|
Nieuwe start ! Het blog is opgedeeld en dit is deel 2 dat start vanaf januari 2013
27 januari 2013 Alweer zo'n tijd niks geschreven. Wel bedacht, maar nog niet geplaatst. Komt met een weekje, ik laat het gewoon alvast even weten.
Nou gebeurt er niet al te veel, zeker niet vermeldenswaard, maar een teken van leven is toch wel op zijn plaats. Tot gauw.
6 februari 2013 Nounou, eindelijk weer wat kunnen opsommen; zo lang geleden, dat is me nog niet eerder gebeurd.
Ik schuif het gewoon af op "geen vaarbelevenissen". Gauw klaar. Maar dat geeft geen tevreden gevoel.
Dus maar eens even gegraven wat er toch te vermelden valt, wat een beetje met het scheepje te maken heeft.
Nou, in ieder geval had ik in januari een klein proef-vaartje, om te zien of de motor nog goed wilde starten,
na een tijd van stilstaan, en met redelijke kou, en ja het ging voldoende vlot. De accu's zijn niet meer zo geweldig,
maar met bijzetten van de grote set accu's ( via een lange kabel, doet 't toch nog leuk mee ) start de motor prima.
Wel is intussen ook de kleine hulp-accu defekt geraakt. Gewoon oud en op. Ik had nog een redelijke reserve, maar
dat is nu dus ook niet meer zo. Geeft niet, een accu is overal te koop, en er zijn altijd wel wat trucjes die ik nog kan uithalen.
Tot zo ver de accu-problemen; een typisch wintergeval. Wie kent het niet van z'n eigen auto? Of van een ander z'n auto...
Dan de kachel maar eens in het zonnetje gezet ( hahaha, wat een stomme woordspeling is dit...)
Ik had dus van Paul een aardige partij brandhout overgenomen voor een vriendenprijs. Veel was al in stammetjes gezaagd,
maar zeker niet alles. En er zat ook afbraak-hout bij, dus dan moet je denken aan gesloopte eiken meubelen,
deurposten, kozijnen, enz. En ook wat weggemikt timmerhout. Al met al een flinke partij, maar met werk! Dus Jeroen er bij gehaald,
een beetje zielig gekeken, en dan pakt hij z'n kettingzaag en komt 'ie ook nog helpen ! Ook al ging het dan in twee sessies,
met een paar dagen tussenpauze, uiteindelijk was alles in korte stammetjes. Die moesten ook nog in splinters,
en dat doe je met de kloof-bijl. Hakken dus. En dat wil niet altijd..... Ook niet met krachtige woorden er bij....
Maar nu heb ik dus een leuke stapel hout, onder zeiltjes, op het dek liggen. Deze winter kom ik zeker wel door.
Het is genoeg tot mei, behalve als het 2 maanden gaat vriezen, maar daar ziet het niet naar uit.
Het is een beetje koud geweest, zeg -8 in de nacht, en ook wel -4 overdag, en dat is niet erg om weg te stoken binnen,
maar wel erg voor de water-installatie. Kapotvriezen moet voorkomen worden en dat is ook nu weer gelukt, o.a. met de
geweldig leuke tip van Adri, die adviseerde om er een olielamp bij te zetten, die minstens een dag brandt. Dan kan je
steeds op tijd olie bijvullen en inderdaad, het werkte prima. Het was merkbaar (en meetbaar) warmer in de piek, dus met
ouderwetse middelen kan je een moderne installatie beschermen. Ook dat dus weer in orde.
Wat nog meer, ja, mijn motorfietsje, die wilde op een dag niet starten, maar na veel zoekwerk bleek het gewoon een haperende
benzinekraan te zijn, dus gelukkig geen bevroren carburateurs of zo ( met dus een bodempje vocht in de vlotterkamers ).
En op zekere dag wordt van de overzijde van het kanaal geroepen: " RON ! Heb je koffie?? " Ik denk, dat kan toch niet,
wie kent mij hier..... En toen het busje naar deze kant was omgereden, bleek het Adri te zijn, samen met Marianne, die net een
duikklus bij de sluis Lanaye hadden uitgevoerd. Ja, dan ben je heel dichtbij, dus erg leuk dat ze even kwamen. Zo hadden we
gezellige koffie, tussen het hakken door ( dat was toen ik net met het brandhout bezig was ). Dan moet ik helaas nog melden,
dat ik niet slim bezig ben geweest met mijn dek-schuurtje van eikenhouten vloerdelen. Ondanks het goed in de lak zetten zijn de
delen nogal vochtig geworden, en ze gingen uitzetten.... zo sterk dat mijn zonnepanelen er door dreigden los te scheuren. Gelukkig
op tijd los kunnen schroeven, en niets defekt gegaan, maar toch.... Dat het hout zo enorm zou uitzetten had ik niet gedacht.
Wel een beetje misschien, maar dit was echt veel. En nu past het allemaal niet meer. En het is koud buiten.... Dus er aan werken,
dat is niet echt aantrekkelijk. Gelukkig mag ik bij de scheepsburen Anja en Jeroen van de werkplaats gebruik maken, dus komende
maand gaan de panelen er steeds 1 voor 1 af en dan mooi maken en weer passend terugleggen. Komt allemaal wel goed.
En dan nadert het moment van voorgenomen vertrek al weer. Half maart wil ik toch wel weer op weg.
Daarover schrijf ik een volgende keer wat meer, omdat ik het nu nog niet goed weet.
Zo dat was weer veel blabla, en eigenlijk niks spectaculairs verteld, of toch wel??
Ik sluit maar weer af met te zeggen dat Maastricht een mooie stad is. Ik zie er af en toe wat van.
Dat maakt het verblijf hier leuk. Zeker op cultureel vlak, want daarin heeft de stad een hoog niveau.
