel effe 6 x 6 meter, die dingen....
Het was spectaculair en toen het donker was geworden was het klaar en goed gelukt. Tevreden reden wij huiswaarts,
wat een kleine 40 km bedraagt. En zo had ik mijn verblijf weer verdiend, tenminste, zo voel ik dat. Het marifoontje wachtte ook nog...
En dat is toch wel wat veiliger klussen, aan het hobby-bureautje met een soldeerboutje en een biertje en zo.
Ik zal eens even proberen om een tijdelijk mapje op de site te zetten met wat foto's van die hijs-actie. ( > kunstwerk < )
en ik moet ook nog de reisfoto's aanvullen; daarom gauw even 2 van Wessem er op, de rest vanaf Veghel volgt spoedig.
1 december 2011: Vandaag al 3 maanden op reis ! En nog niet ver weg, hahaha. Eens even wat opgeteld en gecijferd:
Toch al 490 km afgelegd, dus binnenkort tussen Maasbracht en Born passeer ik de 500 km, en dat is al een aardige afstand.
Het verbruik van diesel in de hoofdmotor ligt grofweg op zo'n 2 km per liter. Dat komt door alle sluizen, en warmdraaien,
en afmeer-acties enz. Bij puur rustig varen doe ik bijna 3 km op 1 liter, maar ja, er is altijd extra motorwerk... En je weet wat
witte diesel kost (in Gorinchem volgetankt a 1,35 eu/liter), dus het wordt een aanslag op mijn budget...
Gelukkig vandaag een meevallertje. In Coevorden had ik er eerder ook al eentje.
De tanks met gasolie ( rode diesel ) voor de kachel en generator kon ik daar geheel (bij)vullen voor bunkerprijzen,
en vandaag kon ik mijn verbruik van 75 liter sindsdien weer precies aanvullen, voor redelijke prijzen uiteraard.
Dus nu heb ik weer stampvolle tanks. Zo kom ik de winter, die tot nu toe erg mild is, wel door.
Globaal kun je stellen dat ik de afgelopen 75 dagen dus 1 liter per dag voor warmte en elektriciteit heb verbruikt,
hetgeen plm 50 euro kostte, maar ik moet meteen melden dat ik de houtkachel nu ook al weer 1 maand gebruik,
en dat er al zeker een kwart kubieke meter hout doorheen is gegaan, en tevens wat bruinkool, wat opgeteld plm 20 euro kost.
Niet slecht tot nu toe... Als het wintertje nou nat en warm blijft, dan pakt het voor mij goed uit. Vorig jaar was het al sneeuw
rond deze dagen, en twee jaar geleden lag ik bijna vastgevroren in de haven van Zutphen ( maar dat was pas 6 januari ).
Helaas besef ik opeens, dat ik onderweg wel al 3x een weekje gratis elektriciteit heb mogen gebruiken.
Dat is al gauw 3 x 10 liter gasolie bespaard. Dus het resultaat is minder goed dan ik daarnet dacht.
Anderzijds kan ik op mijn verdere reis weer zulke meevallers hebben. Stel dat ik naar Verdun ( aan de Meuse ) zou gaan.
Daar krijg je gratis elektriciteit, aardig hè. Net als aan het Amsterdam-Rijn kanaal ter hoogte van Utrecht. Ja, het bestaat nog...
8 december 2011.
Niet alleen een gedenkwaardige dag, maar ook een beetje moeilijke dag voor mijzelf.
Traag opgestaan, langzaam aan de dag begonnen, eigenlijk niet vooruit te branden.
Toch maar wat kleine dingetjes die-nog-gedaan-moesten-worden afgehandeld.
Dan heb je tenminste nog wat gedaan.
Lig nog steeds in Wessem, achter in het hoekje bij Van Bekkums landje, met het 220 snoertje.
Af en toe verleen ik hand en span diensten, zodat mijn aanwezigheid nog iets waard is.
Afgelopen week toch wat leuke dingen meegemaakt, zoals het ophalen van wat ijzeren beugels in Echt, ( 1500 kg per stuk ! )
waarvoor we met de drijvende kraan uit varen gingen. En dan afleveren bij sluis-Maasbracht,
waar ze voor een drempel dienen om een sluis volledig af te sluiten met nooddeuren, voor groot onderhoud.
En dan komt een duiker ze plaatsen en aan de betonnen fundatie vastbouten ( eerst boren )...leuk he.
Morgen, vrijdag de 9e ( hallo zusje ) ga ik verkassen naar Maasbracht, en doe daar wat inkopen.
Dan kan ik vooruit, als ik zaterdag naar Maastricht afreis, en wel zie, hoe ver we komen.
Ik zou makkelijk nog een weekje ( maandje, half jaartje, ... ) hier kunnen blijven.
Is best uit te houden. Maar dan zou mijn plan wel heel erg mislukken.
Dus op naar de warmte ( gewoonlijk betekent dat naar het zuiden ), ook al duurt het nog even.
Vanaf volgende week, dus zeg 13-14 december, gaat mijn internet vervallen voor een maandje.
Geen Email, en ook geen internet, dus website bijwerken, enz.
Hooguit incidenteel als ik ergens verbinding kan maken. Zien we vanzelf, dus let op deze weblog.
In elk geval aan iedereen alvast een fijne kerst gewenst, en goede jaarwissel, met vreugde
en glaasjes bellenwijn en zo. Tot later !
Vandaag is het 9 december 2011 en om 16:30 ben ik afgemeerd op plm 20 meter afstand
vanaf de plek waar het hele boot-avontuur is begonnen. (dus met het vorige schip.)
Doet me wel wat, ja..... Soort "terug naar Af"
Maar binnenkort ga ik toch echt verder: 12 jaar geleden gingen we noord, maar nu ga ik zuid !!
12 december 2011 Beste Allen, misschien het laatste stukje tekst van dit jaar, want morgen ga ik de grens over
en ik kan nog niet voorzien waar en wanneer ik in België weer kan internetten. In het nieuwe jaar
verder naar Frankrijk ( dat is het plan, je weet maar nooit... ) en daar verzin ik wel iets op de verbinding.
Veel (gratis) WiFi aldaar, bij elk winkelcentrum, en anders koop ik misschien toch een dongeltje.
Nu hier nog net even in Maastricht, een stad met zuidelijke allure, maar toch Nederlands.
En een mooi oud centrum met wel errug veel cafeetjes, wel allemaal erg sfeervol gelegen.
Het beroemde Vrijthof is een smet op de stad, met een loei van een kermis op dit moment.
Omhoog gevallen door bekendheid, maar geloof me, er zijn talloze andere sfeervolle plekjes in deze prachtstad.
Ook erg stijlvolle moderne bouwwerken tref je hier en daar aan, zoals een open winkelcentrum nabij de Wilhelminabrug
met de klassiek aandoende naam: Mosae Forum. Het is dichtbij mijn afmeerplek, dus goed boodschapen te doen!
Afmeren aan de strekdam is in de winter niet toegestaan. Rijkswaterstraat kwam dat even benadrukken.....
Dus nu lig ik nog een dagje ( en nachtje, misschien wel 2 ) achter de bunkerboot, waar het niet zo heel pluis is.
Deel 2 van het avontuur gaat dus spoedig van start, en dat is ongetwijfeld spannender dan deel 1 ( Nederland ),
wat achteraf gezien helemaal niet onaardig was. Sterker nog, het was een leuke belevenis,
wat ik enkele jaren terug niet gedacht had. Kan natuurlijk komen doordat ik nu veel mensen met schepen ken,
waar ik dan langs ben geweest en even kon blijven hangen...
Jammer, dat ik met mijn vorige schip niet vaker op reis ben gegaan. Zie ik nu pas in.
Had beslist een betere aanloop geweest naar eindelijk een lange reis, die ik nu ga maken.
Eindelijk? Zo sterk voelt het al niet eens meer. Maar het is natuurlijk wel zo, en ik ga er toch mee door.
Ik ben benieuwd of Nederland verlaten ook zo'n gevoel geeft als Zutphen verlaten.
Eerst blij dat je eindelijk op weg gaat, maar gaandeweg denken, hoe vertrouwd het daar was.
Over een tijdje weet ik het, en dan schrijf ik er vanzelf wel over, als het me wat doet.
En anders schrijf ik over wat ik zo al meemaak en wat me bezig houdt.
Tot binnenkort dan ! Tot nu toe iedereen bedankt voor het lezen van mijn belevenissen.
Groeten ! van Ron
Vandaag is het 14 december 2011
Gewoonlijk gaan de dagen toch wel met veel belevenis aan mij voorbij, en vandaag was niet minder,
maar er kwam iets onverwachts bij, waarover zo meer. Eerst de ochtend, die door het aankloppen
door een schipper gelukkig nog op tijd begon. Ik lag afgemeerd achter het bunkerschip Maastricht en werd verzocht
een stuk op te schuiven zodat een groot passagiersschip ( Amsterdam genaamd ) daar kon liggen om te tanken,
hetgeen later bleek om water te gaan, wat ook niet onbelangrijk is als je passagiers meeneemt.
En zo was ik al vroeg in touw, wat me goed uitkwam. Daarna geen boodschappen meer te doen,
nu eerst een rustig ontbijtje en dan: op naar stap 2, namelijk de grensovergang en dan varen in België.
Dat komt er praktisch op neer dat je bij sluis Lanaye de vaarvergunning haalt,
wat neerkomt op registreren wie er invaart en waar je er weer uit denkt te gaan varen.
Er ligt nogal een flink aantal wachtenden bij de sluis; allemaal erg groot spul dus ik kan wel ergens bij mee, dacht ik nog.
Onderweg had ik merkbaar stroom tegen op de Maas, maar ik deed met prettige motortoeren toch 7-8 km/uur.
Alles goed en niks zwaars, zou je denken, en inderdaad, dat leek het ook te worden, want ik zou
nog geen kilometer voorbij de sluis gaan afmeren, in het Albertkanaal richting Antwerpen wel te verstaan.
Maar wat gebeurt: ik hoor over de marifoon de naam van een schip, dat ik ken en ik ken de schipper ook.
Even een terugblik: Mijn vorige schip, de MIRO, heette vroeger de Spido. En ooit was Bert Deurwaarder ( zo heet hij )
matroos op dat schip, en later was hij er ook schipper op. Hij kocht echter zelf een schip en noemde dat Spido II.
Toen ik de Spido kocht was hij nog regelmatig in Maasbracht en af en toe kwam hij kijken of adviseren. Een vriendelijk mens,
waar ik goed mee overweg kan. Ben ooit nog wel eens op visite geweest toen hij (met vriendin) in Rotterdam woonde.
Je voelt het al aankomen: hij kwam ook in de sluis, en nog wel samen met mij ingepland.
De verrassing was groot en het was erg leuk om elkaar weer eens terug te zien.
We spraken af later nog maar eens met meer tijd over vanalles te praten,
want die 8 jaar overzien in 10 minuten lukte niet goed. Het was echt een aardige ontmoeting,
met een bijzondere overeenkomst, waarover ik later nog wel eens wat zal schrijven.
Nog geen uurtje later lig ik afgemeerd bij Opkanne, aan het Albertkanaal.
Het begint te schemeren en ik doe maar niks meer, vandaag. Ja, een hapje eten maken, dat wel natuurlijk.
16 december 2011: Het was enorm ruw weer en het wordt nog zwaarder komende nacht of morgenochtend.
Ik lig afgemeerd in het Albertkanaal, op plm. 100 meter van de grens van Vlaanderen, en er varen enorm grote schepen voorbij.
