|
Nieuwe start ! Het blog is opgedeeld en dit is deel 3 dat start vanaf januari 2016
14 januari 2016.
Beste iedereen !
Zo eindigde ik al weer 2 jaar geleden mijn verhalen, met het vooruitzicht op een volgende keer,
maar wanneer dat zou worden, tja, onbekend. Tot nu toe, want het is weer begonnen. Nu dus !
Ik ga eerst in het kort vertellen wat er gevaren is, in die 2 jaar, voornamelijk het laatste (half) jaar,
en dan ga ik fotootjes plaatsen. Dat wordt een flink uitzoekwerk, maar ik heb toch alle tijd, nietwaar?
Daarna zal ik de verhalen wat meer gedetailleerd gaan schrijven, zodat iedereen binnenkort weer
helemaal bijgepraat is ( bijgelezen? bestaat dat?? ).
Een overzicht:
In de zomer van 2014 heb ik een vakantie-vaartocht over de Maas (Meuse) en de Sambre gemaakt.
Tot op 1 kilometer van de Franse grens gekomen, vlak bij Jeumont, zoek maar even op.
Later die zomer, ik weet even niet precies wanneer, heb ik een kennis van hier geholpen om haar
scheepje, een tjalkje van 18 meter, naar noord Frankrijk te varen, voorbij Givet. De reis door de
grote Belgische sluizen vond ze wat angstaanjagend, en na Givet ging het makkelijker.
De winter van 2014-2015 was toch wel koud, met behoorlijk veel sneeuw op het scheepje.
In 2015 was het tijd voor groot onderhoud aan de RUUB, en tevens een keuring voor de verzekering.
Ik heb de werfbeurt ingepland op bijna halverwege een grote vakantie-reis, die zelfs tot Leer (D) ging.
In totaal ben ik afgelopen zomer ruim 3 maanden onderweg geweest, en heb ik weer vele scheeps-vrienden
(terug)gezien, waaronder Ruud van de Damsterdiep, en dat is altijd het vermelden waard.
Want Ruud heeft, met Ann samen, toch wel al héél veel Frankrijk-reizen gemaakt en hij is mijn grote
voorbeeld. Gelukkig zag ik hem ( en hun schip ) bij Den Bosch, dus ook zij zijn wel eens in NL :)
De reis van 2015 begon in juni, toen ik grofweg vanaf Maastricht eerst maar eens naar Zutphen zou gaan.
Onderweg natuurlijk in Wessem gestopt, daar is altijd wel wat te doen ( klus-werk dus voor Adri ).
Toen de Maas af, met diverse leuke stopplaatsen onderweg, waarvan ik de Kraaijenbergse plassen
zeker wil noemen. Heb je een bootje, ga er dan beslist eens heen ( nabij Cuijk ). Kalm aan kwam ik
uiteraard in Zutphen aan, alwaar ik een weekje bleef. Dingetjes te doen. Toen kwam mijn zwager Hans
er bij om 3 daagjes mee te varen. Nou, dat wordt dan 3 dagen smullen van lekker eten en allerlei
hartige tussendoortjes, en het was lastig om te moeten wachten met het wijntje totdat we het voor de
lopende dag voor gezien hielden. Ook een schip mag je niet onder enige invloed besturen hè. We gingen
via Meppel, alwaar ik 2 accu's had laten bezorgen. Die konden we dan makkelijk oppikken. In die 3 dagen
kwamen we precies op tijd in Coevorden aan, alwaar mijn zwager nog op handige wijze de perikelen van
de havenmeester aldaar kon omzeilen. De havenmeester dacht dat hij weer kon binnenlopen. Haha, niet dus.
Wij waren noodgedwongen voor een spoorbrug tot afmeren gekomen, ja echt waar...
Na het werk op de werf, wat ik natuurlijk allemaal en helemaal zelf heb gedaan :) was ik intussen
wel een maandje verder. De reunie van de scheepjesvereniging
was nog enkele dagen te gaan, dus dat werd prima op tijd gehaald. Bij het varen door Drenthe waan je je toch
gauw 50 jaar terug, de nostalgie komt je tegemoet, geweldig gewoon. Je kunt nu door het
nieuwe Koning Willem Alexanderkanaal naar oost-Drenthe, hetgeen veel omvaren voorkomt. Net even verder dan
het wat meer bekende Ter Apel ligt Musselkanaal, alwaar het scheepsgebeuren plaatsvond. 3 erg leuke dagen. Daarna
doorvaren naar Winschoten ( of all places ) alwaar we aan de promotie van de nieuw op te zetten "oude tramhaven"
bijdroegen. Het was daar een uitstekend onthaal. Alle deelnemers kregen een heerlijke maaltijd voorgezet.
Daarna door naar Leer, in Duitsland gelegen. Dan ga je naar Nieuwe Statenzijl, nou dat is dus een sluis en verder
nog 5 huizen, echt bijna niks. Maar daar voorbij: mensen wat een oase. De Dollard met mooi weer. Wàt een rust,
wat imposant om daar te varen. Bij Delfzijl ankeren en wachten op de wisseling van het tij. Dan met stroom mee
de Eems op, naar Leer. Als je nabij Leer de Leda op vaart, moet je een kolkende watermassa, met veel modder trotseren.
In de haven van Leer is een rijk feestend gezelschap van ruim 100 schepen met bemanning aanwezig. Na het feest
meegemaakt te hebben, is het tijd voor de terugreis, geheel zonder haast, natuurlijk.
Dat was maar goed ook, want via Delfzijl, Groningen, Assen kom je bij Dieverbrug, en de brug was in storing....
Zo hebben we daar enkele dagen gewacht, wat niet erg was, behalve af en toe de ongelooflijk zware regen.
Een dag later, vanaf Havelte, nog even servicemonteur geweest voor de windmolen van 30kW (te Coevorden), waarvoor ik
op de motorfiets stapte ( na deze eerst op de kant te hebben gekregen :) en later die middag tamelijk verzopen weer
terug kwam. Je kon me uitwringen ( mijn kleding dan ), maar gelukkig, de klus was geklaard met blijde gezichten.
De volgende dag ging verder via Meppel, het Ganzendiep, en in Flevoland naar Almere, alwaar ook even een stop bij Bregetta,
wat altijd leuk is. Dagje later bij De Block het IJsselmeer op, en even genieten van het wijdse water.
Die dag nog even voor Pampus gelegen, en na een overnachting op het anker, wat zuid van Pampus,
dan verder via Muiden, de Vecht, een stuk Amsterdam-Rijn-Kanaal naar Utrecht, alwaar even afmeren.
En dan het spektakel om door het centrum van Utrecht te varen, en je kunt maar nèt, heel krap en voorzichtig
onder die bruggen door !
Dan naar Vreeswijk, Gorinchem ( hoi Sjon ), Den Bosch (alwaar Ruud/Ann) en dan de Zuid Willemsvaart af
naar Wessem, en enkele dagen later ( eerst weer even klussen hè ) ben je weer in Maastricht,
en het ligt er nog steeds... Zelfs na 960 km varen, wat een tocht was dat. Geweldig.
Verder heb ik wat wijzigingen aan het uiterlijk van de Ruub doorgevoerd, en is een nieuw experiment
voorlopig op doodlopend spoor gekomen. Wordt over gedacht, ik geef niet zomaar op...
Ook minder leuke voorvallen zijn me overkomen. Zo had ik een uitstapje naar Luik (Liège) gemaakt
met de Ruub, en op de terugweg was ik een autobandje vergeten binnen te halen. Ze zien alles....
Pliesie dus, met veel toeters en bellen. Alle papieren in orde, en mijn smoezen ook, dus ik kwam er
zonder kleerscheuren van af, ook al regende het behoorlijk en was vrijwel iedereen tamelijk nat :)
Bij een boete ben je overigens goed nat: schijnt op te kunnen lopen tot 500 eu ! Hoei !! zie foto's.
Van alle andere belevenissen heb ik natuurlijk ook foto's, maar zoals gezegd, die moet ik eerst nog selecteren,
rubriceren, verkleinen, en dan plaatsen. Gaat even duren. Kijk maar of de tabel weer uitgebreid is.
Ik vraag u, de lezer, om me een mailtje te sturen zodra u dit heeft gelezen.
Dan weet ik hoeveel belangstelling er is en met welke regelmaat men kijkt.
Graag een (korte) melding op msruub@gmail.com, dat volstaat. Dank u.
Is natuurlijk goed voor de motivatie om er weer een vervolg aan te geven !
Tot een volgende keer dan maar weer.
Schipper Ron.
12 maart 2016.
Hallo allen !