Op 7 december was er een jazz-avond van het conservatorium, waarin enkele "cracks" speelden tussen een veel groter aantal
studenten, die echter allerminst beginnelingen waren. Wat een kwaliteit was het. Echt genoten. En dan maak ik ook nog wel
eens een concert in een kerk mee, of wat te denken van het clavecimbelconcert in de Cellebroederskapel, ik heb het twee maanden
terug al beschreven. Allemaal heel bijzonder hier. Ik sluit dit af met een werkelijk ongekend promotieconcert, dat ik mee mocht maken
in Luik. Meerijden met kennissen naar het prachtig gerestaureerde klassieke Opera-gebouw, midden in de stad, alwaar een duo
counter-tenoren onder begeleiding van cello en viool, met ook wat piano, een door mij nog nimmer gehoord aantal duetten zong
met een toonhoogte en bereik, dat geloof je echt zomaar niet.... Afgeladen was het, uiteraard de hele zaal, maar ook alle balcons.
Het is binnen heel hoog, met wel 4 gestapelde balcons, ik zat op het 3e dus je keek meer op het toneel dan er van voren naar.
Laaiend enthousiast publiek, geweldig leuk om mee te maken, ook al vond ik de zang zelf en de gezongen stukken nou niet echt
tot mijn favorieten behoren. Maar je maakt weer eens wat mee, echt ongelooflijk. Gelukkig had ik mijn mooie pak aan.
Eens kijken of ik een fotootje kan plaatsen. Over muziek gesproken, Eric Montani is nog op visite geweest en heeft een gitaar
voor me meegebracht. Kan ik eindelijk weer eens wat proberen ( meer kan ik toch niet, hahaha ), want ik had mijn oude gitaar
op de Miro laten liggen, toen ik die in Frankrijk had bezorgd. Waar zou ik 'm moeten laten, dacht ik nog. Uiteindelijk dus wel
een beetje spijt van, ook al was het maar een prul-gitaartje. Maar nu dus weer muziek op de Ruub ( soms ). Meestal CDtjes....
Zoals te zien is op een foto, was het weer prettig bier-happen met Eric. En ook de jaarwisseling was anders dan ik me had voorgesteld.
Uitgenodigd bij vrienden, waarvoor ik een champoepeltje had meegenomen, maar er stond al een veel betere, dus het was dubbel op...
En zo is dat al weer allemaal voorbij en staat het carnaval hier voor de deur. Zandzakken !!
4 april 2013 Bijna 2 maanden verstoken van nieuws... Er is ook niet veel vaarnieuws, dus dan maar weer de dagelijkse belevenissen.
Als het gelukt is heb ik nu een nieuwe blog onder het kopje -Blog vanaf 2013-. Dat is fijner voor mijn zus, een trouwe lezeres.
Wanneer de blog F weer opent weet ik nu echt nog niet. De vaarplannen naar Frankrijk zijn door van alles opgeschoven naar het najaar.
Wat is er voor in de plaats gekomen? Wellicht het meedoen aan de reünie van de historische schepen in Middelburg.
In het laatste weekend van juli 2013 vindt de jaarlijkse samenkomst van de vereniging plaats, dit keer in Middelburg en Vlissingen.
Leuk voor wie er dicht in de buurt woont, en leuk voor mij want het is in zuid-west Nederland, dus dichtbij België en Frankrijk.
Op dit moment lig ik nog afgemeerd bij Eben Emael, zuid van Kanne, en dat weer zuid-west van Maastricht. Als de klussen hier klaar zijn
ga ik dan vermoedelijk via de Nederlandse kanalen en rivieren naar de Oosterschelde, even kijken in Goes, Veerse Meer (zal wel ergeren worden)
en zo door naar Middelburg. Dan is het hopelijk lekker warm weer geworden, want tot nu toe was het kil, fris, ... nee berekoud!
De gehele houtvoorraad die ik van Paul kocht (zie vorige blog-verhalen) is op. Alles er doorheen gejaagd. Het kacheltje heeft goed gebrand.
Nu is dat op en heb ik nog voor een weekje of 2 extra hout gezorgd. Het mag nu wel eens ophouden met die koude wind.
Wat is er globaal gebeurd hier? In ieder geval een tochtje naar Luik, uiteraard Liège geheten, wat fijn was voor de belevenis van varen,
en ook fijn voor het motortje ( 600 kg haha ) wat weer lekker heeft gelopen, uiteraard een groot deel op plantaardige olie.
Een paar daagjes er tussenuit, zoals het gewoonlijk wordt genoemd, is altijd welkom, zeker als je lang ergens ligt. Zie de foto's.
Eigenlijk had ik mijn komende jaren ingeschat als: Een paar daagjes thuis. Dus gewoonlijk er tussen uit ! Komt nog, denk ik dan maar.
Teruggekeerd naar hier, in het Albert-kanaal dus, wachtte mij de realisatie van een mooie klus. De regeling voor de zonnepanelen van
het buurschip Da Capo II. Daar wonen Anja, Jeroen en de kinderen. Zij hebben sinds kort erg veel zonnepanelen en dat vraagt om een
regelkastje om de accu's niet kapot te laten gaan door overmatige lading. Dat is best een leuke klus. Eerst de wensen en eisen vaststellen,
dan wat proefschakelingen maken ( electronica, mijn hobby nr 1 ! ) en zo ontstond, soms met heel goed uitgekiende schakelingen, soms
met hindernissen ( het zg vallen en opstaan ) een modulaire regel-unit, die op dit moment al behoorlijk werkt, maar waar ik nog wat verfijningen
aan ga aanbrengen. Om een indruk te krijgen van het knutselwerk: zie de foto's. Een aantal printjes ligt in een kartonnen doos, wat snoertjes
er aan naar bijvoorbeeld de schakeltransistors, en een paar lampjes er op zodat je ziet wat het doet, ook nog een metertje en hup: Jeroen blij !