Die maken behoorlijke golfslag en samen met de wind wordt het dubbel erg. Het scheepje schommelt soms enorm.
Gewoon binnen lopen gaat dan niet eens meer. Dingen vallen al bijna om.
Ik heb alles buiten goed vastgezet met touwen. Ben benieuwd wat ik morgen aantref...
17 december 2011: Politiepech.
Met deze misleidende titel, die ik eerst met rara-politiepet wou beginnen, geef ik het volgende dag-verslag.
Inderdaad, de waterpolitie (maar wel in een auto) kwam, maar dat was de pech niet.
Het waren beslist erg vriendelijke mannen, die gewoon alles willen registreren wat er gebeurt,
en ook zeker willen weten dat de papieren in orde zijn. En dat was zo. Mijn Frans blijkt net voldoende, tot nu toe.
Nee, de pech is, dat ik van deze mensen te horen kreeg, dat het water in de Maas zo enorm gestegen is sinds 1 week.
Ik dacht dat het wel mee zou vallen, maar de waterstand is opeens zelfs hoog te noemen. Dat betekent veel stroom tegen,
en dat is de pech want dat kost veel meer brandstof te verstoken voor hetzelfde tochtje naar Frankrijk....
Ik doe dus alweer kalm aan, in de hoop dat het water even snel daalt als het gestegen is. Maar uitkijken is de boodschap,
want in januari is het meestal top-waterafvoer... Dan moet ik bij voorkeur al in een zwak stromend kanaal liggen.
19 december 2011: Theatervoorstelling in Maastricht.
Samen met de vrienden van het schip verderop, ging ik vanmiddag naar een heel aardige voorstelling in Maastricht.
Een kennis van mijn vrienden bracht daar een soort sprookje ten tonele, met zelf bestuurde poppen, dus gewoon
met je handen, je ziet dus wie dat doet en wat er gebeurt, maar het was niet hinderlijk, in tegendeel. Verder nog wat
geluiden en een soort diavoorstelling er doorheen, alsmede een goed gevonden schaduw-toneeltje.
Alles bij elkaar zeer de moeite waard. Ik vond het leuk om het meegemaakt te hebben,
en had zo dus alweer een bijzondere dag.
27 december 2011: Kerst 2011 is alweer voorbij.
Even snel wat melden; het is alweer meer dan een week geleden dat ik iets neerzette.
De titel zegt het eigenlijk al: Kerst is weer geweest. Op naar de volgende...?
Hoe warm zou ik het dan hebben? En het was al vrij warm dit keer.
Dan nu nog iets over de afmeerplek waar ik al weer 2 weken lig: zuid van Opkanne.
Het blijkt dat het plaatsje alhier eigenlijk Eben Emael heet, want het ligt in Wallonië.
En het is beroemd om het fort, dat hier ligt, dus zoek maar eens op voor de aardigheid.
Tot een volgende keer, ik weet nog niet wanneer...
Daarom nu alvast : Mijn Beste Wensen voor het nieuwe jaar !!
Donderdag 29 december: Bijna vergeten, dat ik nog even snel wat wilde melden.
Om 12:30 vertrokken uit Opkanne, ofwel Eben Emael. Allemaal vrienden daar, die het toch wel jammer vonden
dat ik nu weer een deurtje verder ga. Ja, ik begrijp het: Klusmannetje is altijd welkom... o.a. dat generatorsetje,
pfoehhh wat heeft dat tijd gekost en niks opgeleverd. Ik wens je er veel plezier mee, Pol ( Paul ),
en nog bedankt voor het bijzondere flesje, dat gaat wel smaken denk ik. Ook de Oranje Nassau veel dank voor het lekkere flesje bubbels!
En Jeroen extra dank voor de ragfijne analyses die mij zeker gaan helpen; goeie ruil voor die ledlampjes die ik dan weer deed.
Kortom : Groeten aan Iedereen ! Onderweg naar Luik besefte ik, dat ik dit nog wilde schrijven, want nu gaat er echt een tijdje geen internet komen.
Gelukkig reikt de Nederlandse grens ten zuiden van Eijsden erg ver dus zelfs voorbij Lanaye heb ik nu nog even verbinding.
Daar lig ik nu afgemeerd te klotsen bij Lixhe in de buurt, en zometeen weer verder naar Liège ( alvast even mijn Frans oefenen...).
AU REVOIR !
01 januari 2012 : Verrassing, toch internet ! Tegenover het schip staan van die lelijke flats, met veel woningen dus, en daar zit altijd wel een onbeveiligd netwerkje tussen...
Gratis internet, beetje traag, maar ach... de hele dag de tijd. Het nieuwe jaar is begonnen, BESTE WENSEN ! Wel even vertellen wat ik hier in Luik heb meegemaakt.
Eerst maar die onrealistische confrontatie met de herdenking van de aanslag, enkele weken geleden hier in het centrum. Ik stond er als vastgenageld opeens voor;
wat een schaduw werpt dit over je reis. Na enkele bittere overpeinzingen dan toch maar verder gegaan. Vervolgens kom je door een toch aardige stad, die helemaal niet zo grijs en somber is,
als ik meende te weten uit allerlei boeken en zo. Het was natuurlijk ook wel tussen Kerst en oud-nieuw, dat maakt het allemaal wat sfeervoller. Afgemeerd tussen enkele langliggers,
aan een kalm stromende Maas van 2-3 km/uur, op goede loopafstand van wat aardige straatjes ( met cafés natuurlijk ) waar je graag een pintje vat.
Jaarwisseling hier meegemaakt, met goed gezelschap, en op het dek gestaan (vuurwerk kijken) want het was gewoonweg warm buiten.
Maandag of dinsdag weer verder naar Huy ( Hoei ) zodat France weer een stukje dichterbij komt.
09 januari 2012 : Weekje Engis. Een plaatsje van niks, maar wel een onbezorgd stukje kade. En weer een open wifi routertje dat regelmatig aan staat...
Na vertrek uit Luik, dat hier Liège heet, was er al flinke tegenstroom en ook nog een sterke wind. Als altijd vrij laat vertrokken, dus we kwamen niet ver.
Beter met daglicht in Engis afmeren, dan in het donker in weet-ik-veel. En zo lig je hier dan. Al weer een week, want de stroming nam enorm toe en de wind ook.
Stormen deed het, toen we op 3 januari probeerden verder te gaan. Onder de brug gingen we net 3 km/uur. Dat was te gek, dus hup, afmeren maar weer.
En daarom ligt het scheepje nu aan dit stukje kade. Het water steeg, dus de motorfiets kon zo de kant op geduwd worden. Altijd makkelijk. Ik heb er al weer profijt van gehad.
Vandaag (9 jan) deed ik wat technische klusjes. Plots veel sirenes van ambulances, ook la police, en de brandweer kwam er ook bij. Een schipper rende naar het volgende,
stroomafwaarts gelegen schip en had met zijn pikhaak iets ( of iemand ) aan de haak weten te slaan. Kikvorsmannen gingen te water. Zo bleek dat er, slechts 2 minuten tevoren,
een dooie langs mijn scheepje had gedreven..... brrrrrrr, de Maas ( hier Meuse geheten ) vervoert ook van alles !
14 januari 2012:
Al een tijd in Engis gelegen. Ik zou de 13e afvaren, maar het liep anders.
Dus nu, de 14e, vrij vroeg er uit en op pad.
Gelukkig had ik deze week nog een kuubje hout laten bezorgen.
Aan kachelwarmte zal het mij voorlopig niet ontbreken.
Maar goed, Engis uit, Hoei in. En Hoei ( Huy in 't Frans ) doet zijn naam eer aan.
Wat een wifi internet verbinding, zeg! Hoei !!! 50 Mb download.
Maar de eigenaren zijn ook ingelogd ( zie ik op de wifi-router ),
dus ik doe effe kalm aan, dat ze er niks van merken.
En dan dat elektra-kastje aan de kade. 3 uithangende stopkontakten.
Ik probeer ze, maar geen er van doet wat. Hup, kast opengemaakt.
Nou, makkie, de hoofdschakelaar moest aangezet.
Tjoep, op 1 stopkontakt staat opeens 220 V.
Snoertje naar de acculader, en genieten maar !
Voorlopig is Hoei een fijne stad. Straks een wandelingetje,
en ik kom vast wel een prettig (bier)cafeetje tegen.
Overigens was de bootreis inmiddels goed te doen. De Maas stroomt
zo ongeveer 3-4 km/uur, nog vrij veel voor de Maas, maar ach, je kunt er tegenin.
Zo was ik met 4 uurtjes ( waarin 1 stop en ook 1 sluis ) van Engis naar Hoei.
Nog net geen 10 liter diesel verbruikt. En vandaag was het grote experiment.
Ik had in Engis de motor helemaal tiptop in orde gemaakt, want die elektrische 3-weg klep
bleek te lekken, en zo was mijn pure plantaardige olie met diesel vermengd.
Nou, evengoed heb ik dat kunnen herstellen tot een 1 : 1 verhouding. En dan maar 2 handmatige kranen geplaatst.
Ook goed. Die mix vindt de motor wel best. Ook nog de brandstofpomp van een nieuwe vulling smeerolie voorzien,
en de keerkoppeling op oliepeil gebracht. En nog wat tut-dingetjes, en zo was ik gereed voor vertrek.
Dus toen de motor warm was heb ik de brandstofmix toegelaten. Net een varend frietkot, zou een Vlaming zeggen.
Alles is goed gegaan dus ik kan voorlopig varen op een mix van frituurolie en diesel. Scheelt weer wat in de kosten...
Komende week naar Namen, en mogelijk meteen door naar Dinant. Je leest 't wel!
Iedereen weer de groeten. Tot een volgende keer.
17 januari 2012: Vroeg opgestaan ( voor mijn doen ) want vandaag komt Aad en we varen samen van Hoei naar Namen.
Als het allemaal goed lukt natuurlijk, maar dat zal wel, want ik heb alles weer een beetje voorbereid, met een goed gevulde
dagtank, maar ook wat vers brood gehaald voor onze eigen brandstofvoorziening. Potje koffie er bij en we gaan straks. Nog
gauw even melden want je weet nooit wanneer ik weer verbinding heb. Hoei !
18 januari 2012: Gisterenmiddag tegen 17 uur goed en wel aangekomen in Namen ( Namur ). 2 Sluizen gedaan; in de 1e
lag me toch een partij zwerfvuil, en blokken hout van echt grote afmetingen. Ook nog eens 2 grote schepen er in, waarbij
de Ruub dus een klein notedopje was. Helaas 2 keer een stuk hout langs de schroef gehad, hoe voorzichtig we ook deden.
Vermoedelijk geen schade, want na wat dof geklop kwam het hout vanzelf weer achter het schip omhoog. Maar goed,
nu dus in Namen, voorlopig aan een saaie, wat afgelegen kade, op plm 1 km van het station, want Aad moest nog terug,
dus we liepen er heen na een aangenaam avondje, met lekker hapje, koffie en een neutje, en een chocolaatje.
Daarna ik weer terug en nog even kort de drukte van de dag laten wegzakken. Weer een flinke stap verder op mijn reis.
Straks even de komende regenval beschouwen en dan besluiten wat ik doe: snel nog een dag verder, of een weekje Namen...
21 januari 2012: Een weekje Namen, dat lijkt het zeker wel te worden. Het water stroomt opeens weer 2x zo snel als
afgelopen week, en dat door niet eens veel regenval, dus ik wacht maar weer even. Dat kan ik heel goed, inmiddels.