Inmiddels toch alweer 2 maanden verder, maar het gaat nu spoedig komen. De winterdip is wel geweest,
zeker gezien het weer, wat nog wel een frisse wind heeft, maar binnen snort de kachel nog, en ik neem
de draad van het verhaal weer op. Spoedig dan, want ik meld nu alleen even, dat er een selectie foto's bij
is gekomen in de maanden mei - augustus van 2015, in de reisfototabel aan te klikken, en dat er nog veel
meer foto's bij moeten, maar het uitzoeken neemt nogal wat tijd ! De bijbehorende tekst schrijf ik wel, als
ik die foto's allemaal weer heb doorgenomen, want dan leeft het weer op, hè.
Dan vind ik het fijn te melden, dat ik inmiddels meerdere reacties op mijn oproep om een mailtje te sturen binnen kreeg.
Hieronder waren enkele die via Scheepspraet los zijn gekomen; de betrokkenen weten dan wel over wie het gaat. Erg leuk.
Dat werkt motiverend, en daarom ga ik met nieuwe zin verder met dit blog en de reisfoto's, om een ieder van de
belevenissen met en op de RUUB, op de hoogte te brengen. Plaatjes kijken zegt al veel, dus ik besloot eerst weer wat
foto's te plaatsen, zoals ik net al schreef. Let op de datum in de kopregel boven elk scherm. Nieuwe datum? Nieuwe inhoud !
Voor nu weer veel groeten, en alweer: tot de volgende keer.
26 maart 2016.
Een kleine uitbreiding !
Weer 2 weken verder, en ik ben alleen maar bezig met andere dingen... Niet laten versloffen, want anders weet ik
straks niet eens meer hoe die Sambre-reis 2 jaar geleden verliep ! Ik heb veel foto's dus dan komt het verhaal wel boven.
Nu eerst even dat van die police de la navigation vertellen. Ik heb een paar fotootjes geplaatst in februari 2015.
Dan behoeven de lezers niet alle maanden door te zoeken. Het zijn slechts enkele nieuw toegevoegde foto's, da's al.
Wat gebeurde er nou... Ik was dus in Luik geweest, waarvan de trouwe lezers weten dat het Liège heet, aldaar.
Je kunt er redelijk leuk afmeren aan de Quai Godefroid Kurth, op redelijke loopafstand van het centrum, en ook
best wel vertrouwd, tenminste: ik had nog geen vandalisme of zo, daar ( afkloppen... ). Toen ik daar weer weg ging,
stond er een toeschouwer te kijken op de kant ( iets hoger dan het schip ) en in mijn beste Frans maakte ik nog een
zo aardig mogelijk praatje. Echter, enigzins afgeleid hierdoor, voer ik af, en haalde de autoband niet binnenboord,
die had gediend als stootkussen tussen wal en schip. En die hing dus aan de zij van het schip, lekker in het zicht.
Nou dat ziet die pliesie dus, want het toezicht in Wallonie is behoorlijk scherp, en ik hoorde onlangs dat het nog
verscherpt wordt, dus wie er over denkt om door Waals België te gaan varen, wees op uw hoede en zorg dat er
geen ontoelaatbare objecten te water kunnen raken. Want daar gaat het namelijk om. Hoe dan ook, ik was al aardig
richting Maastricht toen ik onduidelijk gebrabbel hoorde op de marifoon. Dat heb je daar wel vaker, maar ik dacht nog:
Waar gaat dit over? Niet begrepen stuurde ik verder. Een auto op de kant, de verre kant nog wel. Ik zie dat en dan
weet ik: die rijdt daar niet zo maar..... En inderdaad: stoppen en flitsen en zwaaiend gebaren dat ik moest bijdraaien.
Da's pokke, maar goed, ik had zeker iets niet gezien. Eens even luisteren. Dus ik draai naar de overkant en meer aan
1 bolder af, dat gaat makkelijk met zo'n lief klein scheepje. Nou, papieren dus. Dat begrijp je in je slechtste Frans nog wel.
Het is in België altijd papieren, behalve bij het vaarvignet. Dan zijn je officiële documenten van vrachtschip opeens niet
geldig of de bewuste ambtenaar weet het beter, want iedereen kan toch zien dat dit een jacht is.... Ik erger me er nóg aan.
Met name de Vlamingen noemen alles wat er niet voor de vrachtvaart uit ziet een jacht. Spreek uit "hut yaght" ... Zo werd
ik ooit per marifoon benaderd met mijn vorige schip, een 30 meter cement-tanker ! "hut yaght".... Ik dwaal geloof ik een beetje af.
Dus die pliesie wil van alles zien en ik had van alles, dus dat ging goed. Ik vraag nog: waarvoor haalt u mij naar de kant?
Controle is het antwoord. Nee, zeg ik, er is altijd een extra reden, dat weet ik inmiddels wel. Dat maakte een onbevangen
indruk, wie weet waar het goed voor was, en de ene pliesie zegt: er hangt een autoband aan het schip. ( ik vertaal het nu
meteen maar, anders moet ik ook nog Frans schrijven :). Ik steiger haast van het dek af, want ik wist het: da mag dus nie.
Snel haal ik onder herhaaldelijke verontschuldigingen dat bandje binnen en probeer me er onder uit te drukken dat het kwam door
die passant in Luik ( Liège, ik weet 't ) die me heeft afgeleid. Tja, meer papieren, alles wat maar in orde moest zijn werd gevraagd.
Ook de meetbrief, dat was even lachen want die heb ik, en dat is in het Duits. Laat dat nou ook een officiële taal zijn in België :)
Maar deze Walen konden het niet lezen ( er was ooit een andere Police de la Navigation en die sprak wèl Duits ) en ik legde
dus uit wat er stond en vertaalde het naar beste kunnen in het Frans ( hahaha, die Ron ) en die ene man ziet de lengte, op het
document en hij vraagt: hoe lang is het schip? Dus ik zeg : 19m60. Zegt hij: dan heb je geen meetbrief nodig..... Het liep
uiteindelijk goed voor me af, want alles was dus in orde en het regende behoorlijk en ik beschermde mijn papierwerk tegen
wat nat-waaien zal ik maar zeggen, en die ene die de assistent was vroeg aan de chef: gaan we schrijven? en de chef zei, nee,
hiervoor niet. En zo kwam ik goed weg, en met een uurtje was ik, ondanks de regen, toch blij weer terug op mijn plekje. Ze hadden
het ook nog even over de marifoon, waarom ik niet had geantwoord ( vroeg overigens een derde pliesie die nog in de auto zat ).
En ik zei: ik heb geen oproep aan mij gehoord, ik zal even testen met de marifoon zodat u weet dat ie het doet. Dus ik meld mij,
zegt die pliesie als antwoord iets als "ik ontvang u 5 op 5" . Nou, je moet wel radio-amateur zijn wil je dat meteen begrijpen.
Ze zien blijbaar niet in, dat als een Nederlander wat Frans gebrabbel hoort met beroepstermen, dat het marifoonverkeer dan
onbegrijpelijk is. Mochten zij dit toevallig lezen, dan adviseer ik hen te roepen: "RUUB ! Repondez !!" Dat begrijpt iedereen, ... toch?
Het waren strenge, plichtsgetrouwe agenten, maar toch heel correct en toch ook merkbaar met menselijk gevoel, dat
valt allemaal uiteindelijk niet tegen. Wallonie toch nog Welkom, zal ik maar zeggen. Iedereen de Hartelijke groeten
en tot gauw, bij een volgende anekdote !
25 augustus 2016.
Maar weer proberen...
Tot gauw, schreef ik, en dat was de bedoeling. Nu eens geen 2 weken verder maar 5 maanden ! Schandelijk !!
Ik laat iedereen wachten, en waarop? Er komt niets... Nu dan eindelijk, omdat ik het allemaal wel wil, maar
steeds is er wat te doen, en voor een verhaal schrijven moet je in de stemming zijn. Daar heeft het een tijd
aan ontbroken, maar door de recente visite van veel van mijn (vroegere) vrienden, is de sociale kant nu
weer flink in de schijnwerpers gezet. Of in het zonnetje, zoals je vandaag zou kunnen zeggen, want vandaag
is alles in het zonnetje gezet, en dat merk je hier binnen. Pfoehhh, iedereen met een schip weet het: knetterhitte
is een ramp. Valt bijna niets tegen te doen. Maar goed, ik heb wat verkoeling binnen, en het is een aanslag op
de accu's, maar het is een verademing om koeltjes binnen te zitten, en dan zelfs een afwas zonder mopperen
te doen, want die moet ook gedaan, gezien het gebrek aan kaboutertjes, die dan ook het verfwerk zouden doen...