Niet onderschatten hoor: ze hebben daar een maximum van ruim 200 Ampere om de accu's te laden; dat gaat niet zomaar goed.
En de omvormer, die kan in de pieken wel 200 Ampere vragen, ook geen kleinigheid. Dus dat moet geregeld.
Ik ben hier dan ook duidelijk de Regelneef (zie de gelijknamige act van Kees van Kooten). Met deze leuke electronica-klus ben ik vele uurtjes zoet.
Dat wil wel eens diep nachtwerk worden, want als je lekker bezig bent, waarom zou je dan stoppen? Kacheltje aan, biertje er bij....
Het werd regelmatig ochtendwerk. maar ach, ik kan lang uitslapen, dat weten jullie nu wel. Waarom vertel ik hier zo veel over?
Omdat het eigenlijk het enige grote werk is waar ik me hier mee bezig houd en wat iets met schepen te maken heeft.
Ja, houtjes hakken of zagen, dat is ook scheeps. Maar verder is het niet-scheeps, zoals naar concerten gaan, of soms een
uurtje in de bibliotheek zitten, met een actueel tijdschrift even in de hand, en een kopje koffie er naast... Ik had al gemeld: Maastricht is
een mooie stad, vooral wat er allemaal voor "het publiek" open wordt gesteld. Laatst nog een toneelvoorstelling bijgewoond.
Indrukwekkend ! En dan te bedenken dat ik geen echte schouwburg-ganger ben. Het stuk deed me echt wat, en werd zeer realistisch gespeeld,
maar gelukkig een beetje ver overtrokken situatie die werd gespeeld. Anders denk je nog dat het allemaal echt is.....
Ik heb eindelijk ook al aardig wat uurtjes zitten oefenen op mijn synthesizer. Eindelijk eens wat doen met mijn toetsenbordje.
Piano, orgel, strings, etc het zit er allemaal op, maar spelen kan ik niet. Nu als beginner dus op weg. Met een serie boekjes uiteraard.
In het tempo dat ik nu vol houd, kan ik nog wel 2-3 jaar met die boekjes verder... Een maandje was ik erg actief, maar door die zonnepanelen
is het nu wat kalm met spelen ( wat je spelen kunt noemen, hahaha ). Ga ik dus gauw weer oppakken, want de zomer, en ook de reis, lonken al weer.
Dan kom je in den vreemde, en wat doe je daar als je niks te doen hebt? Piano spelen ( zo noem ik het nu dan maar even) en verhalen schrijven.
Tja, zodra ik op weg ga zal ik weer wat vaker berichtjes plaatsen. En komen er ook weer vaar-foto's op te staan. Voor nu heb ik maar wat
foto-werk bijeen geraapt en wat wel leuk is heb ik geplaatst. Krijg je toch een beetje indruk van mijn dagelijkse leven. Apart hè?!
13 juni 2013. Een bijzonder dag, 32 jaar geleden (HiMi). Voorbij, dus verder met de actualiteit van vandaag!
Het is (voor de zoveelste keer) al weer lang geleden, dat ik schreef. Maar nu toch met een goede reden.
Zo ongeveer anderhalve maand geleden wilde ik weer het bekende "er gebeurt niet veel" schrijven.
Maar vanaf dat moment beleefde ik opeens van alles wat de moeite van vertellen wel waard is.
Dus hier komt nu weer eens een aardige opsomming van mijn belevenissen.
In de loop van april kwam Adri, die duiker is en ook veel hijst, hier heen met een onderwater metaaldetector.
Een groot vrachtschip had namelijk hier dicht bij de brug zijn schroef verloren.
En als je die schroef terug weet te vinden..... dan levert dat een aardig bedrag op. Ze zijn duur.
Ik had er een onderwatercamera voor gemaakt, en met Jeroen van hiernaast gingen we zoeken.
Dat was 2 uur staren naar een beeldschermpje, en veel rommel zien liggen, maar geen schroef.
Toen dus een week later met de metaaldetector, een soort torpedo aan een touwtje met een zoekschijf er onder.
Weer een paar uur met het bootje rondgedobberd, en wat is dat kanaal dan groot zeg. Geen schroef.
Ik wilde beter weten hoe die detector reageren zou, dus ik gooide mijn eigen reserveschroef in het water.
Nou, gelukkig had ik daar een staalkabel aan vast gemaakt, want we vonden hem niet.
Dus later met veel geweld ( vastgezogen in de blubber ) mijn schroef aan de kabel weer boven gehaald.
Een week later nog een derde poging, met 2 bootjes en een ketting er tussen, sleep-varen.
Die bleef overal achter hangen, maar niet de schroef. Kortom, veel watersport-plezier en geen schroef.
Ik heb het inmiddels opgegeven, maar Adri wil toch nog eens proberen. Mij best.
Toen had ik eind april / begin mei allerlei visite. Ik was namelijk jarig geweest en het was ook nog eens mooi weer,
dus koffie met gebak op de kade. Op drie verschillende dagen heb ik een leuke tafel met bezoekers gehad.
En dat terwijl ik toch niet echt om de hoek ben afgemeerd ( nog steeds in België ). Dank aan alle bezoekers !
Een paar weken gingen voorbij, voordat er echt iets met de scheepvaart gebeurde. In Maastricht had ik de Damsterdiep
zien liggen, en in de schemer een praatje gemaakt met Ann en Ruud, die ik oppervlakkig ken.
Enkele dagen later, het viel toevallig samen met het bezoek van mijn grote radio-vriend Jan uit de buurt
van Den haag, gingen Ann en Ruud verder richting Luik. Ik werd met een bezoek verrast, en ze kwamen
even langszij bij mij afmeren. Mooi weer, leuke ontmoeting, en toch een eer voor de RUUB om de prachtige
luxe motor Damsterdiep langszij te krijgen. Dit schip met een stoere 1-cylinder motor er in, heeft al vele
kilometers over de Franse waterwegen afgelegd, en dient dus in zekere zin als mijn voorbeeld. Komt nog, echt...