Bij nader inzien lig ik helemaal niet zo slecht afgemeerd. Anderhalve passerende voetganger, soms met hondje,
en weinig verkeersgeraas. Op veel andere plaatsen waar je zou kunnen afmeren staan vervelende borden,
die aangeven dat me-dit of me-dat niet mag. Echt een toeristenstad hier. Beetje gebakken lucht bluf. Mooi centrum,
veel kade, vooral in de zomer veel varens-volk, dus vooral geen particuliere langliggers toelaten. Wel commercie,
dus terrasboten, pannenkoekenboten, rondvaartboten, bar-café-nightclub boten, hotelboten, en allemaal dicht bij de citadel
en het casino natuurlijk. Anders dan 'n mooi centrum biedt deze stad echter niet, voor mij dan.
Luik is aanmerkelijk leuker; Hoei vond ik ook al niks. Dus meteen doorvaren was beter geweest, maar ja, nu te laat....
Dan maar lekker internetten, en de website wat bijwerken. Ook leuk.
23 januari 2012: Klop-klop. Gisterenmiddag, zo rond 17 uur wordt op het deurtje geklopt. Staat daar een oud-collega met vriendin,
die onlangs nog zomaar gemaild had. Ze waren in Dinant geweest en konden op de terugweg best even kijken of ik er was.
En zo werd ik verrast met een aardig bezoekje en we maakten er een paar fijne kwebbel-uurtjes van. Wat een leuke wending.
Vandaag was ik erg laat op, want ik had vannacht iets te lang zitten internetten... Maar goed, redelijk weer dus wel even er uit.
Zo stapte ik op de fiets en maakte een maandag in Namen mee. Wat veel mensen op straat, maar wat blijkt: zo rond 15:30 - 16 uur
gaan vele scholen uit, en er zijn er hier nogal wat, o.a. diverse kleine universiteitsgebouwen. En dat zit dus allemaal in het centrum.
Ik kan inmiddels melden dat er veel "gewone" dingen in het best wel oude centrum zitten, buiten al die mooie en luxe winkels.
En ook al versta ik niet zo goed Frans, ik kan wel horen dat men hier een vreemd dialect spreekt. Niet aanleren dus...
26 januari 2012: Yvoir, zomaar een plaatsje aan de Meuse. Maar wel 2 mooie afmeerplekjes.
Het ging al iets schemeren en ik dacht: vandaag was al een aardige afstand, 't is mooi genoeg.
En zo meerde ik gisteren af, en vandaag fietste ik wat in de buurt ( je zou goed kunnen liggen bij een camping verderop ),
maar er is (nu) niet veel te beleven, ook al zag ik wel wat erg mooie huizen ( nog net geen kastelen...).
Morgen maar weer eens een deurtje verder, want het varen zelf is ook wel leuk natuurlijk.
28 januari 2012: Dinant, bekend, beroemd bijna. Toeristisch, zeker in de zomer.
Nu valt het erg mee, maar dan nog: veel geschreeuw en weinig wol. Het is een lang-gerekte plaats met veel oever aan de Maas.
Dat heet hier dus allemaal Port de Plaisance, ofwel jachthaven. Wat een commercie. Vlug weg, zodra mijn accu's (gratis) vol zijn !
Tja, zo'n elektrapaaltje, daar zeg je geen nee tegen, hè? Zelfs niet in Dinant !
30 januari 2012: Dinant, nog steeds. Wel op een ander plekje, want die houten glibbersteiger beviel niet.
Eerst nog een dagje bij hotel Ibis en het casino gelegen, mooi schoon en nieuw, maar ja, geen stekkertje he.
Dus nu weer een stukje verderop, dichtbij een langliggende vracht-spits, en een beetje in de luwte van mogelijke oostenwind.
Het gaat toch nog koud worden, volgens de vooruitzichten dan. Dus ik klus nu aan winterbescherming.
En een heel klein kacheltje in de piek, zodat de waterinstallatie niet bevriest. Zodra het klaar is, ga ik toch weer verder. Het is altijd wat.
Nu dus de kou, waarbij een elektrapaaltje welkom is, en anders de snelle stroming van de Maas, wat dus nu kalm is. Daarom toch verder.
1 februari 2012: Misrekening. De winter valt in, en niet zo zuinig. Met vooruitzichten, die mij niet vrolijk maken.
Nog zeker 1 week flink vriezen, en mogelijk daarna nog wel een week. De meeste kleine kanalen in Frankrijk vriezen nu dicht.
De Maas stroomt nog, maar ik wilde via het Canal des Ardennes. Ik zou haast zeggen: gelukkig lig ik nog in Dinant.
Als ik nu bijvoorbeeld al in Rethel zou liggen, of in die buurt..... Vast. Dan lig je muurvast. Met niks om je heen .... De weersverwachting
geeft over 2 weken pas weer overdag dooi, en dan misschien daarna ook in de nacht. Dus dan nog wel een week voordat het ijs weg is.
Kortom: voorlopig niet (te) varen in Frankrijk. Wat nu...
2 februari 2012: Koud binnen. Dat wil zeggen, ik heb nu een elektrisch kacheltje in het slaapvertrekje. Dan wordt de lucht snel prettig warm.
De rest warmt niet zo snel op, hahaha. Maar ik slaap goed, alleen gisteren werd ik halverwege de nacht van mijn koude neus wakker.
Dus nu even opwarmen tot 16 gr. C en dan slapen. Maar vanmorgen was het al weer heel koud geworden tot 3 gr. C. Kouwe neus !!
Dus het kacheltje weer aan ( beetje blazende herrie, maar het was toch al bijna ochtend...)
En in de woonkamer/keuken sloeg even later de heteluchtverwarming aan, hoorde ik. Dan was het kwik dus gedaald tot 9 gr. C.
Nou...? Hij blijft wel erg lang blazen. Het wordt niet warm zeker. O jee, toch geen storing? Er uit. Verwarming afgezet.
Hoezo: verwarming? Helemaal geen verwarming, maar juist de extra koude lucht die bij de ingang wordt aangezogen.
De brander werkt dus niet meer, wat nou weer...? Eerst nog maar even liggen.
Het was pas half acht of zo. Later heb ik gelukkig de storing verholpen. Vermoedelijk wat bevroren vocht in de diesel,
want toen ik alles ging doorpersen met het brandstofpompje, kwam de stroming met een soort "plop" weer op gang.
Wel behoorlijk dikke drab-diesel in de winter, pfoehh dat het nog werkt. Hoe dan ook: de heteluchtverwarming start weer naar behoren.
En dat is heel belangrijk want met diezelfde verwarmingsinstallatie moet ik ook de hoofdmotor voorverwarmen,
anders start 'ie beslist niet. Dan kom je niet eens weg, al zou je willen...
3 februari 2012: Ik had bezoekers vannacht. Rond een uur of vijf was er duidelijk hoorbaar geritsel op het dek boven me.
En er werd ook vrij snel gelopen door de gangboorden. Die krassende nageltjes hoor je prima.
Ik ben er nog uit gegaan of ik ze kon zien, vrijwel zeker grote ratten.
Ze willen toch ook graag wat eten en zoeken blijkbaar alles af.
Hier langs de oevers staan overal van die lelijke kistjes met een rond gaatje in de zijkant en een doodshoofd op het deksel.
Men moet die diertjes blijkbaar niet, hierzo. Ik heb echter wat brood in het gangboord gelegd.
Dan hoeven ze niet tussen mijn brandhout te snuffen, wat namelijk nogal herrie maakt. Ik las ergens dat ze in Straatsburg zo tam zijn,
dat ze naar de mensen toe gaan om wat te krijgen. Schijnt een lokale gewoonte te zijn om ze te voederen.
Toen ik echter later in de ochtend opstond, vanwege alweer een krassend geluid, werd mijn kleine vrees bewaarheid. Het drijf-ijs was begonnen.
Het zijn nog wat kruimige plakjes, maar het wordt opletten geblazen. Nu eerst iets minder koud, begrijp ik, maar vanaf zondag.....
Ik heb mezelf op een wandeling getrakteerd vandaag, met het laatste zonnetje, dat al snel verdween achter bewolking.
Toch nog een leuke fotoserie kunnen maken. Is te zien via het hoofdmenu. Laat ik wel even een weekje of wat staan. Het zijn geen reisfoto's,
dus daarom even in een apart, eigen kopje. Inmiddels ging het licht sneeuwen, maar ik was al bijna weer terug op het scheepje.
7 februari 2012: Dag en nacht herrie. Door de aanhoudende kou vormt zich nu over het gehele oppervlak van de rivier een laag ijs.
De stroming van het water gaat er dan ten dele onderdoor. Het ijs gaat met ongeveer 1 km per uur voorbij.
Maar bij mijn scheepje kan het niet ongehinderd verder. Dus het breekt op de kop, en vormt een opstuwing.
De rest echter gaat met schurend geweld langs het schip. Daardoor beschadigt de coating en het geeft een ruwe herrie,
die vooral snachts zorgelijke vormen aanneemt. Ik slaap dan ook niet veel, en niet best meer. Dat is nog niet eens zo heel erg.
Wel, dat het scheepje beschadigt. Op deze manier is het echt niet leuk meer. Vandaag iets verzinnen...
8 februari 2012: De oplossing tegen krassende ijsplaten was, om achter het vrachtschip te gaan liggen, dat even verderop ligt.
Dat is dan wel aan de kade van een rondvaartboot, maar die is er toch niet, en die komt ook niet. Veel te koud ! Ik maakte gebruik van een soort
"gat tussen het drijfijs" om een kort stukje te varen. Het vrachtschip, dat nu voor me ligt, zoals dat heet "bovenstrooms", houdt het ijs aardig tegen
en vormt een soort luwte. Rondom mijn scheepje is nu weer water.
Met enig voorverwarmen startte de motor verrassend goed. Buiten toch ruim onder nul. Wat een kwaliteits-motortje ...
12 februari 2012: De laatste koude nacht is zojuist geweest, als de voorspellingen uitkomen. Vanmorgen-vroeg was het -13 gr C in de stuurhut.
Waarmee ik meteen gemeten en onderzocht heb, dat beschutting tegen wind vrijwel niets doet tegen kou. En het wordt ook snel vochtiger in de lucht,
want de rijp zit overal op. Ondanks de "ijs-luwte" van het vrachtschip ligt er nog maar een heel klein randje water langs het scheepje.
Het ijs op de Maas ligt ook al een paar dagen vast; het drijft niet meer voorbij. Vandaag of morgen komt dus alles los, en dan gaat het richting stuw.
Nog even en ik kan weer starten en vertrekken ! En ik begon net aan Dinant te wennen... ach... ( maar nu niet te vroeg juichen )
14 februari 2012: Valentijnsdag, iedereen veel warme, geheime briefjes gewenst! Hier in Dinant is het ook veel warmer geworden, dat is eigenlijk
alles wat er te melden valt. Het ijs komt los en als er dan een schip stroomafwaarts komt, die dat ijs meeneemt, dan komt het met een reuze-klap
tegen mijn kleine bootje aan. De touwen rekken en kreunen dan wel erg, ja. Met een dagje is alles weer water, denk ik. Groeten!
16 februari 2012: Grote stappen, Snel thuis ! Een spreekwoord, dat nu niet opgaat. Eerder: Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.