Een hernieuwde aanvang met de verhalen dus. Wat te melden...? Waar te beginnen ...? Niet eerst terug naar 2 jaar
geleden, maar beter beginnen bij het eind. Dat is namelijk allemaal erg leuk geweest en het ligt nog goed in het
geheugen van de oude schipper. Ik was dus jarig, afgelopen april en de teller toont een opmerkelijk getal... (zeg ik niet).
Niet iets om blij van te worden, maar lotgenoten verzekerden mij dat dit de enige manier is om oud te worden. Nou,
ik hoop dat het nog even duurt :). Die lotgenoten zijn enkele vrienden, en die had ik de afgelopen weken op visite.
Helaas, een enkeling kon niet of heeft mijn mails gemist, maar verder was het een aanloop van jewelste!
Heel fijn om iedereen weer eens te zien/ontmoeten en te spreken. Ik kom dus uit Den Haag, en heb daar jaren gewoond.
Dan ken je nog wel wat makkers uit de buurt, en ook familie en (oud)collega's wonen er nog wel. Met mail of telefoon
kan je de meesten nog wel bereiken. En zo was ik gastheer, soms met Marianne aan mijn zij ( vanaf Voorburg, zie verderop ),
voor meer dan 20 bezoekers van het scheepje ( en mij/ons :) gedurende een kleine 2 weken. Dat beslaat ongeveer de periode
van 4 tot 16 augustus. In een volgend verhaal ga ik een stapje terug naar het varen naar de reünie te Vreeswijk en het meemaken
aldaar van de festiviteiten, met aansluitend mijn reis naar het westen, dus tot Leiden. Maar nu eerst verder het laatste deel tot
nu toe, zeg maar van Leiden naar Rotterdam, en aansluitend via de Biesbosch tot Gorinchem. Uiteraard met wat fotootjes, maar ik
heb er niet zoveel gemaakt als voorgaande jaren, dus de reisfototabel zal wat dunnetjes bezet zijn. Augustus 2016 dus eerst.
Bij aankomst in Leiden, eigenlijk Leiderdorp, want de nieuwe recreanten-kade ( een grasstrook dus ) ligt aan de kant van Leiderdorp,
en aan de overkant van het water heet het Leiden, had ik al meteen een aardigheidje. Dat stukje kade lag natuurlijk vol. Ook al kwam
ik aan tussen 11 en 12 uur, dat zijn zo tijden dat je goede kans hebt nog een vrije plek te vinden..., het lag (nog) vol. Dus ietsje verder
meer ik af en leg de Ruub even aan 2 forse bomen vast. Ik sprak in het passeren met mensen van een kruiser, die wel weg wilden gaan,
maar niet konden, vanwege panne. Een mooie kans, dacht ik nog: ik help ze op weg en pak hun plek. Dat vonden zij ook prima, want
ze gingen toch, en enige hulp kon welkom zijn. Maar die man had net een nieuwe dynamo geplaatst, dus echt veel hulp kon ik niet meer
bieden. Toen het echter niet werkte na starten van de motor, werd toch mijn hulp gevraagd. Ik weet dus wel wat van elektra, en dacht:
kan nooit moeilijk zijn. Nieuwe dynamo... behoort meteen te werken. En dat had ie ook gedaan als er niet 2 draadjes verwisseld waren.
Met enig puzzelen ( de man van het duo bleek behoorlijk technisch ) kwamen we er achter, en na verwisselen (dus weer goed aansluiten)
bleek het prima te werken, en laadde de accu goed bij. Ook al had ik nauwelijks iets betekend, toch waren ze erg blij met mijn hulp,
en ze kwamen nog even buurten op de Ruub, al was het maar om even een indruk te krijgen. Ze hadden echter een flesje kruidenbitter
in de hand, en ik sputterde nog wat tegen ( dom-dom-dom ) maar gelukkig kreeg ik het met warmte in mijn handen gedrukt :). Iedereen
dus blij en gelukkig, en zo gingen zij weer op weg ( ze kwamen uit West Knollendam, wat een pracht-plaatsnaam hè? ) en kon ik de plek
innemen, wat wonderwel paste tussen de omliggende 2 schepen. Zo lag ik prettig afgemeerd, en op fietsafstand van mijn zus en zwager,
die in Leiderdorp wonen en dus ook ras aangesneld kwamen na mijn belletje dat ik er goed was aangekomen. Zo werd het een gezellige
middag, en konden we leuk bijpraten, want zó vaak zie ik mijn zus en zwager niet. Ik kreeg nog een speciaal verjaarskado: een schilderij,
van toen de Ruub door de grachten van Utrecht is gevaren. Dat was dus vorig jaar, en ik zou zeggen: blijf de blog lezen, want díe tocht
was zo spectaculair, dat ik die beslist zal beschrijven, al was 't het enige varhaal van vorig jaar, maar geloof me, er waren vorig jaar mooie
vaartochten bij die echt in de blog komen. Een schilderij dus, gemaakt door mijn zwager, op basis van een foto van toen. Leuk en mooi.
De dag werd prettig afgesloten met en etentje bij hen thuis, waarna ik gemakkelijk nog terug kon fietsen naar de ligplaats, het was maar
2 kilometer denk ik. Die avond kwam mijn nichtje Wendy nog buurten. Zij woont in Leiden dus dat was met even fietsen een makkie. Lekker
flesje wijn genuttigd :). Voor de volgende dag had ik aan mijn zus aangeboden om mee te varen. Dat viel in goede aarde, en zo
stapte zij rond 11 uur op en hadden we een heerlijk rustige en licht koele vaartocht naar Leidschendam alwaar haar dochter woont en
met aanhang naar onze aankomst stond uit te kijken. Een positieve wending vond plaats, toen ik door de sluis wilde gaan, maar er juist 2
kruisers vanaf de kade voor de kerk ook richting sluis gingen. Zo kwam een pracht-plek vrij, en die pakte ik meteen ! Zeer schilderachtig
gelegen aan de voet van de kerk, met goed op- en afstappen, en 3 dagen om te liggen, dat leek genoeg.... Het pakte anders uit,
want na 2 dagen ging ik toch maar door de sluis om aan de zuidzijde ook goed te liggen en er weer 3 dagen te gaan waren ! Zo had ik in
het prettige Leidschendam in totaal 5 dagen om veel visite te ontvangen. Voor vrijwel iedereen was het dichtbij genoeg. Zeker voor mijn
nichtje aldaar natuurlijk. Het was erg leuk haar af en toe spontaan te zien, even joggend, even boodschappen doen, enz.
In de 5 dagen te Leidschendam had ik ook mijn motorfiets op de kant. Lekker makkelijk, voor een boodschapje, een bezoekje, of om
een tourtje te maken. Ik was tenslotte nog alleen, tot Voorburg, wat hierna komt. In Vreeswijk was mijn motor echter met panne komen te staan.
Een lek oliefilter, wat zelden gebeurt, maar helaas, dan kan je niet meer rijden. Mijn grote radio-vriend Jan echter, die gelukkig in Leidschendam
woont, helpt mij dan op voortreffelijke wijze, en haalt een nieuw filter en ook een kan olie bij een motorfietsenzaak, en dan staan de spullen
klaar als ik aan kom varen en het wordt ook nog gebracht ! Goede vrienden : Zuinig op zijn :) . Uiteraard is Jan een paar keer komen buurten,
en ook Vera kwam een keer mee, en dat was dus een gezellig weerzien. Maar goed, totaal 5 dagen visite dus daar, en dat is vreugde alom,
vind ik tenminste, want je ziet iedereen weer eens en ik maak dan graag wat bordjes met lekkers ( zeg maar blokje kaas en zo ) voor bij
de borrel ( zeg maar 'n wijntje of zo ) en dan is het goed toeven met je visite. Goed..., ook wel koffie met (gevulde) koek of zo.... maar
altijd gezellig. Iedereen die geweest is weet waar ik het over heb. Het was erg leuk, bedankt voor jullie bezoek !
Ik was in die paar dagen ook nog even met de motor door Den Haag gereden, en dan kijk ik altijd waar ik vroeger veel kwam, en hoe het er nu uit ziet,
en als ik dan die domme verkeers-maatregelen zie, dan moet ik huilen en ben ik blij dat ik daar weg ben. De stad wordt onder je handen
vermoerd, vind ik, en zo is mijn oude Den Haag al gedeeltelijk weg. Jammer, maar het leven gaat verder. De reis ook. Toch nog eerst even vermelden
dat ik bij Carel en Anneke langs ging, die ik nog van Mieke ken, en het weerzien was alleraardigst, op hun mooie appartement met uitzicht.
Zij wilden ook graag op visite komen, en het werd meteen een combi-bezoek: met de fiets naar Voorburg, en meevaren naar Delft. Dat ging
prima lukken, leek me, dus dat was afgesproken.