Enkele dagen later werden de lang verwachte zonnepanelen bezorgd. In navolging op mijn buren, van het schip
Da Capo II, ga ook ik een redelijke overmaat aan zonne-energie ontvangen, waartoe ik 6 nieuwe panelen ga plaatsen.
Het uiterlijk van het schip wordt er niet mooier op, maar het wooncomfort neemt aanmerkelijk toe. Bovendien kan ik
met goed geplaatste panelen een beetje lijn in het achterschip aanbrengen, wat de visueel erg losstaande stuurhut
meer koppelt aan de rest van het schip. En er ontstaat een schaduw-zitplekje, wat in hoog-zomer erg welkom is.
Later vertel ik er meer over, want dan heb ik ervaring opgedaan met de zonne-energie en maak ik foto's van het
nieuwe uiterlijk van het scheepje. Voor de technici onder ons: ik ga naar plm 1500 W piekvermogen. Details volgen.
Wat doe je in de zomer met het overschot aan elektriciteit? Gas besparen! Dus een elektrische waterkoker, en ook
het kleine elektrische oventje voor lekkere gerechten uit mijn tover-keuken, uiteraard onder bezieling van mijzelve.
Na deze lofzang, dan nu de meest recente ontwikkeling: ik ga ook nog een kleine air-conditioner plaatsen. Dat zijn die
apparaten, die het binnen lekker koel kunnen maken. Vroeger vraten die elektriciteit, maar nu zijn ze efficient geworden.
En juist in de hitte van de zomer is er veel elektriciteit van mijn panelen, dus de airco draait "gratis". Ik moet 'm wel
aanschaffen natuurlijk. Maar dat kan Bruin net wel trekken, gezien de besparing op het vaarvignet Frankrijk, wat dus
dit jaar alweer niet door gaat. Zo heb ik dan een jaartje Frankrijk ingeruild voor een airco. En nu komt het nieuwste
snufje van deze apparaten: ze kunnen ook omgekeerd werken, dus als verwarming. Dat gebruik je in voor- en najaar,
maar dan moet ik dus goed op de elektriciteit letten. Voor de technici: Het apparaat geeft 3200 Watt verwarming en
gebruikt daarbij 810 Watt elektriciteit. Inderdaad, het is een warmte-pomp. Dat wordt de toekomst in verwarmen,
ook bij de mensen thuis, want het heeft een ongekend hoog rendement. Later meer informatie, als ik er een tijdje
mee gedraaid heb. Ik ben benieuwd.... ( want ik kan slecht tegen enorme hitte ). Maar hartje winter zal ik toch mijn
houtkachel gebruiken. Dat is echt leuk, vrij goedkoop, altijd een ketel heet water en het gebruikt geen elektriciteit.
Nou, het was een best wel technisch verhaal deze keer, maar avontuurlijk was er ook niet zo veel te beleven.
Behalve dan dat zielige hertje, dat in het kanaal terecht was gekomen. Ik hoorde laat op de avond een vreemd gebonk
en krassend geklop, en toen ik ging kijken trof ik een uitgeput hertje aan tussen wal en schip.
Maar mijn uitgestrekte hand, om het beestje aan de hoorns boven te trekken, werd angstig ontweken,
en zo kon ik er niet meer bij. Het beestje zwom met een laatste kracht-inspanning weg, de duisternis in.
De kade is hier overal wel een meter hoog, dus je komt er nergens meer uit. De volgende dag zagen we de havendienst
aan de overzijde van het kanaal met een soort brancard het beestje er uit tillen, maar het werd bewegingloos afgevoerd.
Jammer, dat dit een schaduw werpt op de toch wel mooie natuur hier om ons heen. Verder gaat alles goed, gelukkig.
Ja, het woord "gelukkig"... Daar heb ik nogal wat aandacht aan besteed. Ik werk aan mijn eigen geluk.
Daar schreef ik al eerder over, dus zoek dat maar eens na. Nu even niet. Wel al mijn groeten aan jullie !
Tot een volgende keer, en bij de foto's zitten er ook enkele bij, die zomaar ergens in Frankrijk zijn genomen.
Doe maar net alsof ik ze maakte. Net alsof ik daar dus was.... jaja... Dat herinnert me tot slot aan de Fransen,
een vriendelijk echtpaar, die het schip "Kairos" hier hebben verbouwd van vrachtschip naar vakantieschip. Hebben ze
ongeveer 2 maanden over gedaan.... Dat lukt nooit, dacht ik nog, en dat was ook zo. En omdat ze een einddatum hadden,
besloot ik ze te helpen om die datum ook te halen. Tijdens mijn klussen op hun schip kon ik dan mooi mijn Frans ophalen.
Nou.... dat was moeilijker dan verwacht, maar gelukkig stelden ze de hulp erg op prijs. Zo maakten we van elkaar weer
vrienden voor de toekomst, want hopelijk komen wij elkaar ooit eens tegen op de kanalen in France.
Het leverde in ieder geval wat lekkere wijntjes op, en een receptie ter ere van de start van hun nieuwe bezigheden.
22 juli 2013 Weer gevaren! Niet heel bijzonder, maar toch op weg. En er is natuurlijk weer van alles gebeurd.
Eind juni ben ik vertrokken van Kanne (B) naar Maastricht. Dan verder en met een paar uurtjes lag ik al beneden sluis Born.
Een leuk tochtje en weer een goede oefening na lange tijd.
De varensgasten werden opgehaald, en zo ging ik alleen verder, de volgende dag, naar Maasbracht.