Even van plan veranderd. Zie de coördinaten en je begrijpt 't. Niks anders te melden dan dat het ijs weg leek te zijn, maar kijk uit als je op
minder bevaren gedeeltes komt. Daar zou ik nog niet door kunnen of willen. De winter levert mij een lelijke streek. Daarom heb ik besloten een andere
route te nemen. De kanalen in noord-oost Frankrijk liggen nog zeker een week dicht, en ik ontmoet er voorlopig niemand....
17 februari 2012: Een mooi steigertje voor kruisertjes en pleziervaarders. Wel een beetje afgelegen, maar de LIDL is op 300 meter!
Toch ook maar een broodje gehaald bij de echte bakker, die je hier vrijwel overal hebt, en op naar de volgende stop. Ik vaar veel !
18 februari 2012: Met Google Maps had ik al eerder gezien, dat er in Charleroi vrijwel niet af te meren is. Dus 2 km oost van de stad
maar gestopt en afgemeerd aan een hoge kade bij andere scheepjes... ( waar ik erg klein bij ben ). Wel even fietsen naar de stad.
Ondanks meldingen van industrie en meer lelijks, blijkt Charleroi een mooi centrum te hebben, en veel moderne nieuwbouw bij het station.
Het lelijkste is nog wel de rivier-goot die slingerend door de stad loopt. Waarom de rivier zo is weggestopt is me onduidelijk.
19 februari 2012: Zondag, dus de scheepvaart ligt stil. Maar niet voor pleziervaart, zo leerde ik van de sluiswachter, waar ik gisteren een
praatje mee maakte. De sluis Marcinelle is wellicht de meest verafschuwde sluis van België, maar niet door mij. Deze sluis ligt echt helemaal
opgesloten tussen zware industrie, die onmiddellijk westelijk van, en aangrenzend aan het centrum van Charleroi ligt. Een groter contrast
is nauwelijks denkbaar: Oud centrum, modern station, en vlak daarnaast een enorm stoffige overslag van oud ijzer ( meer oud roest ), en ook
niet al te frisse luchtjes. Ik krijg op de sluis echter fijne info ( waar je verderop leuk kan afmeren ) en het schijnt me, dat de sluiswachter blij is
dat er tenminste nog iemand passeert op zijn zondagsdienst van 09:00 - 14:00 uur. Ik ga echter richting Brussel en bij de volgende sluis heb ik pech:
Gesloten. Alleen de Sambre is open tot 14:00 uur.... Jammer, dus ik meer vroegtijdig weer af, maar ik heb intussen wel prachtige contrasten gezien:
Tussen alle industrie, die overigens mooi genoeg blijkt voor een fotograaf, die ik met aandacht een pracht silhouet van een complex zie vastleggen,
bevindt zich veel hele grote graffiti, waarvan ik natuurlijk wat foto's maakte. Tot nu toe vind ik Charleroi een heel bijzondere stad om te zien,
met in elk geval de sterkste contrasten die ik tot nu toe meemaakte. Ik sluit dit dagverslag af met de tekst die ik op een muur geschilderd zag:
"To live for heaven is hell", waar ik mij graag bij aansluit.
20 februari 2012: Rustig varen naar het hoogste lokale kanaalpand van België. Ik moet wat sluizen omhoog, en dat gaat met flinke stappen.
5, 6, 7 meter is niks; gelukkig zijn er drijvende bolders. Helaas heb ik intussen een motorstoring opgelopen. Als vanzelf is er een lelijk rateltje
in de motor te horen, en het klinkt niet goed. Vermoedelijk een drijfstanglager er uit gelopen, dat is enorm pokke. Ik ga eens aanzien hoe lang het nog meegaat.
Wat moet je anders, zo onderweg in den vreemde..? Ik kwam bij de plaats Luttre, alwaar je dichtbij de supermarkt kunt afmeren, dus heb ik nog wat boodschapjes gedaan.
Ik stop vandaag precies op de 3-splitsing van de kanalen. Verrassend is het te noemen, dat ik al 2 dagen nog regelmatig velden gruis-ijs
in het kanaal tegen kom. Hoe dicht zou noord Frankrijk nog liggen..?
21 februari 2012: Vandaag staat een groots spektakel op het programma ( un spectacle ). Ik ga het beroemdste kunstwerk van de Belgische scheepvaart passeren.
De scheepslift bij Strepy-Thieu. Voor hen die het niet kennen, zoek de verbluffende details op internet maar op. Wie het wel kent, weet ook dat de oude scheepsliften vlak voor de ingebruikname
van de nieuwe lift defekt gingen ( 1 ervan ) hetgeen veel goed maakte voor de nieuwe en eerst zinloos geachte lift. Maar geloof me: niks zinloos ! Het is er druk.
De scheepvaart maakt goed gebruik van de waterweg, en dat maakt weer veel goed van het enorme bedrag, dat de scheepslift heeft gekost. Het is in-druk-wek-kend !
Een pracht stuk techniek, waarvan ik erg blij ben het nu meegemaakt te hebben. Ik kon zo mee in een hoekje achter een groot (85 m) vrachtschip. De bak is 112 m lang !
Allerlei elektro-motorgeluiden omringen je, en het ziet er allemaal heel technisch uit. Staalkabels met stelschroefjes, zo groot dat je het oogje zelf niet eens kan tillen... Zie foto's.
22 februari 2012: Nabij Mons vind ik een loskade, die me prima lijkt om even een Wifi op te zoeken. Het lukt eindelijk weer eens. Ik blijf er meteen maar overnachten.
Vandaag een blundertje gemaakt: Het waaide nogal, en toch wilde ik even wat binnen pakken. Dus ik verlaat de stuurhut, me verzekerd dat er geen scheepvaart in de buurt is.
Maar helaas, er is wel een oever in de buurt, en gelukkig heeft die een erg schuine kant. Daardoor klapte ik niet tegen de kant maar schoof ik er schuin op en weer af.
Wat een kluns he, te lang weg uit de stuurhut. Ik was wel op tijd terug maar niet meer in staat een lichte schuur van de scheepskop te voorkomen. Wat ben ik dus? ...
Maar ja, het liep relatief goed af, en er lekt ( nog ) niks. Die schaafplek werk ik bij eerste gelegenheid wel bij. Plaatje er over lassen of zo.
23 februari 2012: Ik meer af aan de remming voor de sluis Pommeroeul, en al snel merk ik, dat het hier verdacht stil is. Er ligt een iets armoedig opgebouwd westlands pakschuitje,
en wat los klein spul aan de andere kant van de aanlegsteiger. De sluis lijkt niet erg vaak gebruikt. Het is er overigens eentje met 13 meter verval, hoei ! De schipper van het bootje
komt toevallig net aangereden met zijn auto. Het is een NL kenteken, dus ik zeg jolig: "goeiemiddag..!" en zo volgt een klein praatje. Het kanaal verderop is verzand. Frankrijk doet er
niets meer aan, dus het stuk in België is ook zinloos. Er gebeurt hier dan ook verder niets. Het plaatsje Pommeroeul is op bijna 2 km, en dat maakt deze sluis behoorlijk afgelegen.
Het is er ronduit saai te noemen en ik besluit dan ook om morgenochtend toch vooral verder te gaan... Nog plm 30 km naar Tournai, waar het vermoedelijk leuker is.
25 februari 2012: Douai ! France !! Alleen: met de motorfiets dan... Gisteren in Antoing aangekomen, waar een klein havenkommetje is voor kleine scheepjes. Nou dat past wel.
Er liggen ook 2 spitsen ( 40 m ) en van die ene komt de jonge schipper al snel een praatje maken. Hij is erg vriendelijk en spreekt ook een beetje vlaams, da's mooi. Op 15 maart
moet hij weg zijn, zo vertelt hij. Dus dan zal ik er ook wel uit moeten zijn, denk ik dan. Het is voorlopig een mooi plekje, zonder faciliteiten, jammer, maar wel de motorfiets op de kant.
Daarmee ben ik vandaag naar Douai gereden om enerzijds de rivier de Scarpe te volgen, hoe dat die te bevaren is ( hetgeen erg tegen viel ) en anderzijds mijn Franse vrienden te
bezoeken op hun prachtige schip, voorheen bekend als de Miro. En ik kan er wel veel over vertellen, maar samengevat was het een aangenaam weerzien, met weinig verhalen, gezien de
taalbarriere, en ik vond het fijn te zien dat er mooie dingen waren verbeterd aan het schip. Het is in goede handen, dat blijkt nu wel. En ze zijn er gelukkig op, nog steeds,
en dat is al 2 jaar. Nee, ik mocht nog niet weg, eerst mee eten. En dat wordt vrij laat gewoonlijk. Om 23 uur reed ik terug. Maar het was inmiddels wel sterreves koud geworden zeg.
Even na middernacht was ik terug op mijn (koude) scheepje, maar het leek wel warm want ik had het nog veeeeeel kouder!. Na een snelle kachelsessie met warm water in het kruikje,
lag ik een uurtje later toch nog redelijk opgewarmd in m'n bedje. Het was een belevenisvolle dag. Dat moet je even laten wegzakken, anders slaap je niet... Dus nog even een biertje..?
27 februari 2012: De lekke achterband van de fiets wordt steeds lekker. Eerst hield 'ie het nog een dagje uit, nu nog maar een uurtje. Dus alles gedemonteerd en onderzocht.
Te laat ontdekte ik, dat het waarschijnlijk alleen het ventiel is. Geeft niet, want er was meer werk te doen. Onlangs had ik met deze Hollandse fiets een Belgische heuvel
afgereden, en daarbij te lang geremd. Het vet was er tussenuit gelopen, zo warm was de achternaaf geworden. En nu trapte 'ie ook niet meer vlot aan, en remde ook minder goed.
Dus, demonteren maar. Alles los en zo had ik het wiel er uit, makelijk voor het bandje plakken, en een achternaaf open die toch wel van erg weinig vet, en ook nog eens uitgehard
na al die jaren, voorzien bleek te zijn. Ook de ketting was al aardig stroef, maar nog lang niet versleten. Dat wordt op mijn gemak eens service geven... Wordt vervolgd.
Overigens wilde ik mezelf vanmorgen trakteren op een vers stokbroodje. Mis : Bakker dicht ! Wel op zondag open, maar nu dus even niet. Dan maar naar de ALDI. En wat denk je?
Nee, gewoon open, en het brood hier in de supermarkten is toch wel een slagje beter dan in de NL-supers. Dus toch nog een prettig vers brood-ontbijtje.
29 februari 2012: fietsen maar. Vandaag besloot ik de fiets maar eens goed weer in elkaar te zetten en een nieuw ventiel in de binnenband te plaatsen. Dacht ik...
In Tournai zit een echte fietsenzaak. Helemaal alleen voor fietsen en alles wat daarbij hoort. Met werkplaats natuurlijk. Toen ik er aankwam waren er zelfs 3 monteurs bezig
met allerlei reparaties of onderhoud. Iemand anders kwam mij helpen. In mijn beste Frans vraag ik om een nieuw ventiel. Ik had de hele binnenband meegenomen.
Dan kun je aanwijzen en zo. Nou, dat was wel een heel vreemd ventiel.... had ie nog nooit eerder gezien ! De monteurs wel. Het was iets Hollands. Hadden ze niet.
Moet je nagaan: Een fietsenwinkel van de bovenste plank. Geen Hollands ventieletje.... Ofwel: koop maar een nieuwe binnenband ( met Belgisch ventiel...hahaha ).