De reis dus: Van Leidschendam naar Voorburg is maar een uurtje varen, en ook daar had ik redelijk geluk. Een grote kruiser ging net weg, maar
de plek was te klein. Een miniem kajuitbootje lag wat breed uit en ik verlegde het zorgvuldig 1 boldertje opzij, en toen kon de Ruub er strak tussen.
Helaas, mede door de wind, had ik een bleddertje lak van het voorliggende scheepje er af getikt. Van de reling; de verf was oud en bros.
Maar toch, eigenaar niet blij, maar ook niet onredelijk. Ik zou het herstellen, want we bleven beiden nog enkele dagen. En ik kon er goed bij
vanaf de kop van de Ruub, want we lagen dicht tegen elkaar aan. Met zorgvuldig werk was het in 3 lagen weer als nieuw.... nou ja, niet slechter
dan het was, en zo is een kleine schade ( héél klein, gelukkig geen deuk in de reling ) soepel hersteld.
Het is mooi liggen in oud Voorburg. En op loopafstand van het station, alwaar Marianne aan kwam en ik haar ophaalde,
zodat we na een weekje onderbreking weer samen op reis waren. En visite ontvangen natuurlijk :).
Zo kwamen o.a. mijn zus en zwager uit De Lier op bezoek, en het was alweer prettig toeven.
Mijn zus zou ook graag een stukje meevaren. Dat kwam allemaal goed uit, want we gingen na 3 dagen liggen verder naar Delft, wat een
leuk tochtje is. Carel en Anneke dus ook mee, het was zondag de 14e geloof ik... Nou was ik al met de motorfiets in Delft gaan kijken of er daar goed
af te meren is. Hahaha, NOT. Want de gemeente heeft de Zuidkolk ingenomen, en er een betaalde jachthaven van gemaakt. Gewoon nog steeds
dezelfde gaas-steigers, maar dan met elektra en water er bij en dikke poen... Voor mij zou het 16.50 eu per 24 uur kosten. En ik heb niks aan water
of elektra, dus daar zien ze mij niet. 500 m zuidelijker in het kanaal is echter een stukje rijkskade, en daar is het maximaal 24 uur toegestaan om
af te meren. Wel kort hè... Nou kwam ik redelijk op tijd aan, zo 13:30 uur, en dat pakte goed uit: er was prima plek.
Ik meerde soepel af, en een lunch lokte ons naar binnen. Van zo'n vaartocht krijg je trek, nietwaar?
In thee, echter, zeiden de meesten.... Dat was wel jammer ja. Maar goed, de dag was nog lang....
Met een uurtje of iets langer lag het kleine stukje kade al weer vol, dus ik had goed geluk gehad.
In de middag kwamen Piet en Patty nog op bezoek en met Piet heb ik altijd technische praat over radio's en aanverwante dingen.
Hij geniet er zichtbaar van, en ik denk altijd met vreugde terug aan die paar fijne maanden dat ik bij Piet werkte.
Op de service afdeling dus. Daar houd je dus zo maar een goede vriend aan over ( wederzijds hoop ik ).
In de avond heb ik met Marianne nog een wandeling door Delft gemaakt, wat weer een mooie belevenis was, en waar we weer
wat leerden van de scheefstand van de toren naast het Prinsenhof, hetgeen door een omlegging van de gracht zou zijn gekomen.
Ook hebben we het ontsnappingsluik in de grachtenwand gezien, wat diende voor Willem van Oranje, als hij zou moeten vluchten.
Het liep destijds anders, zoals we weten ( als je tenminste beter hebt opgelet in de klas, dan ik, want geschiedenis.... blehh ).
De wandeling terug naar het scheepje is altijd prettig voor mij, vooral als ik er weer op kan stappen. Dan zit mijn fitness er weer op, pfoeh-hee...
De volgende dag gingen we naar Rotterdam, en daar kan je aan wel bijna een kilometer kade afmeren. Er ligt geen schip ! Rijen bolders, geen schepen.
Verderop in de Coolhaven, daar ligt wel het een en ander. Daar zou je ook wat nostalgischer kunnen afmeren, dacht ik later, maar we stopten al
aan de Spangense kade, en dat was me toch met een mooie nieuwe beton-rand. Precies op boothoogte ! Het was gewoonweg jammer, dat ik niet met de
motor de kant op hoefde. Ik deed alle boodschappen met het vouwfietsje. Maar de stadswandeling deden we met de benen. Hoei, wat een loop-dag.
Ik wist het van te voren, want Rotterdam is groot. Dus niet getreuzeld, en zo gingen we op weg naar de dinsdag-markt aan de Binnenrotte,
en dat was mooi wandelen door de stad, de gewone straten ook, maar dus wel een dikke 3 kilometer...
Straks ook weer terug, dacht ik nog, en dan de markt zelf nog... Hoe prettig echter verliep de middag.
Het was leuk om over de markt te lopen en alle diversiteit te aanschouwen. Het nieuwe gebouw, een soort
markthal met woningen er omheen, lag een het einde rechts, dichtbij de Blaak. Soort hoefijzer-gebouw; mooie bedacht.
De Laurenskerk is er vlak achter en die vonden we bij toeval. Even binnen kijken en ik hoorde meteen:
Hier wordt een modern stuk gespeeld op het kerkorgel. Dat wilde ik wel even horen... Het bleek dus om het stemmen van het orgel te gaan,
jaja.... modern stuk..... Die Ron heeft er verstand van. Je kon zowaar een biertje drinken, in het voorportaal van de kerk.
Dat leek een goed idee. Het bier was prima, de rekening niet. Zó duur heb ik het nog nergens meegemaakt.
Ik heb dan ook elke teug laten zegenen :) . Een forse wandeling lag nog voor ons, maar met de energie uit een potje bier kom je heel ver...
Zo waren we, met een tasje boodschapen, tegen de avond weer terug. Daar kwam ook de laatste visite voor deze reis tot nu toe.
Mijn voormalig collega René, die ik nog van TNO ken. Altijd goede vrienden gebleven, ondanks de lage bezoekfrequentie. De vorige avond, toen
we pas aangekomen waren in Rotterdam, kwam er een nichtje van Marianne met haar vriend op bezoek. Een opgewekt stel, die het leuk vonden
om eens iemand met een woonscheepje te ontmoeten, dat is nog eens apart. En dat is ook zo. Het was, net als de avond met René, erg gezellig.
Op woensdag gingen we weer verder; naar de Biesbosch was het plan. Met opkomend tij zou het vlot gaan. Dacht ik dus.
Maar we waren nog niet weg hè. Eerst kwam de havendienst nog langs met het oeverloze standaarzinnetje: u mag hier niet liggen.
Ik meld het maar even, maar ik ga er niet veel verder op in. Kilometers kade met bolders, wat zou een passant dààr nou van kunnen denken....
Ach laat maar. Even later kwam de rivier-politie langs. Dat verliep beter. Niets aan de hand, als het ware.
En ik vertelde dat van de havendienst, waarop ze zeiden: Ons niets van bekend, er staan hier toch bolders?
Zo zie je maar weer: twee overheidsdiensten die elkaar nooit inlichten.... Maar we gingen op weg dus.
Rustig aan richting de Coolhaven, en daar is het dus wat nostalgischer. Lijkt nog best op vroeger.
Nee dan de kleine Parksluis. Hoezo vroeger?? Je waant je 100 jaar terug als je door die sluis gaat.
Een belevenis vond ik het. Wat een mooie stukje ouderwetse staalbouw, die roldeuren. Prachtig.
Dan de Nieuwe Maas op, stroom opwaarts. Breed en druk, maar ik kwam toch goed en veilig aan de andere oever, en zo gingen we langs Hotel New York,
onder de Erasmusbrug door, aan de lage kant ( toch 4 meter ) en achter het eiland langs, dat is lekker rustig. Richting Dordrecht dus, maar het ging,
ondanks opkomend tij helemaal niet zo snel. Met 5 km/uur viel het me tegen. De rivier stroomt toch sneller dan ik dacht. Dus we haalden Dordrecht niet.
Wel een zijkanaaltje dat Rietbaan heet. Daar konden we aan een bewoonde kempenaar vastmaken, wat ons na aanvraag werd toegestaan.
Vriendelijke mensen, je treft ze overal wel. Zo ook in de Biesbosch, waar we de volgende dag aankwamen, en na een paar mooie kilometers
door die schitterende natuur te hebben gevaren, door een verkeerde doorsteek wilden varen en opeens niet meer verder kwamen....