Op 1 juli kwam ik weer aan op de plek, waar het hele bootverhaal ooit begon. Dat is alweer 15 jaar geleden!
Even een rondje langs de vanouds bekende plekjes, en dan door naar Wessem, alwaar het goed afmeren is.
Achter bij Adri is een mooi, maar rommelig plekje. Toch fijn liggen, en dan kan ik ook weer wat voor Adri doen.
En voor mezelf, want je kunt er goed klussen. Een 2e dekschuurtje staat op mijn wensenlijstje, alsmede het
goed plaatsen van mijn nieuwe setje zonnepanelen. Eerst echter even kalm aan, en een reisje voorbereiden.
Ik zou tenslotte mee gaan doen met de reunie in Middelburg-Vlissingen. En ook al begon ik er vol goede moed aan,
ik kan nu al verklappen, dat er wederom storingen zijn opgetreden, waardoor die reis afmaken echt onverstandig zou zijn.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Vanaf Wessem werd de reis ingezet naar Roermond. Visite was mee, en dat maakte
het allemaal gezellig en makkelijk, want je begrijpt wel, dat je soms even tijd voor jezelf nodig hebt, al was het maar
even uitwaaien op het voordek, even weg van de motorherrie, die het toch altijd is in de stuurhut.
Na een dagje verder naar het mooie recreatieve meer genaamd 't Leuken, ofwel het Leukermeer. Daar was het, in 2003
al weer, dat Joop van Trudie een touwtje aanpakte, en zo hadden we er weer bootvrienden bij die toen net als wij
naar de reunie in Wessem gingen. Maar dat is dus lang terug. Nu was de reis de andere richting op. Een fijne en rustige
overnachting aan de oever van het meertje. Leuk te melden vind ik, dat ik hier voor het eerst gebruik kon maken van
de zg. spudpaal, die ik 2 jaar geleden in Coevorden heb laten plaatsen ( ik heb ook zelf veel gedaan toen,
maar ik kan niet alle eer opeisen, omdat Gerrit weer voor het materiaal had gezorgd, en Willem het zo mooi ingelast heeft ).
Maar goed, een spudpaal is dus een soort pen-anker, een staaf die je onder uit je schip kunt laten zakken, en die je schip
in een ondiepe bodem als een soort grote cocktail-prikker vastlegt op de bodem. Nou, het werkte uitstekend. Even een accu
er bij moeten zetten voor het liermotortje ( de kabels nog steeds niet aangesloten, sorry ), en tjoep: voor anker! Zo is het
gemakkelijk om ergens zonder wal-bevestigingen ( er waren wel wat bomen ) toch af te meren. De volgende ochtend gingen
we weer weg, dus even het liertje laten draaien en de spudpaal is weer binnen, en alles drijft weer vrij. Op naar sluis Grave,
alwaar we een afgelegen, en dus rustige plek even voorbij de sluis hadden, aan het eind van het remmingwerk. Die
plekjes zijn speciaal aangelegd voor passanten-overnachtingen, en als er nog plek is, dan mag het eigenlijk altijd.
Gelukkig zei de sluiswachter nog, dat het er niet diep was. Zo kon ik voorzichtig net in het geultje blijven,
want erg veel water stond er niet. De dag daarna gingen we weer verder, maar niet meer zo vrolijk.
Koelwater-problemen waren de grootste zorg. Andere, kleine dingetjes vallen daarbij in het niet.
Zo is er een zware tik in de motor op komen zetten, maar daar schrik ik niet heel erg van.
Ook het gescheurde brandstof-retourslangetje was niet fijn, maar ik had reserve, dus dat werd verholpen.
Nee, de waterpomp was hier in ernstige problemen geraakt, en daarom gingen we richting Den Bosch.
Goede raad was niet duur, maar wel teleurstellend.
Met deze situatie is het onverstandig om een lange reis te maken, zeker over rivieren, waar je weinig afmeermogelijkheden hebt.
Dus dan maar door de kanalen terug naar Wessem zien te komen. Ik ga er niet te veel over schrijven, het is al jammer genoeg.
Met kunst en vliegwerk zijn we uiteindelijk terug gekomen, dus helaas, Middelburg blijkt dit keer te ver weg. Andere keer weer.
Het lijkt wel precies op mijn Frankrijk-reis. Die gaat ook maar steeds niet door, elke keer is er wat. Een paar dagen in Den Bosch
kan leuk zijn, dus we hebben onze zinnen maar wat verzet, en zijn zowaar uit eten gegaan in de voormalige Verkade koekjesfabriek.
Dat is een mooie cult-uitgaansgelegenheid geworden. Het heeft een ontspannen sfeer. Helaas had de stad net een
muziek-weekend met een genre dat me nou niet echt ligt. Dus daarover ook geen verder verhaal hier. We vonden uiteindelijk wel
een straatje met veel leuke cafés, en een biertje aldaar te nuttigen was een waar genoegen. Zo bracht de stop in Den Bosch
nog onverwacht genoegen. Helaas was het krap liggen bij sluis nul, vanwege werkzaamheden, dus met goede moed weer verder gegaan.
De Zuid Willemsvaart is een mooi kanaal tussen Veghel en Nederweert, even afgezien van de omleiding bij Helmond.
Het lijkt zelfs wel een Frans kanaal, als je er even je best voor doet om je dat voor te stellen. Zo beleef je nog eens wat!
Of tenminste: zo lijkt het dan. Nou, je weet weer wat. Binnenkort het vervolg van deze story.
28 augustus 2013 Weer terug ! Op de plek van vertrek dan, zie vorig tekstblok, met de start vanaf Kanne (B). Wat is er deze maand gebeurd?
Hier een opsomming, want echt veel spectaculairs was er niet, maar gewoon gebeurtenissen uit het leven...