Tegenwoordig is het allemaal racefietsventiel, of autobanden-ventiel. En dan te bedenken dat die hele binnenband nog geen 35 jaar oud is (Mieke's oude fiets). Dus dat er nu al geen
ventiel meer voor te koop zou zijn ( ook niet in NL )... Nou, ik verzin wel iets hoor. Teruggekomen van eigenlijk voor niks dus, nam ik de gedemonteerde achternaaf onder handen.
Ook de trappers-lagers moesten uit elkaar, dan reinigen en met nieuw vet weer in elkaar. Dat vet was na 35 jaar toch wel wat uitgehard... Hoe dan ook, de hele achternaaf is vrij schoon,
en met nieuw vet weer gemonteerd. Het laatste gefrunnik was al in de schemer, dus ik stopte en maak het morgen wel af. Komt allemaal wel goed....
3 maart 2012.
Visite. En niet zomaar, nee, de vrienden uit Frankrijk, nu eigenaren/bewoners van mijn vorige schip, gelegen in Douai wilden graag mijn scheepje RUUB zien
en kwamen in de middag aangereden, en zo hadden we een aardige beschouwing buiten van het scheepje, waarbij ik, met hulp van handen en voeten, zo goed
mogelijk vertelde van het verleden van het schip. Daarna binnen kijken natuurlijk, en eerst even een glaasje in de hand, hahaha, altijd hetzelfde met die Ron.
Hoewel ze zich niet uitlieten over de geringe afmetingen, denk ik zelf dat ze toch dachten: pfoeh, wat een trekkers-tentje, of zo iets. Ze vonden het wel erg leuk gemaakt
en ingericht allemaal, en dat het voldoende kon zijn om prettig op te wonen en te reizen. Dat vind ik dus ook, en deze bijval stemde me vrolijk. Het was intussen lekker warm binnen,
en ik had alle boodschappen gedaan voor een leuke avond verder, die ik dan ook met de beste inzet op gang bracht. Ook nog even foto's kijken van hoe het interieur
was, voordat ik redelijk klaar was met verbouwen. Ja dat herkenden ze wel. Ook wat reisfoto's bekeken die tenslotte niet allemaal op de website staan, en zo schoot de
avond al aardig op. Wel nog even een lekker hapje maken natuurlijk, en zo zaten we nog na half tien ( vrij normaal voor Franse begrippen ) te happen. We namen ook
nog een deel van het elektrich schema van de Miro door, waar hij moeite mee had. En zo was het een leuk en ook nog nuttig bezoek. Dat was weer heel fijn voor mij,
want anders zit je toch dagen lang alleen, en ik merk dat ik dat toch niet al te lang achter elkaar nog erg leuk vind.
4 maart 2012.
Een beetje slome dag, zo leek de start. Rustige zondag. Ik besloot om een kleine ergernis te gaan verhelpen: soms werkt het starten van de hoofdmotor niet lekker.
De startmotor komt dan net niet in. Daartoe had ik het kapje al verwijderd, zodat je kunt helpen om het anker naar binnen te duwen. Dan slaat ie namelijk wel aan.
Ik demonteer de hele startmotor en til 'm ( zwaar ding ) op het dek. Daar kan je er goed bij, maar de regen komt er aan, merk ik op tijd. Dus naar binnen, lekker warm
en ook makkelijk klussen. Het schuifmechanisme loopt wat stroef, en ook een palletje met een nokje lijkt me een iets te zware drempel hebben. Ik modificeer het nokje
met de slijptol zodat het drempeltje wat soepeler te nemen wordt, en ik smeer het schuifmechanisme, nu je er goed bij kunt. Alles weer vastzetten en terug naar de
machinekamer. Ik monteer de startmotor weer en probeer 'm. Vroem ! Soepel !! Werkt fluitend. Dit alles gedaan omdat ik in elke sluis gewoonlijk de motor afzet.
En als je dan weer verder mag, moet je wel even starten... Dan moest ik dus soms de machinekamer in en even klunzen. Nu dus niet meer.
5 maart 2012.
Gevangen door een plotse sneeuwbui. En geen klein buitje, nee, urenlang behoorlijk veel en dikke vlokken, van het type natte sneeuw. Het bleef echter goed ligen.
Een pak zompige fondant had zich in het gangboord reeds opgehoopt. Ik wilde buiten een kabel oprollen, maar vluchtte snel weer naar binnen. Soppige, gladde pap,
dus ik moest me nog goed vasthouden om niet onderuit te gaan. Hier komt mijn ski-ervaring weer eens te pas. Gelukkig heb ik nog een
goeie hap eten als opwarmertje, en de rest is ook voldoende aanwezig, misschien wel voor een week! Dus leuk geprobeerd van koning winter, maar geen treffer.
Goed, het hindert wat, maar het is meer somberheid dan blokkade wat het oplevert. Ach, de laatste streken van het weer, deze winter, denk ik dan. Nog even geduld...
enkele weken even geen nieuws, wegens zere nek.
28 maart 2012.
Slagvaardig optreden van de medici alhier bespaart mij een hoop ellende. Alles wordt weer draaglijk.
Nog een paar weekjes hier in Oudenaarde, en ik ben hopelijk geheel den Ouden...
Om de draad weer een beetje op te pakken wat nieuwe fotootjes.
Maar nieuwe verhalen laten nog even op zich wachten. Ik heb overigens geen internet nabij,
dus de berichten zijn wat dunner gezaaid dan gewoonlijk. Wordt eind april wel weer beter.
10 april 2012.
Om hier in Oudenaarde te kunnen internetten, moet ik naar een plekje waar ik verbinding kan krijgen. Zo kom je nog eens ergens...
In de bibliotheek kan het ook, maar niet met je eigen PC, dus daar heb ik eigenlijk weinig aan. Zo zit ik dus soms een half uurtje op straat.
Gewoonlijk in de avond, dan zie je beter wat er op het scherm staat. Maar goed, wat was er gaande:
Vandaag bij de fysio-arts geweest. Mijn nekfotos, van de MRI-scan zijn bekeken en het ziet er licht zorgelijk uit.
Ik krijg een voorschrift mee voor een cervicale epidurale infiltratie, ofwel een injectie tussen de wervels tegen het ruggemerg aan. Fijn !
Had ik de hele reis al naar uitgekeken, zo iets. Gelukkig kan het niet op korte termijn, misschien wel in een ander ziekenhuis. Nou, ik bel wel, zei ik nog.
De pijn is opeens een stuk minder, lijkt het wel. Dat is niet zo, maar sinds de medicijnen houd ik het toch goed uit. En je ligt hier prima afgemeerd.
Ik ga nooit meer weg, denk ik soms. Maar dat is ook niet goed. Het is enorm druk scheepvaartverkeer hier op de Schelde. Dus er komt van alles voorbij.
Soms maak ik een foto, als het een leuke scheepsnaam is bijvoorbeeld, of als er lotgenoten langskomen of afmeren, zoals Malcolm (GB) van de Anthonia.
12 april 2012.
De brug was gestremd, vanwege groot onderhoud. Ook al wordt het vermeld, veel schippers weten het niet en zo stroomt het opeens vol.
Een duwboot met afmetingen, waarbij de Ruub een roeiboot lijkt, meert heel kalm tegen mij af, maar blij ben ik niet met dat tonnage naast me.
Er is gelukkig geen passerende scheepvaart, anders was het pas echt erg. De bak voor de duwboot is 80x12 meter en gevuld met zilt zand.
Het ruikt hier dan ook sterk naar zee, echt waar. Zo waan ik mij even aan het strand... Rond 18 uur komt alles weer op gang en heel beheerst
passeren het komend uur zomaar 8-9 van die reuze-schepen dus het is spitsuur voor een keer. Inmiddels bedenk ik, dat ik maar weer eens verder moet gaan,
en ik neem me voor op maandag de 16e naar Gent te varen.
16 april 2012.
Vandaag inderdaad naar Gent gevaren. En dat duurde in totaal 7 uren, wat zeker 2 uur langer is dan ik had gedacht.
Bij Gent ben ik echter wel over de ringvaart gegaan, want ik wist niet goed of je ook door de stad heen kan, wat wel blijkt te kunnen,
maar ik vond het beter een vertrouwde route te nemen. Zo kwam ik aan bij de plek waar ik 3 jaar geleden al was wezen kijken,
met de auto toen gegaan, hoe het liggen in Gent zou zijn. Er worden namelijk 50 nieuwe ligplaatsen aangelegd. Daar dacht ik toen over.
Nu ligt het anders, maar evengoed ben ik blij hier nu toch aangekomen te zijn. Nog niet veel te vertellen, maar wel wat fotootjes van onderweg.
21 april 2012.
Alweer een klein weekje in Gent afgemeerd ( latijnse naam : Ganda ) aan een kade voor permanente ligplaatsen,
tussen twee buren met grote woonschepen, en het plekje waar ik lig is van iemand anders die al maanden weg is en voorlopig niet terug komt.
Weer mooie mazzel. Vriendelijke mensen op de buurschepen, en ik kreeg al prima informatie waar ik voor mijn motorproblemen heen kon gaan.
Aldaar ook weer belangstellende mensen, en zo merk ik dat de Vlaamse mentaliteit echt is, zo als ie zou zijn. Zachtaardig en behulpzaam.
Heb nog niet veel van Gent gezien, anders dan de Turkse bakker en meer van dat soort lokale winkeltjes. En motorrevisiebedrijven....
Vandaag komen, zo even na het middaguur twee enorme luxe jachten voor mijn scheepje langs, en ik merk meteen dat ze een plekje zoeken.
Ze meren even verderop af, waar ook (net als waar ik lig) het gebruikelijke schip niet ligt, en even later komt de schipper van de Utopia mij bezoeken
met de vraag of je hier een weekendje kan liggen. Ook al heb ik niks te betekenen, ik vertel hem hoe het zit met die lege plekken,
en zo maak je iemand net zo makkelijk weer blij. Ze zijn op weg naar de Middellandse Zee, en gaan bij Oostende naar buiten. Te hoog voor binnendoor....
De schipper blijkt een vriendelijke man, die net als ik gewoon nu wel eens wil doen wat hij zelf wil, maar het ligt toch iets
anders want hij heeft een goedlopend bedrijf waar hij evenwel zijn leven hard voor heeft gewerkt, en het nu welletjes vindt.
Het idee is echter hetzelfde en al tijdens het praatje blijken wij elkaar heel goed te begrijpen, en zelfs een beetje dezelfde inslag te hebben.
Dus ook vandaag weer eigenlijk iets gebeurd, waar ik naar op zoek ben, namelijk mensen met eenzelfde avontuur ontmoeten. Het gaat de goede kant op.
29 april 2012. Ruim een week verder; wel wat gebeurd, maar niet veel anders dan gewoonlijk. Lig nog in Gent, en heb enkele dagen gewoon voorbij laten gaan
vanwege troosteloze regen. Dan heb ik in ieder geval vrijwel nergens zin in. Ja, kijken en wachten of het soms ophoudt. Gelukkig was er ook wat feestelijks.
Mijn verjaardag is weer voorbij, en eerst wilde ik dat maar ongemerkt laten passeren, maar de Belgische schipper-buren zijn op visite geweest en dan komen
de toevallig aanwezige vrienden ook mee en zo zat mijn kleine scheepje mutje-vol en was mijn haastig ingeslagen drank en snoeptafel ( pinda, kaas, worst...)
in no-time verorberd, hetgeen me eigenlijk wel opgewekt stemde. Het had iets van de rijke verjaardagen van vroeger. Zaterdag kwam een radiomaat met zijn
vrouw op bezoek vanuit NL en we sleutelden ook nog wat aan de hoofdmotor van het schip. Dat was een succes, want de storing wordt steeds beter gelocaliseerd.