Er staat ook niets aangegeven in de Biesbosch. Helaas dikke pech, we zaten vast. Ik kon zo rond het schip lopen, wel met oude schoenen aan,
vanwege kiezeltjes of scherpe schelpen op de bodem, en het was ook lekker drassig met veel wier en zo. Wat bleek: de kop van het schip
zat op het zand, de rest hing nog in de drek. Wat nu. Achteruit. Dat ik daar zelf niet op kwam.... Niet dus, geen centimeter. Op de kaart kijken.
De waterstanden opvragen: Klein geluk, het was opkomend tij. We zouden zowat 25 cm gaan stijgen. Dat moest dan wel lukken. Inmiddels was een
groot varend woonschip verderop voorbij gevaren. Ik riep het op met de marifoon: Een stem zei me, dat hij het begreep en later met de speedboot
zou komen. Het bleek de zoon van de familie te zijn, die z'n vader spoedig terug verwachtte met de bijboot. Een uur later kwamen 2 speedboten
met de hele familie er in mij te hulp. Dat was licht overdonderend en natuurlijk heel erg vriendelijk, met zoveel inzet.
Zonder een plan op te zetten probeerden we wat, maar het ging eerst niet goed.
De Ruub werd mede door de eigen schroefwerking in de achteruit, meer opzij getrokken.
Dus de speedboot aan de andere kant. Toen ging het beter. Na een metertje of 2 echter zat er toch een lastige bult onder water.
Het geluk was op dat moment, dat de kop van het zand af was gekomen. Ik zou wat wrikken met het roer links en rechts,
maar wat bleek: met de boegschroef wilde de kop ietsje rond gaan. De kleine speedboot duwde daarna dwars tegen het voorschip
en de kop van de Ruub ging verrassend snel rond, mede door de eigen boegschroef. Zo lag ik een minuut later een halve slag gedraaid
en had ik goed schroefvermogen in z'n vooruit ! Zo kwam ik makkelijk uit de drek weer op dieper water. Wat een succes!
Snel de mensen allemaal achterop de Ruub uitgenodigd, het was tenslotte mooi weer, en we maakten er nog een klein feestje van,
met wijn, bier en hapjes. Ze wilden alleen maar een flesje wijn voor de moeite aannemen, maar dat verstond ik niet goed, dus ik gaf er wat meer,
en een vergoeding voor de boten, en zo was iedereen weer gelukkig, vooral ik, want was het opkomend tij voldoende geweest?
Dat weten we nu niet, maar dat geeft niet, we hebben er weer kennissen bij, die ik ook zal helpen als het moment daar is
( zoals ik iedereen in nood zou helpen, kennis of niet ).
Want het is toch uiteindelijk één grote schippersfamilie, al die mensen met hun varende woonschepen.
Verrassend was, dat deze mensen ook in Vreeswijk waren geweest, maak ik ken lang niet iedereen dus ik had ze niet ontmoet
of gesproken daar. Gisteren pas zag ik wel hun schip op de foto's van Vreeswijk. Wat een belevenissen weer hè.
We konden later aan een ongebruikte steiger van een rondvaartboot overnachten en de volgende dag troffen we nog een
ander aardig plekje in de Biesbosch, die ik voortaan met meer voorzichtigheid ( of betere kaarten ) zal bevaren....
Nog een dag later, zaterdag meen ik, kwamen we aan in Gorinchem, alwaar ik mijn goede vriend Sjon zou helpen met een boot-klus.
Helaas... of gelukkig? was de grote sluis gestremd. Door de kleine sluis konden we niet vanwege te lage bruggen er achter.
Maar vóór de grote sluis was goed plek aan de wachtsteiger. Ha-há ! Wachten op de eerstvolgende schutting.
Dus daar lig ik nu nog steeds, al een paar dagen. Op prima afstand van het centrum, voor de boodschappen dus,
en ook op goede loop- of fietsafstand van Sjon met de Augusta Maria, alwaar het goed klussen is, want hij maakt geweldige cappuccino,
en als het warm is, en dat is het nu, schenkt hij lekker bier.... Dus het is hier goed toeven.
En daar houd ik het nu maar even bij. Wordt vervolgd ! Groeten !!
september 2016.
(maar pas op 9 november geplaatst...)
Lieshout, een bijzondere belevenis. Heemkundering Het Hof van Liessent had een evenement georganiseerd, van plm 9 tot 16 september, ter gelegenheid
van het begin van de aanleg van het Wilelminakanaal, 100 jaar geleden. Een dozijn schepen was afgemeerd nabij sluis 5, dichtbij Lieshout, thans in de
gemeente Laarbeek, om het evenement de sfeer van vroeger te geven. Er was een tentoonstelling in het verenigingsschip de Terra Nova, waar tevens
de feestelijkheden werden geopend door de wethouder, en ná het weekend waarin vele bezoekers de schepen kwamen bekijken, was het 4 dagen in de
ochtend instructie voor de lokale scholen, en in de middag gewoon open voor publiek. Leerlingen uit de hoogste klassen ( 'groepen' tegenwoordig,
oude wijn - nieuwe zakken ) kwamen kennis maken met de historie van het kanaal, en tevens met oude ambachten, alsmede met de leefomstandigheden
van schippers van toen. Waar kom ik nu voor in dit verhaal?
Tja, eerst natuurlijk omdat ik me had aangemeld als deelnemer en mijn aanmelding was verdwenen... Maar niet getreurd, Jan Vromans had de leiding
over het schepen- en afmeren-gebeuren en wees mij een fijne plek om af te meren en zo kwam alles goed terecht.
Het bleek overigens een hecht gezelschap van schipers te zijn, waar ik graag deel van uitmaakte, en later in de week werd er voor en door de deelnemers
van alles georganiseerd, hetgeen de hechte band nog eens aanzienlijk versterkte. Ik zou eigenlijk willen zeggen: weer vele nieuwe vrienden gemaakt,
want ik kende er niet zo veel van de deelnemers. Wel kende ik Bart en Kee Vermeer, die echter niet met hun schip maar met hun busje kwamen.
En daar kom ik dan als tweede reden voor in dit verhaal. Omdat Bart ( een bekend scheeps-restaurateur ) veel te doen had met zijn
presentatie over de scheepsbouw van vroeger, en hoe deze oude schepen gemonteerd werden door middel van klinken, dus nog niet door te lassen,
en omdat ik had aangeboden om hand en span diensten te verrichten of bij te springen waar nodig, werd al snel duidelijk dat ik hier iets kon bijdragen.
Zo was ik op maandag de assistent van Bart, terwijl hij de scholieren vertelde en demonstreerde over de bouw van een schip, maar dan met kleine
middelen natuurlijk. Het was daar, op dat gezellige grasveldje, tenslotte geen volledige scheepswerf, hè... Het stalen roeibootje van plm 50 jaar oud
bleek een mooi object, maar om er 'echt' aan te werken bleek wat veel gevraagd. Weinig gereedschap, veel zomerse hitte, en een beetje oeverloos
onderwerp, omdat het nogal veel werk was om het goed te doen. En de scholieren hadden per onderwerp toch zeker 15 minuten de tijd gekregen....
Dat was veel te weinig, dus het werd al gauw een presentatie met enkele kern-voorbeelden. Ik kreeg een bijzondere kans, toen ik op de dinsdag er
helemaal zelf voor kwam te staan, maar ik weet wel wat van ijzer, en de spullen stonden klaar, dus ik hoefde eigenlijk niets mee te nemen, anders
dan mijn enthousiasme en een met lichte opgewektheid gelardeerde aanwezigheid. Even een kwartiertje volpraten, met wat voorbeelden laten zien,
dat zou me toch wel lukken? Jaja, er kwamen dus 5 groepen, en dat was 5 x een kwartier met het verhaal.... Geen punt, morgen was Bart er weer.
Dacht ik. Het was ook wel zo, maar hij was nogal druk met van alles dus de woensdag heb ik alle 6 presentaties gegeven... Hoei. Nee, dan donderdag.
Dat was een meevaller: de aangekondigde 6 groepen waren er niet allemaal. Slechts 3 groepen, en dan vanaf 10 uur pas... wat een luxe.
Ook al was het dankbaar 'werk' ( tja werk... dit is niet echt werk op deze manier... ) dan nog was het vermoeiend. Niet gewend hè...
Maar wel een succes, omdat ik al snel probeerde met enkele pakkende omstandigheden de aandacht van de jongelui te trekken.
Wat een gevarieerd gezelschap was dit; in elke groep lag weer een andere sfeer, en binnen de meute ( er waren steeds 8-9 scholieren per groep )
waren er altijd wel 2-3 toch min of meer bijzondere leerlingen, die ik dan probeerde te analyseren, maar ja, presenteren en analyseren tegelijk...
Ik ben op dit gebied ook maar een beginner, hè! Desondanks kreeg ik complimenten over mijn werkwijze en betrokkenheid, en dat deed me heel goed.