Na terugkomst van Den Bosch over de toch wel mooie Zuid Willemsvaart meerden we weer af in Wessem. Eerst nog een paar daagjes
aan de Maasboulevard, want het ligt daar goed met aardig uitzicht, en het is goed bereikbaar voor visite. Geen reuze aanloop, maar toch
weer wat bezoek ontvangen. Ook een klusje aan de drijvende bok van Adri is van daaruit een makkie: mijn eigen werkplaatsje onder
handbereik, dus kabeltjes en antennes ( de marifoon kraakte ) waren zo weer in orde. Daarna weer een paar weken achter het terrein
gelegen, een beetje verscholen tussen het drijvend ijzer. Alles nog hetzelfde, zal ik maar zeggen. Zo kon ik toch nog prettig klussen
aan mijn eigen scheepje, en kwam Wouter nog buurten wat dit keer een erg prettige ontmoeting was, gezien het aantal lege flesjes...
Maar ook omdat hij weer olie bij zich had voor me, altijd welkom. Helaas geen fotos gemaakt. Wel fotos van het nieuwe dekschuurtje.
Tijdens de werkweken die ik eind juli - begin augustus had heb ik nog wat eikenhout in de buurt kunnen kopen en met het oude hout
wat ik nog had timmerde ik een 2e dekschuurtje. Daar kon dan weer mooi wat zooi in worden opgeborgen en de nieuwe zonnepanelen
krijgen er een goed bruikbare plek mee. Het dek wordt wel steeds meer verscholen, maar het geheel ziet er toch niet onaardig uit.
Nieuwe bergruimte dus, en alle zonnepanelen gereed voor actie, ook die van de stuurhut-luifel. De bekabeling is van tijdelijk naar
permanent aangelegd, en het werkt allemaal toppie. Ik geniet nu van een schijnbaar onuitputtelijke elektriciteitsbron en kan kwistig
allerlei elektrische apparaten gebruiken, zoals waterkoker, magnetron, zelfs een zware grill-oven, en bedenk het allemaal maar.
Totdat de zon weer laag zal staan natuurlijk, maar in de zomermaanden is het feest, ook al door de goed werkende airco. Dan was er
nog het ritje naar Giesbeek, waar een pontonnetje te koop ligt. Kan Adri wel gebruiken, dus even gaan onderzoeken, en meteen Zutphen
kort bezocht om mijn radio op te halen die een paar jaartjes bij Henk en Yvonne heeft gelogeerd, en ook om een taartje te kopen.
Marianne houdt zo van Walburgis appeltaart.... Adri en Jasmijn ook en ik ook, dus happen maar bij de koffie. Het was zo op.
Na een paar weekjes in totaal toch maar begonnen met de voorbereidingen voor de reis naar Maastricht. Op 19 augustus gingen we.
Wel eerst even tanken, want in Maasbracht is de witte diesel het meest voordelig. Tank weer tot de rand vol, dus ik kan voorlopig varen!
En dat wilde ik die maandag dus met extreme toeren wel gaan doen. Enerzijds alles even testen op solide werking van de motor en
aanverwante zaken, en de koeling testen die nu weer in orde moest zijn. Anderzijds zit er weer koolafzetting in de motor en die wilde ik
er nu eens proberen uit te branden. Dan moet je de motor flink belasten, en het is wel een oud beestje, dus wat is wijsheid.....
Gelukkig heb ik allelei metertjes, zoals oliedruk, watertemperatuur en ook : uitlaatgas-temperatuur. Met die laatste kan je vrij goed aflezen
hoe hard de motor aan het werk is. Voor de kenners: alles lager dan 300 gr C gaat wel, en alles boven de 400 gr C kan funest worden.
Nou, ik heb het beestje aan het werk gezet, en alles blijkt tot zo'n 80% van het maximum allemaal goed te gaan. Koelwater max 83 gr C,
oliedruk zeker boven 2 bar en uitlaatgastemperatuur rond de 300 gr C. Dit alles bij zo'n 1600 toeren per minuut. Maar toen effe blazen...
Ik krijg de motor met gemak boven de 2000 toeren per minuut, nu ik deze vorig jaar helemaal schoon heb gemaakt. De in en uitlaat
kanalen kunnen weer lekker ademen, zoals dat heet. Het werd echter wel warm.... t liep naar 90 gr C, en de uitlaatgassen gingen ruim
boven 350 gr C. Op een zeker moment toch maar 5 minuutjes echt voluit: 2300 toeren per minuut, koelwater langzaam warmer wordend,
dus goed opletten en dan de uitlaat: 400 gr C ! hoei !! en zelfs iets er boven ! Dus snel weer kalmer aan; alles bleef gelukkig heel. Wel
veel motorherrie met die toeren, zeg, en de nieuwe "tik" van de koolafzetting werd steeds harder, maar ook "zuiverder". Eerst was er veel
"geratel" maar later alleen nog maar dat ene tikje. Ik verklap alvast dat het echt een randje kool moet zijn want bij koude motor is de "tik"
nu weg ! Klinkt weer als vanouds. Maar toch werk aan de winkel dus. Zo kwamen we verrassend snel in Maastrichts industieterrein aan.
Aldaar overnacht, zodat we de volgende dag al aan het eind van de ochtend in Maastricht zelf zouden aankomen om aldaar aan de strekdam
te kunnen afmeren. Later op de dag zijn alle plekjes zeker weg. En het was zo: we konden mooi dicht bij de Oude Brug afmeren.
Intussen nog een kleine lekkage van diesel dicht bij de verstuiver moeten constateren, dus er blijft werk te doen binnenkort...
Genoeg techniek gehad, nu eerst nog de sociale kant belichten. Later die dag, toen alle plekjes bezet waren, kwamen reizigers met een
mooie kotter aan om af te meren. Geen plek, en de RUUB is dan een mooie aanleg-steiger. Kortom, we hadden liggers naast ons gekregen.