Eerder deze week had ik al van alles geprobeerd met verstuivers en zuigerspeling, maar dat is het gelukkig niet. Binnenkort meer van dit mysterie. Ik kreeg ook
nog een leuk technisch radio-speeltje van mijn zaterdag-visite waar ik nu aandachtig mee zit te experimenteren. Kortom: toch vreugde en genieten. Helaas
geheel vergeten om foto's te maken van al deze gebeurtenissen. Dus een karige fotomaand deze keer. Komt wel weer...
5 mei 2012. Alweer een week verder; en alweer wel wat gebeurd, maar niet spectaculair. Laatste weekend Gent, dat wel. Vandaag geheel onverwacht visite,
kennissen uit Zeeland, en zo werd het een middagje centrum-Gent bekijken. Vooral vanachter een glas bier natuurlijk, haha. Lopen is niet mijn favoriet,
maar het was wel eens goed voor me, denk ik. Zo was ik toch nog toerist alhier. Afgelopen week ging ook een van de buurschippers op een mooie dag even varen.
Zijn scheepje is ongeveer zo groot als het mijne, maar hij heeft nog iets meer werk, denk ik. Zie foto van de Speelvogel.
Ik zelf heb afgelopen week voornamelijk de machinekamer gezien, om toch nog wat tests te doen om die motorstoring vast te stellen.
Ik weet nu wel wat het niet is, maar niet wat het wel is. Dank zij wat radio-vrienden die weer dieselmotor-technische vrienden hebben,
kon ik via mijn kortegolf-verbindingen extra informatie krijgen. Wordt vervolgd. Zo ook mijn reis.
Maandag ga ik maar weer eens een deurtje verder. Nieuwe foto's in de nieuwe maand, maar ook hierbij niet echt iets bijzonders. Komt nog wel.
Want bijzondere dingen, daar was ik toch naar op zoek?? Jaja, ... was ik al weer bijna vergeten. Tot gauw ( hoop ik ).
9 mei 2012. Vandaag aangekomen in de Zennegatvaart, op redelijk te doen fietsafstand van Mechelen. Daar maar eens een kijkje nemen, morgen.
Gisteren van zuid Gent naar Dendermonde gevaren, en vandaag dus bijna naar Mechelen. Omdat ik weer eens echt onderweg ben, wordt het maar kort hier.
Heeft met andere plannen te maken, die een streefdatum hebben. Maar niets moet, en dat is maar goed ook. Geeft een hoop keuzevrijheid.
Zuid Gent was een bijzondere belevenis. Ook al was het slechts maar 1 overnachting, het bijzondere zat 'm in de rust en stilte, in een bosrijk stukje,
zo dicht bij de grote stad, en zelfs het centrum ( plm 2 km ). De oude Schelde die vanuit het zuiden de stad in loopt, is best mooi, en dat heb ik nu dus
even meegemaakt. Ook al was het aangenaam en gemakkelijk aan de Wiedauwkaai, een paar dagen inruilen voor zuid Gent was niet slecht geweest.
Nabij Dendermonde was een mooie passantensteiger, geheel niet in gebruik, dus ik had 'm voor mij alleen. En mijn broer Ruud kwam op visite, waardoor
we daar nog een gezellige avond hebben beleefd, zo redelijk eenzaam en verlaten. De volgende dag is hij nog een stukje meegevaren, naar de sluis, waarna
hij helaas terug moest lopen, maar dat vond hij zelfs een fijne (ochtend)wandeling. En zo heb ik weer wat beleefd. Het blijft eigenlijk wel leuk zo, ja...
15 mei 2012. Na enkele dagen in de buurt van Mechelen is het weer tijd om verder te gaan. Mechelen is een mooie stad, met een groot, en cirkel-vormig centrum.
Uiteraard veel mooie, oude gebouwen, en mooie gevels in de (winkel)straten. Ik lag vrij goed afgemeerd, aan een fietspad, en de natuur was dichtbij. Veel watervogels,
donker in de nacht, weinig verkeersgeraas, maar dat vonden velen met hun bootjes, dus er wordt daar van alles geregeld, zo getuigen de borden waarop mij iets te vaak
het woord 'vergunning' voorkomt. Zondag weg gaan lukte niet vanwege plotse vrachtvaart ( mag helemaal niet...) maar ach, een dagje er bij geeft niet. Zo ging ik maandag
op weg en kwam na enige uurtjes bij de stad Lier, alwaar ik wat boodschappen heb gedaan. Het was mooi weer, en ik fietste er lustig op los. Er is een soort planetarium-toren
die ik ooit in een ander reisverhaal had gezien op een foto. Nu dus in het echt. Maar afmeren bij Lier was niet echt fijn. Gelukkig even verderop wel, bij Emblem.
Nooit van gehoord. Wel een aardig dorpscafé, met allemaal stamgasten, en nu dus 1 bezoeker. Dinsdag weer verder, nu in de regen, en goed ook. Via 2 sluizen in het
kanaal Bocholt-Herentals aangekomen. Even boodschappen gedaan in Herentals, nu echter met een natte pet, helaas. Dus opschieten. Overigens geen geweldige plaats.
Het gebruikelijke winkelstraat-uiterlijk. Meer eigenlijk niet gezien. Na nog een uurtje varen leuk afgemeerd. Het heet hier Sint-Jozef-Olen. Morgen wel weer verder.
17 mei 2012. Een dagje langer maar nu dan toch weer op weg. Met een reisdoel ga je toch ietsje sneller van start. In Oudenaarde had ik het omgekeerde: Daar moest ik
een tijdje blijven voor wat medische zorg; ik lag er 4 weken. Nu ben ik op weg naar Maasbracht, en zo kwam ik vandaag aan bij de kruising van de Kempische kanalen bij Dessel.
Hemelvaartdag, dus ook hier veel dagjesmensen, met watersport-bezigheden. Morgen weer verder.
18 mei 2012. Aangekomen bij Neerpelt. Gastvrij onthaal met jachthaven voor 12 kruisertjes tot max 15 m. Niet voor mij dus. Dan maar aan de kade in de lengte afgemeerd.
Ziet er uit als voor een rondvaartboot bestemd, maar die is er niet. Snoertje uitgerold: 220V ! en accus weer helemaal vol. Verder niets bijzonders. Dus tot de volgende keer maar weer.
3 juni 2012. Al een hele tijd niets gemeld, sorry. Terug in NL, via Weert naar Maasbracht. Daar wacht mij weken, zo geen maanden werk, reken maar.
Inmiddels heb ik nog meer aan de hoofdmotor gemeten, en laten meten, en ben ik ook met de brandstofpomp bezig. Dat is secuur werk, dus geen haast.....
Ik meld me wel weer eens hier over.
Voor dit moment heb ik echter een andere melding: Ik ga hier in Maasbracht een tijdje met allerlei klusjes aan de gang.
Dus een reisverslag komt voorlopig niet. Over die klusjes ga ik niet al te vaak schrijven. Dus de blog wordt even opgeschort. Kijk over een maandje maar weer eens, thank you.
Iedereen hartelijk dank voor het volgen van mijn perikelen, en heb geduld, het vervolg komt beslist. Veel GROETEN !
9 juli 2012. Binnenkort weer een nieuw verhaal. Dit is de vooraankondiging. Nog even geduld tot ik weer wat
bij elkaar heb geschreven. Het zal gaan over mijn hulp tijdens enkele duik- en bergings-klussen, alsmede
over de demontage van de hoofdmotor van het scheepje. Dus tot spoedig, doeidoei.
19 juli 2012. Nog even geen verhaal, maar wel een toffe mededeling: de motor in mijn scheepje loopt weer geweldig.
Een extra stimulans om er over te schrijven natuurlijk, dus ik ga er echt voor zitten. Deze week echter alweer vrij zwaar werk gedaan, en dan ben ik soms te moe.
Maar goed, deze maand nog zet ik weer wat te lezen neer. Tot gauw dan.
25 juli en voorgaande weken : zie onderstaand; het hele verhaal, foto's komen spoedig.
25 juli 2012 Alweer enkele weken in Wessem, nabij Maasbracht, en even zo lang bijna niets geschreven. Tja, de reis ligt ook stil,
maar de belevenissen niet. Ik ben hierheen gegaan omdat ik hier hulp heb bij het repareren van de motorstoring, de harde tik in
de MAN 6 cylinder diesel, die als een raadsel is opgetreden, en niet te verklaren leek. Inmiddels is het raadsel opgelost.
Het is achteraf allemaal heel goed te verklaren. De motor loopt ook weer als nooit tevoren. Geweldig gewoonweg.
Ik ga het allemaal kort en bondig uitleggen, anders wordt het een oeverloos verhaal. De fotoserie komt in een apart kopje,
want het zijn geen reisfoto's. Net zo min als de klus-fotos die ik maakte tijdens diverse bergingsklussen van de firma alhier.
Mijn verblijf in Wessem begon onverwacht met nogal veel hulp aan mijn goede vrienden hier, dus die motorstoring opheffen
liep nogal uit. Maar het is goed toeven hier, dus wat geeft het dan, dat je eens een dagje in de regen staat te helpen....
Ook die duik- en bergingsklussen zijn eigenlijk geen reisfotos, dus ook maar in een apart kopje. Ik doe wel zomaar een aardige
selectie in de reisfototabel. En de verhalen zet ik in aparte blokken hier in de blog. want ik maak het wel zelf allemaal mee,
in zekere zin toch als onderdeel van mijn reis. De reis, die ik over 5-6 weken weer ga voortzetten. Dat je het maar alvast weet.
Een kruisertje lichten. Dat was nog oefenen, vergeleken bij de grindbak, die straks komt. In België was een kruisertje gezonken.
Met de drijvende kraan er heen, en de duiker plaatst dan singels onder het wrakje, die daarna met hijskabels aan de kraan
worden gehesen, zodat het bootje boven komt en het leeggepompt kan worden. Het regende echter behoorlijk, en schuilen was er niet bij.
Dus helaas erg nat geworden. Het bootje ook. Het was erg aandoenlijk om mee te maken, hoe de aangeslagen familie het scheepje
boven ziet komen, en al hun arbeid onder de drab ziet zitten. Evengoed was de klus gelukt en het scheepje werd schoongemaakt,
waarna ze er toch maar weer mee verder wilden gaan. Het was allemaal erg leerzaam voor me.
Zo ook het te water laten van een drijvend fitness-centre. In 2 delen was het gemaakt, en die delen gingen per duwboot naar Antwerpen.
Met 1 kraan op de wal, en de drijvende kraan, in dit geval de 80 tons bok, achteruit drijvend met het uiteinde van de fitness-bak, werd het geheel
in een kleine 2 uurtjes van de kant in het water gelegd. Op de kant was het met zo'n speciaal transportvoertuig op heel-veel wielen op z'n plek gereden.
Er was veel bekijks, allemaal dure lui die met feestelijk gevulde glazen in de hand het geheel aanschouwden. Ik had een camera in de hand....
Ook bij de berging van de grindbak had ik vooral de camera in de hand. Maar ik verrichtte tevens allerlei hand en span diensten, en was daarmee
een welkome aanvulling op het moeizame verloop van het bergingswerk bij Empel ( Den Bosch ) waar een 400 ton wegende grindbak door een beladingsfoutje
was geknikt en zo als een soort V-vorm in het midden op de bodem lag ( 12 meter diep) met hoog boven het water uitstekende uiteinden.