Niet dat ik nu alsnog in het onderwijs wil gaan, maar ik denk dat ik zelf van iedereen het meeste geleerd heb, en er waren toch ruim honderd scholieren.
In elk geval had ik een paar geweldige dagen, en in de avond werden er leuke dingen georganiseerd waar ik aan mee mocht doen, zoals op visite gaan
bij een lokale boerderij, alwaar ook nog eens een buffet voor de genodigden werd gegeven, een particulier-museum bezoek, en ook nog gezamenlijke
maaltijden op het leuke graskantje, verzorgd door een stel enthousiaste schippers-vrouwen die wel van aanpakken wisten ( grote schotels salades en zo ).
De BBQ maakte het warm en gezellig ( het was overigens nog steeds goed warm in de avond ) en uit de koelkast van de Terra Nova kwamen de
traktaties van Bavaria, die het schippers-gezelschap van bier voorzag, zij het dat de vlaggen en parasols wel even het blauw van Bavaria moesten tonen.
Evengoed toch geschikt van Bav ( zo noem ik mijn 0% biertjes altijd, die waren er ook...) om dit evenement te steunen. Samengevat: het was een
buitengewoon gezellige en geslaagde week met klassiek schepenspul rond sluis 5, wat alleen nog maar een hefbrug is, maar goed, wel een leuk kommetje
waar we goed konden liggen. Gedurende de week gingen al weer wat schepen op weg, die alleen het weekend hadden meegemaakt, wat dus een soort
open-dag evenement was, maar gelukkig waren er toch nog wel 8-9 schepen die tot het laatst bleven. Op vrijdag de 16e september was alles wel ingepakt
en vertrokken de laatste schepen, waaronder ook het mijne. Marianne was weer terug van een paar dagen naar huis, en we gingen samen zo tegen 11 uur
op weg naar het volgende station: Wessem. Kalm aan, dus dat duurde wel 2 dagen. Bij Someren-Eind is een goede overnachting. Mooi halverwege....
Ik zal eens kijken wat ik hierover voor foto's heb. Die komen dus in september 2016 in de reisfototabel. Groeten !!
augustus 2017.
Lieshout, zoals in de vorige alinea beschreven, had een vervolg in mei 2017. Een soort reünie voor de deelnemers, en dat werd gehouden bij een zeer
gastvrij stel, dat betrokken was bi j het evenement in sept. 2016. Het was een fijn weerzien met velen, helaas niet iedere deelnemer kwam ook op
deze bijeenkomst, maar het opnieuw beleven van de fijne week in september deed iedereen zichtbaar goed. Het evenement zelf echter, dat heeft toch
een nóg aardiger indruk achter gelaten dan de prettige bijeenkomst in mei, en die was al leuk, dus u begrijpt: Lieshout 2016 was een toppertje !
Na deze korte inleiding is het nu tijd om met de nieuwe vaarbelevenissen te starten. Werd ook wel tijd zeg, want Lieshout is bijna 11 maanden geleden !
Ik schrijf niet veel meer, merk ik, en dat is zowel jammer als teleurstellend voor de lezers, maar helaas: de opzet van deze blog was natuurlijk de reis
naar Frankrijk, die er dus nog steeds niet van gekomen is. Even een kleine tip van de toekomst-sluier oplichten: Het plan nu is dat ik in 2019 op weg ga.
Ja, dat is nog ver weg, maar volgend jaar, in 2018 dus, wordt de reünie van de scheepjesvereniging gehouden in Leiden, en dat wil ik wel graag meemaken.
Daar kijk ik zelfs nu al naar uit, en de reünie van dit jaar ( Hasselt, bah ) is nog maar net achter de rug. Daar ben ik dan ook niet naar toe gegaan. Ik heb t niet
op Hasselt, dat komt door de eerste keer ( of was het de tweede...? ) dat ik daar zonder schip naar de bijeenkomst toe ging. Ik vond t niks, daar.
Gauw niet meer over hebben. Vorig jaar was in Vreeswijk en dat was toppie, en in 2015 was het in Musselkanaal en dat was ook toppie. We gaan eens
zien hoe het in Leiden gaat worden, maar nu eerst naar dit jaar, 2017. Wat denk je: Na een voorbereidende zomer, ben ik dan tóch nog vertrokken !
Dat was ook het plan, en het is doorgegaan, waardoor we op 5 augustus aanstalten hebben gemaakt, en op 6 augustus zijn afgevaren vanaf het
stekkie in Eben Emael, en na een stukje AlbertKanaal te hebben gedaan, het kanaal Biegden - Neerharen zijn ingegaan. Sluis Lanaken liet ons toe,
en aldaar moesten we meteen het vlaamse vaarwegen-vignet aanschaffen, helaas 80 euries voor de Belgen, maar je mag dan door heel Vlaanderen
varen gedurende 3 maanden, tenminste: als je op de 1e augustus was gestart... Dus helaas: meteen al 5 dagen minder, ach wat geeft 't.
We doen de Zuid-Willemsvaart en dat is al erg leuk, en de moeite waard. Misschien later nog meer, of toch via NL terug..? Dat zien we nog,
want we zijn zonder degelijk plan op reis gegaan. Ook leuk, laat je verrassen, zoals de ontmoeting met een zonderlinge weg- en waterbouw-ingenieur
vandaag bevestigde. Ik begin dus bij het einde, dat is vandaag 8 augustus, waar we in het lokale café in Tongerlo ( gem Bree ) aan het kanaal een duo
hebben ontmoet, waarvan de ene een fantastisch leuk project in Afrika runt, met name in Angola en Zaïre, namelijk het produceren en verkopen van
dubbelwandige, roestvrijstalen kookketels, waarin de lokale bevolking het eten bereidt, en door de energie-zuinige ketels wel 3 ton hout per jaar per gezin
bespaart, hetgeen over het hele land ettelijke duizenden tonnen CO2 uitstoot bespaart, wat een milieu-topper is van de bovenste plank. Bijzonder
toch, als je toevallig zo iemand ontmoet en er een praatje mee maakt, hetgeen ovigens moeilijk te stoppen was, omdat ik erg geïnteresseerd was
en de man zelf niet van stoppen wist met zijn verhalen... Maar gelukkig gaf de smoes: "we gaan nu echt aan het eten beginnen" het stopsein.
Evengoed zou ik die man graag nog eens ontmoeten, maar dan in de ochtend....
Terug naar het begin. Vanaf Eben Emael dus naar Lanaken, en daar door de sluizen, 2 stuks a 7,5 m verval, en zo kom je in via het verbindingskanaal
uit in de Zuid Willemsvaart, die je dan volgt tot Oud Rekem, waar je goed kunt afmeren als er plaats is, en laat er nu plaats zijn !
Dus dat was een goed slot van de eerste vaardag, waarna we meteen een rondwandeling door het aardige plaatsje maakten,
maar het was maandag, en er was nou niet echt veel te beleven, behalve het aardige stadsgezicht, wat we op gemakkelijke wijze tot ons namen.
De enkele geopende restaurantjes deden met name mijzelf besluiten terug op de boot zelf maar wat te maken, en het meiske vond dat eigenlijk toch ook.
Aldus hadden we na een aardige eerste vaardag een lekker hapje op eigen schip, met eigen koude biertjes, wat wil je nog meer ! Alles is dus toppie.
Een fijn woord, dat ook de 2e dag bruikbaar was. Het regende weliswaar, maar ik heb een stuurhut, en dan zit je droog binnen hè. Van Rekem naar
Tongerlo bij Bree, en we passeerden een leuke camping op het eiland tussen 2 kanaalsplitsingen, waar de lokale kinderen met hun kano's het schip
gemakkelijk konden bijhouden, en eentje ervan wilde graag dat ik toeterde, en dat kan best in het kanaal waar weinig vaart is, dus ze waren blij
met een toetertje van de RUUB; tja een kinderhand is gauw gevuld. Het was overigens verder dan ik dacht alvorens we een aardige afmeerplek
vonden, die op dit kanaal zijn aangegeven met een bord met P er op, en daarbij dat je maar maximaal 24 uur mag liggen.... Lijkt Nederland wel.