Zo ontmoet je nog eens iemand, en dat ging ook deze keer weer op. Heel vriendelijke mensen uit Lemmer, lekker relaxed op weg naar huis,
met nog weken te gaan voor die reis, dus ook zij wilden enkele dagen in Maastricht verblijven. Dat werd een leuk samenzijn gedurende een
kleine week. Het was erg leuk om ze te ontmoeten, en wat ideeën uit te wisselen onder het genoegen van een biertje en wijnje over en weer.
Ook het bezichtigen van elkaars werk ( intimmering van het scheepje ) behoorde tot het ritueel. Het was een zware slag voor mij om te zien
hoe perfect hun kotter was ingedeeld, en dito was afgewerkt. Ik bedacht me, hoeveel tijd ik voor een dergelijk raffinement nodig zou hebben
gehad.... Ik werd spontaan weer helemaal gelukkig met mijn eigen, eenvoudiger afwerking, waar ik toch veel plezier aan beleef. Ook zij
vonden mijn scheepje gezellig van interieur, en hadden goede woorden over voor mijn verbouwing van vakantiescheepje naar woonscheepje.
Zo was het verblijf in Maastricht erg aangenaam geworden en door het ontmoeten van de mensen van de Hendrikje Pietertje had ik een
welkome uitbreiding van de boot-kennissen-kring. Na een ruime week liggen aan de strekdam, afgewisseld met bezoekjes aan het mooie centrum
van Maastricht, heb ik het laatste stukje naar Eben Emael gevaren, waar alles weer helemaal is zoals het bij vertrek is achtergelaten.
Helaas had ik intussen nog wel een heel vervelend akkefietje met de water-installatie, waarvan een kunststof UV-lamp-huis een haarscheur
had opgelopen, en er vrij ongemerkt een aardig slok water tussen de planken was doorgesijpeld, en ook een schakelversterkertje was
vernield doordat het in het kastje kletsnat was geworden en door corrosie eigenlijk gelukkig ( zo redeneerde ik naderhand ) kapot was gegaan,
zodat mijn pompje niet verbrand is. Nog een geluk bij een ongeluk noemen we dat. Zo, je weet weer wat. Tot de volgende keer !
31 oktober 2013. Alweer 2 maanden verder, en niet echt veel te melden. In elk geval niets spectaculairs. En de komende maanden wordt
het winter, en dus waarschijnlijk kouder. Dan gebeurt er helemaal niet veel meer. Wachten op mooier weer. Voor de scheepvaart dan. Die
fout van 2 jaar geleden maak ik niet nog een keer. Drijfijs op de Maas, dat wil je echt niet meemaken. Maar dat je dus even weet dat er
de komende tijd slechts slappe verhaaltjes in de blog komen ( denk ik ). Inmiddels heb ik weer wat brandhout vergaard, en gelukkig heb ik
nog aardig wat diesel voor de andere kachel en warm water. Ook het laatste vrij plekje op het dek is nu benut voor het plaatsen van nog eens
3 zonnepanelen. Die doen steeds minder op dat wrakke beetje zon en daglicht, dus je wilt alles benutten. In de stuurhut opgeslagen doen ze
helemaal niks, nietwaar? Ik ga me deze winter eens helemaal nergens druk om maken. Een soort langzaam-aan actie.... En ik doe al niet veel,
hahaha, dus je snapt t wel. Een beetje hobby, vooral de radio, dat blijft toch altijd leuk voor me. Mijn favoriete ontvanger is weer thuis!
Kleine toelichting: ik heb al 32 jaar een Racal 17L en die heeft ruim 3 jaar bij Henk gelogeerd, omdat ik nu niet veel ruimte heb. Het is een
vrij forse kortegolf ontvanger, wat voor de grap een "boat anchor" wordt genoemd. Dus op mijn bootje komt 'ie altijd van pas... Ik ben blij dat
ik er weer mee kan luisteren. Mijn motorfietsie doet het ook nog steeds prima. Ik heb laatst eindelijk eens de olie ververst en meteen het
filter vernieuwd. Vorig jaar had ik al ander (groot) onderhoud gedaan, dus ik zal weer lekker kunnen toeren ( hahaha, hooguit boodschappen
doen... ). De opgestapelde dozen in het scheepje worden ook heel kalm aan minder. Ik neem ze door en gooi weg wat echt niets meer betekent.
En dan heb ik dus weer iets meer ruimte op het dek met mijn nieuwe "schuurtje" dus ook daar kan ik meer zooi kwijt. Zo werd het binnen,
vooral in de salon ( dus het gedeelte om en bij het houtkacheltje ) toch aanmerkelijk gezelliger. Ik heb er ook nog een mooi gordijn als
scheiding naar het radio-hok geplaatst, en met een lampje er bij ziet het er nu heel bewoonbaar uit, al zeg ik het zelf. Ik begin me hier nog
thuis te voelen.... ( was vanaf het begin al zo, hoor ). Ik zal eens kijken of ik nog een paar leuke fotootjes kan plaatsen. Ik heb ook maar
eens een nieuwe startfoto geplaatst. Dat heb je waarschijnlijk al gezien, als je al langer mijn website bezoekt. Nou, hier houd ik het even bij.
Iedereen mijn hartelijke groeten, en ik meld me wel weer eens. doeidoei.
11 november 2013. Ja, dat moet je even melden als je in het zuiden vertoeft: de 11e van de 11e... Tadaaa. En dat is dan ook alles wat ik er
aan besteed. Mij niet gezien, die verkleedpartij. Maar goed, ieder zijn vreugd. Waar had ik eigenlijk vreugd aan, recent? In ieder geval het
wederom in gebruik nemen van het kacheltje. En een 1e partij hout weten te bemachtigen, door met Jeroen van hiernaast een kuubje
sloophout te gaan halen. Niet het prettigst om te stoken, maar wel heel droog en in hapklare brokken. Tot de kerst kom ik hier wel mee rond.