Met wat ingehuurde bedrijven was de bak onder water zoveel mogelijk leeg geschept, en werd met dompelpompen begonnen om de niet al te lekke gedeelten
leeg te krijgen. Toen dat onvoldoende bleek, werden met perslucht uit de lekke gedeelten zoveel mogelijk water verdreven. Ook daarmee kwam de bak niet geheel boven.
Wel steeds minder geknikt, en dat gaat met zwaar staal-gekreun gepaard. De bak, die dus zelf, leeg, 400.000 kg weegt, is van bijna 2 cm dik plaatstaal gemaakt.
Het bleek door de enorme krachten als een soort harmonica gevouwen en geplooid te zijn. Maar goed, de bak was nog niet boven, en daarom werd de drijvende kraan
aangevaren ( een tochtje van ruim 100 km... ) zodat met deze bok het midden van de bak met 80 ton hefvermogen boven water zou worden gehesen. Dat viel tegen...
De bak kwam maar tot het randje. Met wat trucjes kreeg men het gevaarte net hoog genoeg om de laadbak leeg te pompen.
Toen dat eenmaal lukte kwam de hele bak steeds meer gestrekt boven en dreef al snel weer op eigen kracht. Enige versterkingsbalkjes werden er op gelast.
Van die balkjes waarme je thuis de hele achterpui met gemak kunt overspannen...hahaha. Aansluitend met een duwboot de bak naar Maasbracht alwaar deze wordt gerepareerd.
En de drijvende kraan ook weer terug natuurlijk, ook 2 dagen onderweg met de duwboot. Zo maak je nog eens wat mee....
De hoofdmotor van mijn scheepje. Al in februari van dit jaar trad er vrij plotseling een tik op in het motorgeluid. Het bleef allemaal goed werken, maar toch: dit hoort niet.
Alles wees op een uitgelopen drijfstanglager, maar toch: kenners zeiden dat het geluid daar net te licht van toon en klank voor was. Bovendien zou het dan snel erger worden,
en dat gebeurde niet. Ik heb 500 km met die tik er in gevaren, nou dat is eigenlijk ondenkbaar. Maar ik moest wel verder want ik liep ook nog eens ernstige nekpijn op.
Daardoor wilde ik snel verder naar Vlaanderen, vanwege de taalproblemen die ik in Wallonie zou hebben. Mijn nek is prima behandeld en weer vrijwel geheel genezen, door de
geweldige medische hulp in en rond Oudenaarde. De motor, zo kan ik nu melden, is afgelopen week weer gemonteerd en bij proefdraaien en nu ook nog na een proefvaart als
volledig hersteld bevonden. Geen tikje meer te bespeuren, en het geluid is mooier dan voorheen. De motor klinkt echt geweldig. Ook de prestaties zijn weer op hoog niveau.
De fabrieksopgave van toerentallen wordt weer gehaald, dat was al jaren niet meer zo, maar ja, een oud beestje moet je niet zwaar belasten. Deze motor kan nu weer jaren mee.
Het was wel een grote klus. Eerst van alles onderzocht zonder essentiele delen te demonteren. Maar daarme kwamen we er niet uit. Toen, ongeveer 3 -4 weken geleden, heb
ik toch maar de cylinderkoppen er af gehaald. Dit omdat na demontage van het uitlaatspruitstuk, er enorme verkoling aan het licht kwam. Het vermoeden van sterk verkoolde
verbrandingsruimtes kon slechts aangetoond, en opgelost worden door de cylinderkoppen te demonteren. Aldus gedaan. Ze kwamen goed los. Mijn motor heeft 3 cylinderkoppen.
Nadat de eerste er af was, leed het geen twijfel of ze moesten er allemaal af. Alles gedemonteerd van de koppen, en de kleppen en klepstelen hadden overmatige
koolafzetting opgelopne, vermoedelijk door jarenlang slapjes draaien en ook te koud draaien. De motor moet nu eenmaal goed warm worden. Ik had van de winter al gemerkt,
dat de motor soms helemaal niet op temperatuur kwam. Uiteraard is de koelwaterconstructie nu aangepast, en dat is helemaal in orde. Meteen de brandstof voorverwarming
meegenomen in de modificatie. Maar goed, alle kleppen uit de koppen gehaald en grondig gaan reinigen. Afsteken van de dikke kool-koek, daarna opschuren en met staalwol weer
wat polijsten. Klepstelen bleken niet versleten, evenmin de klepsteelgeleiders. De klepzittingen waren wel ietsje aangedaan, maar met de daarvoor bestemde slijppasta zijn de
kleppen weer op de zittingen ingeslepen, en kunnen weer jaren mee. Veel koolafzetting verwijderd, zowel van de zuigerkop als van de kleppen zelf. En daar zat de oorzaak
van de tik in. Er was een koolbrokje op de zuiger gekomen, dat tegen de onderkant van de uitlaatklep aankwam, op het moment dat deze twee elkaar naderen. Het luistert nogal
nauw in een hogedruk dieselmotor.... Dat brokje krijg je niet gemakkelijk weg zonder demontage, maar het kan wel. Evengoed had ik dan met een verkoolde motor verder gevaren.
Dan kun je zo weer een nieuw brokje verwachten. Nu dus niet meer. Blinkend schone motor! Van binnen dan. De brandstofpomp was debet aan de verkoling. Cylinder 2 bleek
niet goed afgesteld en kreeg te weinig inspuiting bij stationair draaien. Dit, terwijl het koolbrokje in cylinder 4 de storing had veroorzaakt. Dus die hele brandstofpomp moest
onder handen worden genomen. Nou, dat bleek niet mogelijk met kleine middelen. Ik heb er het beste van gemaakt, maar eigenlijk moet de pomp gereviseerd worden.
Dat kost vrij veel poen, eigenlijk zo veel, daar koop je een leuke gebruikte motor voor.... Gaat dus niet door. Ik ga varen met een opnieuw redelijk afgestelde brandstofpomp,
en zie wel waar het schip strandt, hahaha wat een aardige woordspeling, al zeg ik het zelf... Ron vaart budget. Deze gehele reparatie heeft me bijna geen geld gekost.
Alles op hobby en amateuristische wijze aangepakt, echter wel met professionele diagnoses door zeer ervaren monteurs en zo ( er is hier veel kennis en ervaring voorhanden ).
Ik moet niet vergeten te melden, dat ik uit elk denkbare hoek, vooral bij radio-vrienden, allerlei suggesties aangedragen kreeg, wat er aan de hand kon zijn, maar vooral
welke eenvoudige tests en proefjes ik kon uitvoeren, om zonder veel demontage van alles te controleren, en daarme sommige defekten kon uitsluiten. Prima hulp was dat.
Zo heb ik daar weer veel van geleerd, ik heb mijn motor nu wat beter leren kennen, en dus ik ben niet meer zo benauwd, mocht er ooit weer eens iets voorvallen.
Kennissen van me varen met een pracht luxe motor waarin een 1-cylinder Brons ligt. Hij (Ruud) is helemaal verzot op deze motor en houdt hem in goede conditie.
Hij schreef ooit, nadat de motor een grote servicebeurt had gekregen: "die oude kar is gewoon blij!". En dat denk ik nu ook van mijn 6-cyl M.A.N. Wat een kwaliteit...!
Gerrit had dus toch gelijk, toen hij zei dat ik deze motor toch maar beter houden kon in het scheepje. En die garagehouder in België, die zich al 35 jaar met MAN motoren en
vrachtwagens bezig houdt, krijgt eigenlijk ook gelijk met zijn opmerking: "die motoren zijn praktisch onverwoestbaar". Dus ik vaar nog wel even, denk ik ( hoop ik ).
Groeten !!
24 augustus 2012. Er gaan wel aardig wat dagen voorbij, zeg. Weken lang al niets gemeld. Er gebeurt hier wel wat, maar het heeft niet te maken met de reis.
Dus ik meld het dan niet gauw. Heb diverse klussen gedaan, zowel voor mezelf als voor mijn vrienden alhier. Zo repareerde ik de stroomvoorziening van een camperbus.
Bij terugkomst van de vakantiegangers kreeg ik een bijzondere Moezelwijn. Dat is leuk, dat begrijp je wel. En mijn dek-last is vrijwel af. Dat is een soort schuurtje,
dat op het dek van het schip staat. Een soort dakkapel, hahaha. Ik kan er mooi al mijn dozen in kwijt. En het ziet er netjes uit, vind ik zelf. Ik kocht een 2e-hands
eikenhouten vloer, en die zware, massieve vloerdelen heb ik gebruikt voor het schuurtje. Staat al weer mooi in de lak. Wat was het opeens een stinkend warm weer zeg. Het is in NL
ook altijd hollen of stilstaan. Weggeknetterd in die hitte, ikzelf heb redelijk kunnen vluchten in de schaduw, maar dan nog: pfoehh hee. Het bier was snel verdampt....
Deze week kreeg ik 2 keer bezoek. En vorige week ook al 2 keer. Eerst nichtje met vriend op de motor; ze gingen naar Maastricht en hadden even een leuke stop hier.
Toen schipper John, die (met zijn camperbusje + aanhanger) op weg was naar zijn Franse buitenhuisje, en ook wel een tussenstop kon gebruiken. Met een aardig praatje,
en met een leuk glaasje er bij, werd het een aangename (late) avond.
Deze week had ik bezoek van Ruud, mijn broer, die voor de aardigheid langs kwam en meteen een plekje had om te overnachten, op zijn vakantiereis.
En vandaag kwamen mijn zus en zwager, die ik hier zowel op koffie met vlaai, als op een boottochtje heb getrakteerd. Even de Maas op en via het grindgat een rondje langs Thorn.
Het was mooi weer, en bij terugkomst een lekker boterhammetje van de lokale bakker. Ze hadden het erg naar hun zin, dat bleek uit van alles. Fotootjes gemaakt.
En verder is er dus niet zo heel veel te melden. Ik klus nog een maandje hier ( lig tijdelijk in Wessem, bij een kennis ) en dan ga ik maar weer eens op pad. Hoor je nog. Greetzzz.
23 september 2012. Alweer een maand verder. Ik doe niet veel aan de website, zeg. Ik ben dan ook nog steeds niet op reis. Wel aan de klus. Er zijn wat aardige dingen gebeurd.
Zo had ik nog meer visite. De zoete inval, zegt men dan wel. Mijn jongste zusje kwam hierheen, met mijn zwager er bij, die ook wel van uitstapjes houdt. Ook met hen
heb ik een tochtje over de Maas gemaakt, en even een grindgat in en uit. Het was grijs weer, maar toch leuk. En Aad is ook nog geweest; hij is de vorige eigenaar van het scheepje,
en als vriend blijven hangen, om het zo maar te zeggen. Pracht foto gemaakt, die avond, kijk maar eens. Want ik heb er natuurlijk weer nieuwe bij geplaatst.
Wat klus ik zo al? Nu voornamelijk verfwerk. En de voorbereiding, dat is het vermelden wel waard. Neemt meestal 2-3x zoveel tijd in beslag als aflakken. Zowel met schrapers
als met naalden-bikhamers de oude verf en roest er af gekregen. Beetje hogedruk waterspuit er achteraan en je hebt de eerste stap al gehad. Dan ontvetten, schuren, en
hier en daar een klein plamuurtje er op. Je snapt het wel. Snel gezegd, dan lijkt het weinig werk, hahaha. Een scheepje is groter dan je denkt, in zo'n geval.