Goed, opschieten dus, dat lijkt de boodschap te zijn, maar ik vaar slechts 5 kilometer per uur, waarom sneller, je kunt dan heerlijk alles goed
gadeslaan onderweg, en je schiet ook niet te snel een afmeerplek voorbij. Ik moet zeggen: het was na die 4 uren wel tijd, maar geduld wordt
beloond, want hier is een aardig café, De Kieper genaamd, alwaar we een lekker bier dronken, en we tevens internet-toegang kregen, zodat ik
nu het eerste deel van het nieuwe vaarverslag kan plaatsen ! En we hebben weer aardige (zonderlinge) mensen ontmoet, zo ook die man met
zijn dominante hondje, en die rood-kop eend of gans die hem kende en op hem toe liep, hem meteen om zijn broodsnippers vroeg, die hij ook
kreeg, en het hondje keek er meewarig naar, met iets van: zal ik hem wegjagen of toch maar niet.... en daarna maakte die man een praatje
met ons, achterop het schip gezeten (wij dus) en dan heb je weer een aardige ontmoeting in je leven mee mogen maken, wat deze reis,
en het leven in het algemeen, best wel aardig maakt. En hopelijk voor die man met zijn hondje ook, want wij waren tenslotte de passanten....
Zo is het eerste deel van de reis al weer voorbij, maar niet vergeten of verloren, nee juist erg waardevol, en ik hoop dat de hele reis zo blijft.
Groeten en tot spoedig bij de volgende internet-mogelijkheid ! Inmiddels in augustus al 3 foto's geplaatst. Later (veel) meer ( hoop ik ) ...
Wifi van een lokaal zaakje, dus snel even wat bijwerken. Wat fotootjes geplaatst, en nu een klein overzicht van de belevenissen.
Na café De Kieper weer op weg gegaan met als doel: Neerpelt. Daar heb ik 5 jaar geleden leuk kunnen afmeren. De 10 plekjes
in de jachthaven waren toen vol bezet, en dat mocht toen met kruisers van maximaal 15 meter lang. Dus geen RUUB van 19m.
Dan steek je ook ver dwars in het kanaal hè. Dus ik lag in de lengte, aan de oostzijde. Dat kon nu ook, en het was helemaal
niet zo druk.... De oplossing is eenvoudig: Neerpelt kost geld. Met dit rijmpje jagen de lokale bestuurders de passanten weg,
want overal elders is het gratis, maar ja, hier in Neerpelt is elektriciteit en 1 afvalzak dumpen inbegrepen. Voor 6 eu lagen we
dus een nachtje, en de wandeling was niet onaardig. Ook de filterpotten gespoeld, want er was water uit de kraan, vermoedelijk
niet heel schoon, maar schoon genoeg om mijn waterfilter-houders lekker te reinigen. Nieuwe filterpatronen er in en je kunt
die drab uit de Vlaamse kanalen weer voldoende wegwerken :)
De volgende dag op weg naar de Blauw Kei, een mooi gebied. Het liep echter lekker, dus we namen de 3 sluizen maar meteen mee
(van Mol, meen ik) en zo kwamen we aan bij de Pannekoekenboot, net voor sluis 4 richting Herentals. Daar is ook een uitkijktoren,
van zowat 36 meter hoog, en die beklommen we de volgende dag als deel van de wandeling. Goed uitzicht, dat mag duidelijk zijn.
Portofoontje mee naar boven... Ja, zelfs de repeater Liège te openen, maar niemand die reageerde. Wel 72 km bereik... hoei !
Aardig daar even op de kruising van waterwegen te verblijven; prettige kade en veel fietsers. Maar die middag toch nog maar op weg
gegaan, (vrijdag 11e was dat) want het kanaal is zaterdag maar van 7 tot 15 uur geopend, en zondag wordt niets bediend.
We kwamen vrijdag toch nog tot Arendonk in de buurt. Beetje moeilijk vastgemaakt, maar ach. Tegenover de betoncentrale....
Zaterdag verder naar Turnhout, alwaar de scheepsfeesten begonnen, met komende dinsdag de 15e het hoogtepunt. Dat is een
feestdag in België, dus ook geen bediening van sluizen en bruggen. De lokale watersportvereniging heeft alle kade in Turnhout gepacht,
en wil graag een bijdrage voor het gebruik, zeker nu het een feest-week wordt. Jaja, 15 eu per nacht, met elektriciteit, die ik
helemaal niet nodig heb. En je ligt dus vast tot maandag, en als je denkt: ach..., dan lig je daar dus tot woensdag. Ting-kassa.
Doen we niet. Je bent Hollander of je bent het niet, hè. Verder naar Sint Jozef Rijkevorsel, alwaar je prachtig kunt afmeren aan een
mooie passantenkade, lekker laag, en de supermarkt is op de hoek. We zouden dan zondag wel met de bus naar Turnhout gaan.
Gelukkig mailde Eric, of hij met Rina langs kon komen. Een fijn plan ! Dan konden we ook met de auto naar het havenfeest,
en zo geschiedde. Het was echter nog nauwelijks feest. Er gebeurde eigenlijk niets. Toch wel een leuke middag gehad, met
rondlopen en een potje bier in de half-zon-schaduw. Er kwamen nog Belgische vrienden van Rina bij, die ze had opgebeld.
Een leuke middag, en ikzelf ontmoette nog de mensen van motorsleepboot Johanna uit Geel, dat is toch zo'n vriendelijke
vrouw, die ik kende van Tilburg 2009 en ook nog eerder... Verder de kennissen van ms Domino, die met het schip naar
Turnhout kwamen, wat ik onderweg dus al gezien had. We maakten een leuk weerzien-praatje en ik kreeg het aanbod om
verderop in St. Job in 't Goor hun ligplaats te gebruiken wat ik graag aanpak natuurlijk. Dus vandaag, maandag, gaan we
daar naar toe, plm 4 uurtjes varen, kalm aan, en dan liggen we daar tot woensdag-ochtend, waarna we verder gaan naar
Schoten. En dan zien we wel hoe we het invullen. Bijna zeker verder naar Lier en dan het Zennegat in naar Mechelen.
Maar dit is het voor nu. Alle groeten aan iedereen, en ik meld me wel weer. Weet nog niet wanneer. Dagdag.
16 augustus 2017
Vanmorgen vertrokken, nou ja, tegen 12 uur pas. Er zou een geladen schip met veel diepgang ook naar Schoten gaan,
en het advies was om eerder te vertrekken. Ik vond later ook een goed plan. Maar dat schip kwam niet. Dus wij toch op weg.
Toen bleek het pal achter ons te zitten, en dan krijgt het voorrang, want het is hier België hè. We maakten nog een praatje
met schipper Bas, in de sluis, en zo was het wachten niet erg. Later wel, toen we een uurtje voor brug 12 moesten liggen.
Er gebeurde niets, zo leek het. Een volgend vrachtschip kwam al weer achter ons aan, de IBIS. Vriendelijke wat oudere
mensen, die blijkbaar hun leven al in de vaart zaten. Ze stonden niet op hun voorrangsrecht, maar evengoed liet ik ze
eerst verder gaan in sluis 8, waar we dus nogmaals mogen wachten, maar nu op achter ons aankomende kruisers.
De sluiswachter hier bedient ook 2 ophaalbruggen, en rijdt zich suf tussen de drie lokaties. Hij heeft een bromfietsje.
De sluiswachter van sluis 6 en 7 moet het met een fiets doen, dus die kijkt wel uit met schepen begeleiden. Eerst alles
door de ene sluis, daarná pas naar de andere sluis :) . Gisteren was een feestdag in België, en we lagen prima te liggen
op het plekje van de Domino, waarvoor ook in dit schrijven onze hartelijke dank. Ik kreeg de motorfiets nèt op de
smalle loopsteiger, en zo kwam ik op de straat. Mooi gelegenheid voor een bezoekje aan mijn boot- en radio-vriend
Jacques, die zijn bekende warme ontvangst had voorbereid. Meteen de lunch bij aankomst ! Daarna als altijd over techniek
gesproken, ook over zijn motorfiets met storing. Als het afdakje maar goed zit, dan blijft hij droog in de achtertuin.
Teruggekomen bij de Ruub kreeg ik in omgekeerde volgorde de motor weer goed op het dek, alleen nu naar de andere
richting. Maar zo past 'ie er ook goed op.
Het kanaal is best wel mooi, en er is nog verrassend veel vrachtvaart. Dan moet je dus nóg iets langer verblijven op dit
mooie kanaal, en dat is niet erg. Al varend nader je dan Schoten en het aantal woonschepen langs de kant neemt dan
snel toe. Iedereen wil daar blijkbaar permanent liggen, en of je nou de doorvaart belemmert of niet, je kunt er liggen.
Het is nu dus wel vol, en dat bleek heel onprettig nadat we de laatste sluis hadden gedaan en dus bij de aansluiting
van het Albertkanaal aankwamen. Die T-splitsing kan nooit in trek zijn, vanwege de zuiging en zo, dacht ik nog. Mis,
het ligt aan de noordwest-kant nu ook al vol met drijvend woonspul, want meer is het soms niet eens. De overzijde
is bevolkt met was werkpontons, en dat is prima vastmaken voor een nachtje. Niemand zeurt er over, dacht ik al....