Eerder had ik met dezelfde Jeroen al een paar boomstronken geslecht. Hij zagen en ik hakken. Nou, dat was een inspanning die ik me niet meer
herinnerde, en mijn handen ook niet, getuige lichte blaarvorming. De spierpijn (volgende dag) op plaatsen waarvan ik het bestaan niet kende
( die spieren gebruik je zomaar niet hè, een kloofbijl zwaaien...) duurde gelukkig maar kort. Evengoed was het aantal houtblokken teleurstellend.
Ik zal dan maar een nieuw plan verzinnen. Kuubje gaan kopen in Luik wellicht.
Dan had ik afgelopen week bezoek van mijn lieve vrienden Duurt en Klaartje uit Den Haag. Ze kwamen even "Maastricht snuiven" en dan leg
je toch even een visite af op het scheepje, nietwaar? Dus ik regelde een warme en rijke ontvangst, daar sta ik om bekend.
Zo was er weer een gezellig samenzijn.
Uiteraard dingen van vroeger aangehaald, ja dat wisten ze nog wel, die gekkigheid thuis met de "maten". En over het werk in
Delft, bij TNO, wat dus eigenlijk Totaal Nutteloos Onderzoek betekent... :-). Maar goed, die jaren zijn voorbij. Gelukkig ondanks de lage waardering
aldaar, zowel persoonlijk als qua inkomen, toch nog aardige jaren meegemaakt. Wel veel geleerd, in mijn baan als elektronicus. Heb ik nog steeds
profijt van. Ik klus met oude technieken, dat is waar..... Dan kwam een weekje daarvoor ook opeens onverwachte visite. Rina en Eric waren op weg
naar een plekje in het zuiden, en vonden het hier een mooie koffie-stop. En dat was zo, dus we dronken koffie in het nog mooie weer.
Tot slot van dit blokje informatie meld ik nog even dat ik op 3 november een hele aardige stadswandeling heb meegemaakt. Het was een
heel internationaal gezelschap, en de voertaal was Engels, hoewel enkelen, die merkten dat ze beiden Spaans beheersten, ook voor mij volkomen
onverstaanbare gesprekjes hielden. Na een tourtje van ruim 2 uur, met echt leuke wetenswaardigheden, eindigden we in een cafeetje, wat voor mij
een pracht-gelegenheid was om zo'n mooie vaas Belgisch bier te bestellen, hetgeen uitstekend gelukt is, en het smaakte prima. Zo heb ik een
heel divers gezelschap mogen meemaken, en dat doet me toch weer iets dichter bij het dagelijkse leven komen, waarvan ik al aardig begon
af te zonderen. 'n Paar fotootjes. Tot later !
12 januari 2014. Alweer een nieuw jaar begonnen. Iedereen een heel gelukkig nieuwjaar gewenst ! Beetje aan de late kant, maar ach...
Deze website was opgezet om over mijn reizen naar en door Frankrijk te vertellen. Nou, dat is inmiddels ook aan de late kant.
Nog immer niet gegaan, behalve dan die keer met mijn vorige schip, om het weg te brengen. Dompertje, maar goed, dat was de Miro.
Nu de RUUB. Wat een wereld-scheepje is dit. 2 jaar geleden vastgevroren in Dinant ! Je maakt nog eens wat mee !!
En dan de reisfoto's. Het werden er zó veel, dat ik een tabel maakte, met de keuze per jaar en maand.
Voor het jaar 2014 had ik als tekst ingevuld: "tja dat is wel heel erg ver weg". En onlangs heb ik dat veranderd in:
"tja dat is zo ver niet meer". En nu is het dan hier, het jaar 2014. Met nog steeds geen vaste plannen. En nog geen foto's.
En die komen er voorlopig ook niet, want ik ben al heel erg afgedwaald met mijn reisfoto's. Het zijn meer niet-reis foto's geworden.
Ja, soms beleefde ik nog wat, met een vakantie-reisje bijvoorbeeld. Of als de RUUB hier gelegen werd bezocht door andere reizigers.
Dan lijkt het net, alsof je dus toch wat mee maakt. Maar niet onderweg. Dus toch af en toe maar wat relevante foto's geplaatst.
Je wilt je website toch een beetje smakelijk presenteren, niet? Maar nu wordt het anders. Ik ga niet meer schrijven, of foto's plaatsen,
totdat ik echt op reis ga. Of het nu zuid ( Frankrijk ) of noord ( Coevorden / Stadskanaal / Leer (D) ) wordt, dat doet er niet toe.
Maar om mijn niet-belevenissen nu te blijven verhalen in niet-reisverhalen, ... nee, de teleurstelling is te groot geworden.
Ja, ik heb het in eigen hand, en Nee, het lukt steeds niet omdat er weer onverwachte omstandigheden optreden.
Dus laat mij het nu maar even uitzoeken, en als ik tot bezinning ben gekomen, dan ga ik weer verder met de blog.
Overigens: in 2015 is de scheepjes-reunie in Stadskanaal - Ter Apel, en dan wil ik ook meteen naar Leer ( schipper Klottje ) gaan.
Iedereen bedankt voor het lezen, en de belangstelling tot op heden, en schrijf gerust een Emailtje. Ik antwoord als ik kan,
en dat kunnen ligt aan de verbinding, die ik soms wel, en soms niet heb. Misschien nog wat fotootjes van december.
Ik moet eens kijken of er wat te beleven bij zit.... o, ja, houtjes hakken voor de kachel, dat is toch echt scheeps, nietwaar?
Dag beste iedereen, tot een volgende keer, maar ik weet nu nog niet wanneer. Wel veel groeten !
|