Afgelopen weekend eindelijk een lang verwachte grote klus kunnen doen. Het dok van Adri was beschikbaar en alles was zo geregeld. Ik vaar naar Maasbracht en later die middag
was het scheepje droog gezet. Ik wilde namelijk de schade door de ijsgang van afgelopen winter ( zwaar schurend drijfijs te Dinant ) herstellen. Er leek weinig aan de hand
toen het scheepje uit het water kwam, maar na schoonspuiten zag je de eerste tekenen al. En na schrapen en ratelen bleek er toch gemakkelijk helemaal rondom een kale
rand te ontstaan. Het was dus een zinvolle actie. De zg. Wind-Waterlijn is geheel onder handen genomen, en met goed resultaat. Ik had de coating gereed,
schoonmaakmiddelen, rollertjes, enz. En zo had ik na 2 dagen weer een tip-top onderwaterschip, met mooie nieuwe coating op de meest kwetsbare rand van een schip,
en ook weer van anti-fouling voorzien, zodat het soepel door het water blijft glijden. Fotootjes ook geplaatst, dat begrijp je wel. Vorige week had Albert, samen met Steef,
een feestje gegeven, in Zutphen. Nou is dat niet echt een reis-verhaal (ja, met de motorfiets dan...) maar omdat ik het daar erg naar mijn zin had, meld ik het toch even.
Af en toe een beetje vertier tussen de klussen door, dat laat ik mij wel smaken. Het was zeer de moeite waard te gaan. Iedereen nog bedankt, daar.
Tot slot meld ik nog even, dat ik voor de aardigheid nog naar de werf in Coevorden ben geweest. Ik startte daar meteen met een grap uithalen. Zo wisten ze zeker,
dat ik het echt was, ondanks mijn vermomming (staartje). Ik kocht in Gramsbergen een blik coating. Dat nam ik mee met de motor, lastig... maar toch gelukt. Ik zei nog:
"Wat zal ik doen als ie er onderweg af dondert?". Met oerdegelijke wijsheid zei Willem toen: "Doorrijden!" En zo is het: Beter wegwezen in zo'n geval. Doeidoei.
3 december 2012 Sjongejonge, dat was wel erg lang terug zeg, dat ik wat schreef op deze blog. Een beetje des-interesse? Ik denk het wel, helaas,
maar als je niet op reis bent, ontvalt je soms de drang om je belevenissen bij te houden. Ik moet dan ook diep graven om iets zinnigs neer te zetten.
Gelukkig heb ik wel een aantal foto's gemaakt, afgelopen 2 maanden, dus er valt nog wel wat te zien, maar verder..... tja. Ik kan beter bij het eind beginnen:
Sinds enkele weken lig ik weer in België, en net als vorig jaar is dat in Kanne, meer precies net zuid van Kanne, in de Waalse plaats Eben Emael. Bij mijn vrienden alhier.
Anja en Jeroen van het schip Da Capo II, met hun opgewekte kinderen Marijn en Janne, en ook Paul generatorsetje, met zijn vrouw Kai, ze zijn er nog allemaal.
Het engels-franse scheepsduo Jamie en Anna, ook hun leven gaat als gebruikelijk door, allemaal hier aan het Albertkanaal. Je mag hier niet zonder vergunning liggen,
dus het was weer smoezen tegen de opzichter; werkte gelukkig wel dankzij de inzet van Paul. Nu heb ik hier een paar maandjes "krediet", an kan ik Jeroen helpen met
mijn toegezegde regel-unit voor hun batterij zonnepanelen, zodat de accu's niet overladen worden. Mijn prachtplek bij Adri's landgoed heb ik dus verlaten.
Het was een pracht periode daar in Wessm, en ik heb erg veel advies en hulp gekregen bij mijn motorrevisie aldaar. Gelukkig heb ik ook het een en ander voor
Adri ( en vrienden ) kunnen betekenen, zodat de balans aardig in het midden is gebleven. En de lekkere maaltijden die ik van Marian mocht krijgen,
dat moet ook even vermeld worden natuurlijk. Altijd hartelijk ontvangen bij hen thuis, het was in meerdere opzichten dus een warme zomer. Maar het jaar ging verder
en uiteindelijk moest ik nog haasten met het schilderen van het scheepje, wat natuurlijk weer niet helemaal klaar was, maar toch ziet het er nu leuk uit.
In oktober heb ik met wat kleine tochtjes de motor goed uitgeprobeerd, en ondanks moeizaam starten loopt deze als een zonnetje. In november maakte ik de tocht naar
Maastricht, alwaar ik even heb gelegen ( kan niet lang want dan komen de lastige ambtenaren weer mekkeren ) en aansluitend lag ik nog een week noord van sluis Lanaye.
Daarna door de sluis en om de hoek bij Kanne afgemeerd. Vorig jaar lag ik er ook, alleen de lig-volgorde is iets gewijzigd, verder niks. Het dek-schuurtje,
dat ik eerder dit jaar maakte, heeft iets "gewerkt". Heel jammer, want door het vocht is het hout wat uitgezet, en nu past het niet meer helemaal,
dus de klep gaat niet goed dicht, en ook de kit van de afdichting van de zonnepanelen is losgescheurd. Opnieuw doen dus, maar wanneer...?
Goed weer is schaars in dit jaargetijde. Er komt wel een kans, geduld, geduld.... En over goed weer gesproken: soms heb je een prachtig najaars-zonnetje.
En ook heb je dan heldere nachten, die opeens erg koud blijken te zijn. Op 28 oktober was het echt wel kachel-aan ! Zie foto.
Mijn pracht-plannen om vanaf 2 januari over de Franse grens te gaan zijn alweer bijgesteld.
Je kunt maar beter niet in 7 sloten tegelijk lopen, en door een eigenlijk onverwachte wending ga ik hier nu toch maar iets langer blijven.
Met het naderende voorjaar zal ik wel weer de kriebels krijgen, maar de komende 2-3 maanden houd ik het maar rustig en blijf ik hier zo lang mogelijk liggen.
Als ik weer een deurtje verder ga zal het zeker weer Luik ( Liege ) worden, dan Hoei ( Huy ) en dan Namen ( Namur ), waar ik al eerder met groot genoegen lag.
Tot zover de plannen, en dan nu even wat er nog is gebeurd afgelopen maanden. De zonnepanelen op de duwboot van Adri zijn uiteindelijk toch nog geplaatst, en aangesloten,
maar ja, met dit grijze weer zie je niet veel rendement van die dingen. Ook de schijnbaar defekte regeling van de keerkoppeling doet het weer prima, en dat alles door een
foutje in de bediening... Tja we weten nu tenminste zeker dat het goed werkt, en het mechaniek is ook versoepeld. Alles loopt gesmeerd, zou je denken,
maar een brandje in de elektrische kachel gooide bijna voorgoed roet in het eten. Gelukkig op tijd ontdekt en geblust, maar toch, niet fijn... Dan heb ik ook nog
een voorraadje plantaardige olie kunnen bemachtigen, zodat mijn totaal tankinhoud nu op 400 liter komt, genoeg om Parijs te halen ! TADAAA, ja, maar wanneer hè....
Verder heb ik van mijn fijne zwager nog een rubberboot met bb-motor mogen lenen, tot nader order, en dat is heel fijn want ik had niks, en als je ooit panne hebt,
dan ben je maar wat blij met zo'n noodvoorziening. Niet echt een reddingboot, want hij ligt leeggelopen in het vooronder, maar ach, wanneer heb je op een kanaal nou
een reddingboot nodig.... je komt altijd nog wel aan de kant, nietwaar? Maar het wordt ook leuk met mooi weer om bijvoorbeeld even een meertje op te gaan als je daar
in de buurt ligt, of om naar de overkant van het kanaal te gaan als er geen brug in de buurt is, en de winkels wel aan die kant liggen... Kan toch maar gebeuren hè...
Op het persoonlijk vlak heb ik ook weer wat wervelende dingen meegemaakt, maar dat is natuurlijk niet echt een reisverhaal, dus dat komt nog wel eens door de volgende
verhalen heen geweven. Een weekje geleden was er ook nog wat aardigs: Schipper John uit Coevorden had zowaar een reisje (nat) zand aangepakt. Een wonder want hij vaart al jaren
helemaal niks meer, behalve zijn halve inboedel (zooi), en hij kwam zowaar noord van Maastricht laden, dus met de motorfiets er heen en zo hadden we allen een aardige belevenis
met een leuk, maar wat kort weerzien. Die Jöhn, terug bij af, zou je denken. Maar toch leuk dat hij enerzijds weer wat echt schipperswerk doet, en anderszijds even zijn vrienden
(daar reken ik mij onder) inlicht om een vrolijk weerzien te hebben. Dan tot slot de praktijk hier: ik heb natuurlijk mijn motorfietsie weer op de kant,
en helaas kneep ik de koppelingskabel kapot. Gewoon versleten met die 40.000 km die er nu op staat. Gelukkig een nieuwe bij een lokale motorzaak kunnen kopen.
Die gaat er komende week op, want ik kan mijn fietsie niet missen hoor. Effe lekker boodschappen doen, wat gaat dat toch makkelijk door het verkeer. Maastricht is goed te doen,
en ik meld meteen maar even wat een pracht stad het eigenlijk is. Echt veel cultuur, en dankzij de vele studenten een erg "snelle" stad; beslist niet suf daar.
Neem bijvoorbeeld het Centre Ceramique met de bibliotheek er in: daar mag je gratis en flitsend snel internetten, ( doen alle studenten ook ) en regelmatig is er een lunchpauze-concert.
Studenten van het conservatorium brengen dan hun ( beslist niet beginners-) kwaliteiten ten gehore. Volgende week is er dan ook nog eens een Jazz-avond, ook al weer gratis.
En eergisteren was er een ( uiteraard gratis, je kent me inmiddels ) clavecimbel-concert in de prachtige Cellebroederskapel, van studenten van het Haags conservatorium nog wel.
Ik heb natuurlijk meteen Jan Kalsbeeks instrumenten gepromoot, hahaha nergens voor nodig met zijn internationale faam. Maar het was leuk zijn groeten over te brengen.
Ja, beste mensen, ik maak wel wat mee hier opeens allemaal. Wat een leven is dit. Je kunt wel op reis zijn met je scheepje, maar nabij zo'n wereldstad als Maastricht moet je
toch wel even wat langer verblijven om het allemaal mee te maken. En dat doe ik, dat lees je wel. Met de komende maand staat er nog wel meer op het programma, o.a. net als vorig
jaar een voorstelling van vertelhuis Racontella, dat me toen al erg ontroerde dus ik ben benieuwd naar dit jaar. Aan belevenissen dus geen gebrek, aan kachelhoutjes echter wel.
Maar ook daar zal ik in voorzien, mede door Paul's goede voorraad waar hij toch niets mee gaat doen. Wordt wel zagen... Dan sluit ik het hier maar weer mee af, onder vermelding
van de overbekende Haagse uitdrukking: Ken je met je kauwe klauwe houtjes in de kachel douwe ..... Hetgeen ik vrijwel elke dag moet doen nu ! doeidoei, hopelijk nog dit jaar tot
een volgende keer, maar anders meld ik me in het nieuwe jaar weer ! Sjeemig ik denk weer terug aan vorig jaar hier, wat een belevenis was het toen al ( vond ik tenminste ).
Nu heb ik echter ervaring ... is dit een leuke woordspeling? erVaring ?? En zo ja, helpt het mij?? Je hoort t nog !
Groeten !!
Vanaf januari 2013 is het vervolg in Blog2 geschreven; hier is nu dus het einde van deel 1, 2011-2012
|