Iets onrustig, maar beslist niet hinderlijk, kom je daar prima de nacht door, en de volgende dag gingen we dan ook
op weg richting Herentals, om na de sluis Wijnegem even later sluis Viersel te doen in de afslag naar Lier. Die tocht
verliep vrij goed, maar sluis Wijnegem is een kleine ramp. Niet alleen is het een eind omhoog, de bolders staan ook
ver uit elkaar. Je moet wel haast op 1 lijn afmeren en vooruit blijven draaien. Doet dan ook iedereen, heel lastig met
je kleine scheepje, en al dat schroefwater. Door een touw-foutje brak mijn vlaggemast en die dreef snel weg. De
steward haalde 'm later voor me op en zo kon ik met de reparatie beginnen. Iets korter, geen knop meer maar nog
wel bruikbaar heb ik dus nog steeds het NL-driekleur achterop. In sluis Viersel kregen we brochures uitgedeeld, en zo
wisten we van de havenfeesten van Emblem, en de musea van Lier. Nou, eenmaal bij de kade van Emblem was de
energie voor die dag wel op, dus ik meerde af, dat kon nog prima naast die 80meter lege zandbak, een groot
vrachtschip dus... Goed liggen in Emblem, maar niet veel te doen. De volgende dag dan maar een uurtje verder naar Lier.
Een lange drijvende steiger had heel veel plaats, en na een kwartier wist ik waarom: 1 euro per meter per nacht. Ja dàg,
gaat niet door, dus dan aan de kleine licht vervallen kade voorbij de brug. Dat is een zandoverslag-kade, maar op zaterdag...
Dan komt er toch niemand, hahaha, mis, na een uur kwam er al een reus, maar we lagen niet in de weg. Evengoed zouden
we zaterdag toch terug gaan naar Emblem, om naar de havenfeesten te gaan, dat is dan maar 2 km lopen. We deden op de
vrijdag (was de 18e) echter een dagje Lier, en dat was best aardig. Wat door de stad gelopen, en diverse gebouwen en kerken
bezichtigd. Mooie geveltjes, en ook leuke doorkijkjes, dat biedt de stad. Ook enkele musea, en die van Zimmer leek de moeite
waard, dat is die bij die mooie toren vol met klokken en astronomie-weergaven. Zondag de 20e zouden we er dan een middag
musea van maken, o.a. met de Pieter Bruegel-tentoonstelling, en dat hebben we ook gedaan kan ik nu al melden. Die vrijdag
echter besloten we met een bolleke De Koning bier, dat van de tap net iets beter smaakt, dan ik me van het flesje herinnerde.
Een fijn slot van de middag, en we hadden nog een aardig hapje eten op het scheepje, dus na de wandeling van zowat 2 km
konden we van onze eigen kookkunsten gaan genieten, en dan ben je best wel moe van de dag, vooral van het lopen....
Zaterdag de 19 was het dus terugvaren naar Emblem, de havenfeesten bezoeken (2km lopen), weer terug naar de Ruub lopen,
wederom eten maken en daarna er van smullen. Waarom deze samenvatting? Nou, die havenfeesten waren niet geweldig....
Ik had nog wel een leuk 2ehands jasje uit een rommelmarkt-kraam, maar die artisanale markt, tja, lokale spullen voor top-
bedragen. Potje honing, echt bio, 10 eu.... Nee dan die vriendelijke vrouw met groenten uit haar eigen volkstuintje. Stond dus in
de rommelmarkt-rij, bij die kledingkraam in de buurt... Een courgette voor een euro. En die woog dus ruim anderhalve kilo!
Heeft een heerlijk soepje opgeleverd. En in de feesttent was de westmalle tripel goed koud, erg lekker en dat voor 3 euries.
Dat maakte het aanhoren van het accordeon-ensemble best wel draaglijk. De haven lag vol met tupperware-bootjes.
Dat was Emblem, je weet het nu: goed te liggen aan de kade, maar verder niet veel te beleven.
Zondag dus weer naar Lier gevaren, weer aan het stukje kade van de zanddoverslag, de stad bezocht, en 2 musea gedaan,
echter alles vergezeld van een prima biertje voor en na het Zimmer museum. Je moet toch brandstof hebben voor die
kilometers lange wandelingen hè? He begijnhof nog bezichtigd, het is erg groot, meer een verzameling hofjes bij elkaar,
en middeleeuws aandoende straten. Een reuze kerk in het midden. Terug bij de boot gekomen, was het biertje wel
weer verteerd, en werd het weer tijd voor een hapje. Eerst nog naar sluis Duffel gevaren, alwaar we redelijk goed konden
afmeren, dichtbij een mooi varend woonscheepje met de fijne naam Dolce far Niente. Zoek op wat dit betekent. Je wordt
er vanzelf blij van. De mensen kwamen even kijken wat er nu weer aan was komen varen, maar toen ze de Ruub hadden
bekeken wisten ze het al: soortgenoten, ook op reis. En zo eindigt deze dag, alles is naar wens gegaan en daarom nu het
verhaal geschreven, want alles ligt nog vers in het geheugen. Morgen de 21e verder naar Mechelen. Je hoort 't wel weer.
Groeten.
11 mei 2018
Een veel te lange tijd niet geschreven. Mijn verhaal half achter gelaten. Dat lijkt nergens op. Ik maak het gauw af,
nog voor de komende zomer, wanneer ik weer op weg ga, dit keer naar Leiden. Ik schrijf daar ook nog over,
maar ik informeer nu alvast de lezers dat ik zowaar toch het Canal Du Midi heb bezocht ! Echt waar. ... per auto... jaja
dat valt even tegen, sorry, maar ik had een kans waar ik op in ben gegaan. Ook dat vertel ik gauw. Komt... echt.
25 mei 2018
Beste Lezers, Al enkele jaren heb ik deze website, en ik weet uit emails, dat er enkele trouwe lezers zijn. Die heb ik inmiddels
wel teleurgesteld, door weinig tot niets meer te plaatsen. Dat maak ik nog een keer goed, en daarna zal het wel weer
aanmodderen worden, want erg veel zin heb ik er niet meer in. Het opgezette plan, een vaarverslag over mijn reis naar Frankrijk,
lijkt niet meer uitgevoerd te gaan worden. Ik spring niet in het diepe, maar zou eerst eens Noord-Frankrijk gaan bekijken en
meemaken dus. Zuid Frankrijk is voor gevorderden. Nou, ik ben er onlangs geweest, enkele dagen, en ik heb gezien wat ik
niet mee wil maken, dus dat gaat vermoedelijk nooit meer door. Te laat, had ik maar 15 jaar geleden moeten gaan toen ik
de kans had, maar toen liep alles niet zo lekker en had ik ook weinig poen, dan kom je niet ver ( figuurlijk, of toch letterlijk? ).
Binnenkort ga ik de gemaakte foto's van de Midi even ordenen, en als ik er goed voor zit zal ik ook even het verhaal van de
ronde door België van vorig jaar afmaken, al was het maar kort en bondig. Vanaf Mechelen dus. Nou, dan heb ik langs Brussel
en verder de (bekende) tocht door Wallonië nog te doen. Ronquieres gedaan, het hellend vlak ! Spectaculair, dat zeker, maar
eenmaal boven een saaie boel. Komt dus nog, binnenkort in dit theater, hahaha, ik stop nu met dit grapje.
Groeten !
2 jan 2019
Aan iedereen mijn wens, dat het een goed jaar mag worden, en meteen ook voor alle volgende jaren !
Weken, nee maanden heb ik getreuzeld, en steeds niet echt zin om dit blog bij te werken.
Ook nu niet, de kleine teleurstellingen ( met name van Frankrijk ) spelen nog steeds op.
Zoals in de header al te lezen was, stop ik er mee. Het schrijven van het blog dus.
Ook dit jaar zit er geen reisje Frankrijk in het vooruitzicht, waar het wel even ter sprake kwam begin van 2018.
En volgend jaar plan ik een werfbezoek, waarbij ik de reis wil combineren met het evenement in Winschoten.
Dus Frankrijk, ja een mooi land maar net iets te ver weg. En het trekt me steeds minder. Life sucks, zeg ik wel eens.
Ik zal nog wel wat foto's proberen te plaatsen, en ik zal de lege fotomappen uitschakelen, zodat in elke aan te klikken
map er toch echt wat foto's te zien zijn. Heel misschien vul ik nog wat tekst aan, maar wat ik dan ga schrijven.... ik weet t niet.
Let dus op de laatste datum van update, in de kopregel boven elk scherm.
Beste Lezers, voorlopig het allerbeste aan u gewenst, en hopelijk ontmoeten we elkaar nog eens. Groeten ! van schipper Ron.
|